หลังจากเชียวเนี่ยนทายาเสร็จ ทุกคนก็ออกจากหนานหยวน
รถของตระกูลเจียงจอดอยู่นอกโรงพยาบาล
เจียงลาวเหย่่อจื่ออายุมากแล้ว ร่างกายไม่แข็งแรง วิ่งวุ่นทั้งวันทำให้ร่างกายทรุดโทรม ใบหน้าผอมซูบดูอ่อนล้า พ่อเจียงเข็นรถเข็นพูดกับเชียวเนี่ยนว่า "เนี่ยนเนี่ยน ลุงพาคุณปู่กลับไปพักก่อน พรุ่งนี้หนูไปโรงเรียนเองได้ไหม"
เชียวเนี่ยนพยักหน้า "ไม่มีปัญหาค่ะ"
เจียงลี่เดินเข้ามาอาสา "ลุงไม่ต้องห่วงครับ ผมอยู่นี่ เดี๋ยวผมไปส่งเธอที่โรงเรียนเอง ลุงวางใจได้!"
เจียงจงนานทำท่าจะเตะเขา พูดอย่างจริงจัง "ไอ้หนู แกต้องดูแลน้องสาวให้ดีนะ ได้ยินไหม อย่ามัวแต่เพ้อเจ้อ ถ้าน้องสาวแกเป็นอะไร กลับมาฉันจะเอาเรื่องแกแน่"
เจียงลี่รู้ว่าเขาไม่ชอบหน้าตัวเอง ร้องอืมเบาๆ ต่างหูเป็นประกายวับ ท่าทางไม่สนใจ "รู้แล้วครับ"
เจียงจงนานหยิบบัตรธนาคารออกมาจากกระเป๋าสตางค์ยื่นให้เขา มองเชียวเนี่ยนด้วยสายตาอ่อนโยน พูดกับเขาว่า "เอาไปนะ เดี๋ยวพาน้องสาวไปซื้อเสื้อผ้าที่ห้างสักชุด"
