เธอมีลางสังหรณ์ไม่ผิด ใบไม้ที่นำมาจากต้นไม้เล็กนั้นมีประโยชน์กับเชียวจงบังจริงๆ
"ลูกสาว พ่อจะเข้าสู่การปิดกั้นทันที เธอช่วยดูแลเสี่ยวโม่หน่อย จัดการให้เขาได้พักผ่อน!" เชียวจงบังทิ้งคำพูดนี้ไว้แล้วรีบจากไปอย่างตื่นเต้น
เฉียวมู่อดไม่ได้ที่จะกลอกตา ในช่วงเวลาที่ตึงเครียดแบบนี้ พ่อยังทิ้งเจ้าชายโม่ไม่ได้ ยังกำชับให้เธอต้อนรับเขาให้ดี ราวกับว่าเธอเคยทำให้เขาเดือดร้อนอย่างไรอย่างนั้น!
"แม่ ท่านรู้สึกอย่างไรบ้าง" เฉียวมู่มองไปที่มารดาของตน
แต่เหว่ยจื่อฉินกลับมีสีหน้าประหลาดผิดปกติ มองกลับมาที่เฉียวมู่แล้วพูดว่า "เฉียวเฉียว เส้นปลั๊กพลังลึกลับนั่น มันเป็นเหมือนเส้นเอ็นเล็กๆ ใช่ไหม สามารถรู้สึกได้ถึงพลังพิเศษที่ค่อยๆ เคลื่อนไหวอยู่ในนั้น?"
ดวงตาของเฉียวมู่สว่างวาบขึ้นทันที "แม่! ท่านเปิดพลังธาตุแล้วหรือ?"
"น่า น่าจะใช่!" เหว่ยจื่อฉินพยักหน้าอย่างประหลาดใจ เธอรู้จักร่างกายของตัวเองดีที่สุด เมื่อก่อนคุณหนูของเธอเคยบอกว่า เธอไม่มีโอกาสที่จะเปิดพลังธาตุได้ในชาตินี้ ได้แต่ยอมรับที่จะเป็นคนธรรมดา
ดังนั้นเธอจึงไม่เคยคาดหวังที่จะเป็นหมอเวทย์เลย แต่วันนี้ วันนี้กลับ...
