เฮ้อ เปลี่ยนเป็นคนอื่น แค่การกระทำที่ล่วงล้ำอาณาเขตแบบนี้ เธออาจจะโกรธแล้ว
แต่ช่วยไม่ได้ที่คนคนนี้คือเขา และมีความเกี่ยวพันกับเจียงลี่และตระกูลเจียงอย่างแน่นแฟ้น
เธอกดความรู้สึกหงุดหงิดลงอย่างยากลำบาก
เม้มริมฝีปากแน่น แต่เส้นโครงหน้ากลับแสดงถึงความไม่คุ้นเคยและความหงุดหงิดของเธอ
...ทำไมถึงรู้สึกว่าทุกครั้งตัวเองจะถูกเขาจูงจมูกไปนะ?
"เฉินเฉินก็คือเด็กที่เธอช่วยไว้ครั้งที่แล้วนั่นแหละ" เย่หวังฉวนหยิบกระเป๋านักเรียนขึ้นมาพบว่ากระเป๋าของเธอเบาหวิว ข้างในเหมือนไม่ได้ใส่อะไรไว้เลย แต่เขาไม่ได้ถามเธอ พูดอย่างช้าๆ ว่า: "หลังจากที่เขาตื่นขึ้นมาก็งอแงอยากจะพบเธอตลอด ไปเยี่ยมเขาหน่อยไหม? พอเยี่ยมเสร็จเราก็กลับกัน"
เขาพูดขนาดนี้แล้ว เชียวเนี่ยนจะบอกว่าไม่ไปได้ยังไง?
*
ในเขตห้องพิเศษชั้น 8 พวกตระกูลฝูและเจียวเฉินกลับไปอย่างหมดท่าแล้ว
เย่หวังฉวนพาเชียวเนี่ยนเปิดประตูห้องพัก
เด็กน้อยบนเตียงที่ยกก้นขึ้นหันหลังให้พวกเขา ได้ยินเสียงเปิดประตู ไม่หันมามอง พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอย่างอ่อนแรงว่า
"ผมไม่กิน ไม่หิว ไม่เล่นของเล่น ไม่ต้องมาแกล้งทำเป็นห่วงใยมาเยี่ยมผมหรอก พวกคุณออกไปเลย!"
