แต่ทุกครั้งที่เขากลับมาจิงซือ เสียงพื้นหลังในโทรศัพท์ฟังดูวุ่นวาย
แน่นอนว่าหลังจากที่เธอถาม เธอก็ได้ยินเสียงชายคนนั้นอึกอัก: "อืม มีธุระนิดหน่อย"
"คุณแน่ใจนะว่าไม่ต้องการให้ฉันช่วยจัดการ?"
เขารู้ว่าเชียวเนี่ยนเก่งกาจ เขาไม่รู้ว่าบริษัทชิงฟงของหยวนหย่งชิ่นมีหุ้นของเชียวเนี่ยนเท่าไหร่ แต่หุ้นของเชียวเนี่ยนในบริษัทชิงฟงต้องไม่น้อยอย่างแน่นอน!
แต่ตอนนี้เธอเพิ่งได้รับรู้ความสัมพันธ์ทางสายเลือด หลายเรื่องไม่เหมาะที่จะออกหน้าเอง
ใบหน้าด้านข้างสีขาวเหมือนกระเบื้องเคลือบของเชียวเนี่ยนทั้งสวยและเท่ พูดเบาๆ ว่า: "แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น ไม่จำเป็น อย่างมากสามวันก็สืบได้"
พร้อมกับเปลี่ยนหัวข้อสนทนา
"เมื่อไหร่จะกลับมา?"
"ทำไม คิดถึงพ่อแล้วเหรอ?" เหว่ยหลาวไม่เคยพลาดโอกาสที่จะได้เปรียบ
เชียวเนี่ยนคุ้นเคยกับนิสัยปากเสียของเขาแล้ว เธอพยายามจะเอามือข้างเดียวเสียบกระเป๋า แต่นึกขึ้นได้ว่าแขนของเธอยังมีเฝือก จึงเดินกลับไปที่โต๊ะเขียนหนังสือ หยิบกระเป๋าหาขวดที่ใส่หมากฝรั่ง คาบลูกกวาดน้อยหนึ่งเม็ด แล้วพูดว่า: "รอคุณกลับมา ฉันจะเลี้ยงหม้อไฟ"
"แค่ประโยคนี้ พ่อจะขึ้นเครื่องบินกลับมาพรุ่งนี้เลย!"
*
