ช่วงเวลาเลิกเรียน มีผู้ปกครองจำนวนมากขับรถมารับลูกหลังเลิกงาน ทำให้บริเวณหน้าโรงเรียนอี้จงเต็มไปด้วยรถยนต์หลากสีสันจนแทบไม่มีที่ให้น้ำไหลผ่าน
เชียวเนี่ยนขมวดคิ้วหยิบหูฟังออกจากกระเป๋าใส่เข้าหู เดินฝ่าฝูงชนออกไป กำลังจะโทรกลับไปที่โรงพยาบาล
สายตาเหลือบไปเห็นมุมเล็กๆ ที่ไม่สะดุดตาฝั่งตรงข้ามถนน มีรถฮุยเทิงสีดำจอดอยู่อย่างเงียบๆ ริมถนน
เย่หวังฉวนพิงตัวอย่างเกียจคร้านอยู่ข้างรถ แสงไฟถนนอาบไล้ใบหน้าหล่อเหลาของเขา ดวงตาลึกล้ำ ริมฝีปากบางสีแดงคาบบุหรี่ แขนเสื้อเชิ้ตสีดำพับขึ้นเป็นท่อนๆ เผยให้เห็นสร้อยลูกประคำสีแดงเข้มบนข้อมือ
เขาจอดรถไว้ไกล แต่กลับโดดเด่นสะดุดตามาก
เชียวเนี่ยนไม่อยากเดินเข้าไปหาแล้ว
ชายข้างรถราวกับรู้สึกได้ว่าเธอออกมาแล้ว เงยหน้ามองมาทางเธอ สบตากันพอดี
เชียวเนี่ยน: ...
เย่หวังฉวนไม่คิดว่าเธอจะออกมาเร็วขนาดนี้ แถมยังเห็นเขาสูบบุหรี่อีก เขาขมวดคิ้วทิ้งก้นบุหรี่ที่เพิ่งดูดไปแค่อึกเดียว ใช้ปลายเท้าเหยียบดับ หันไปพูดกับกู้ซานในรถว่า "นายไม่ได้บอกหรอกเหรอว่า ม.6 กำลังสอบ อย่างน้อยก็ต้องครึ่งชั่วโมงถึงจะออกมา"
"ก็ต้องครึ่งชั่วโมงนะ"
