มองดูเพื่อนร่วมทีมของตัวเองด้วยความรู้สึกอึดอัดใจ พวกเขายิ้มแย้มพร้อมหน้าพร้อมตากันไปสู่ความตาย รู้สึกอึดอัดใจและไม่สบายใจอย่างมาก
เฉียวมู่กำมือแน่นโดยไม่รู้ตัว เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย
ราวกับยืนอยู่คนเดียวที่ขอบหน้าผาสูงหมื่นจั้ง ภายใต้ความมืดมิดไร้ขอบเขต สายตาพร่าเลือน ไม่ได้ยินเสียงใดๆ ไม่เห็นสิ่งใดเลย
ทันใดนั้น มือที่อ่อนโยนคู่หนึ่งอุ้มเธอขึ้นมา ฝ่ามือลูบหลังเด็กน้อยเบาๆ
เฉียวมู่ได้กลิ่นลมหายใจคุ้นเคย วางศีรษะน้อยๆ บนไหล่ของซูซานซาน เสียงออกมาจากไหล่ของเธออย่างอู้อี้ "พี่ใหญ่..."
"ไม่ต้องกลัว พี่ใหญ่จะปกป้องเธอเอง"
หัวใจของเด็กน้อยสั่นไหวเล็กน้อย ซบอยู่บนไหล่ของซูซานซานเป็นเวลานานโดยไม่ขยับ มีเพียงซูซานซานที่รู้สึกได้ว่า เหมือนมีหยดน้ำเย็นๆ ไหลลงมาจากคอของเธอ
เด็กน้อยพึมพำเบาๆ "พี่ใหญ่ ถ้าได้พบกับพี่เร็วกว่านี้ก็ดีนะ..."
ถ้าชาติที่แล้วได้พบกับพี่ใหญ่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในตอนท้าย ตัวเองก็คงไม่ใช่แค่คนโดดเดี่ยวที่ต่อสู้จนตายเพื่อศักดิ์ศรีและเกียรติยศของตัวเองหรอก
หัวใจของซูซานซานกระชับแน่นขึ้น
