สีหน้าของคุณไม่เหมือนกับคนที่รู้สึกเฉยๆ เลย ความดีใจกำลังจะปริ่มออกมาจากหัวคิ้วแล้ว
"ต่างกันที่ตรงไหนล่ะ ฉันกับกู้ซานต่างก็ได้สร้อยข้อมือสีดำ มีแค่นายที่ได้สีเงิน สีก็ยังไม่เหมือนกัน!"
ทำไมกันล่ะ!
เย่หวังฉวนยิ้มมุมปากอย่างห้ามไม่อยู่ ก้มลงลูบสร้อยข้อมือของตัวเอง อารมณ์ดีมาก "อาจเป็นเพราะเธอคิดว่านายใส่สีดำแล้วดูดี"
ฮึ!
"ฉันใส่สีเงินก็ดูดีนะ"
"จริงเหรอ?" สายตาของเย่หวังฉวนไม่ได้ละจากสร้อยข้อมือของตัวเองเลย ตอบเขาอย่างไม่ใส่ใจ
เจียงลี่รู้สึกขมขื่นในใจ ไม่รู้จะพูดอะไรดี จ้องมองสร้อยข้อมือของเขาอย่างอิจฉา พูดอย่างไม่ยอมแพ้ "หวังเย่ เราเปลี่ยนกันไหม? ผมว่าสีดำเหมาะกับคุณมากกว่า ดีนะ เรียบๆ แต่มีอะไรแฝงอยู่ สีเงินเหมาะกับผมมากกว่า ดูเด็ก"
เย่หวังฉวนเงยหน้าขึ้น ตวัดสายตาดุๆ มาให้
เขาลูบจมูกเงียบๆ แล้วยกมือขึ้นอย่างเก้อเขิน "ลืมที่ผมพูดไปเถอะครับ คุณใส่ คุณใส่เถอะ สีเงินเหมาะกับคุณ ดูเด็กด้วย"
โอ๊ย เมื่อกี้เขาคงสมองไม่ทำงานจริงๆ คิดจะไปแย่งเอาฟันออกจากปากเสือ
แต่เขาก็อยากได้ 'ฟัน' นั่นจริงๆ นะ
