เรื่องที่เชียวเนี่ยนได้รับบาดเจ็บดูเหมือนจะไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่โตอะไร เธอเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาลก็ได้รับโทรศัพท์จากเหว่ยหลาว
"ฮัลโหล" เชียวเนี่ยนเพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าและอาบน้ำอย่างรวดเร็ว ผมยังเปียกชื้นพาดอยู่บนไหล่ มือขวาของเธอถูกใส่เฝือกใหม่ ทำให้หลายอย่างทำได้ไม่สะดวกเหมือนแต่ก่อน
ดังนั้นเมื่อรับโทรศัพท์จึงเปิดลำโพงเลย วางโทรศัพท์ไว้ข้างๆ พร้อมกับเปิดโน้ตบุ๊ก
อยากดูว่ามีข่าวเกี่ยวกับวัสดุหายากจากหงหมิงหรือยัง?
"เธอได้รับบาดเจ็บที่มือเหรอ? ใครทำ! พวกคนบ้านเจียวอีกแล้วใช่ไหม? ไอ้พวกโง่เง่า ไม่รู้จักพอสักที อาศัยที่เธอคำนึงถึงการอยู่ในบ้านพวกเขามาหลายปี จึงได้ใจเกินไปใช่ไหม!"
เสียงรบกวนดังมาจากปลายสาย ฟังดูเหมือนเขาอยู่ข้างนอก เสียงของเหว่ยหลาวฟังดูโกรธมาก
เชียวเนี่ยนเหมือนเห็นภาพเขากำลังโมโหและเตะถังขยะต่อหน้าเธอ
เธอเปลี่ยนมือถือโทรศัพท์ และลดเสียงลงเล็กน้อย เพื่อไม่ให้คนข้างนอกได้ยิน
พูดอย่างเนิบๆ ว่า: "ยังไม่แน่ใจว่าเป็นฝีมือของเจียวเฉิน ฉันคิดว่าเธอไม่โง่ขนาดนั้น"
