เมื่อเหนียนคุยถูกพาเข้ามาในห้อง ฮุ่ยอันกุ้นจื่อกำลังส่องกระจกแต่งตัว ลองสวมเครื่องประดับใหม่สองชิ้น
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า กุ้นจื่อไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมอง เพียงแต่ถามอย่างไม่ใส่ใจว่า "เรียบร้อยแล้วหรือ? หญิงต่ำช้านั่นกินยาที่ข้าให้แล้วมีอาการอย่างไรบ้าง"
สีหน้าของเหนียนคุยดูลำบากใจเล็กน้อย จู่ๆก็คุกเข่าลงกับพื้นข้างหนึ่งแล้วพูดว่า "กุ้นจื่อ ข้าน้อยทำงานไม่สำเร็จพ่ะย่ะค่ะ"
ฮุ่ยอันกุ้นจื่อชะงัก ทันใดนั้นก็ยกมือตบลงบนโต๊ะเครื่องแป้งอย่างแรง จ้องมองเหนียนคุยที่ก้มหน้าคุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยความโกรธผ่านกระจก "เจ้าหมายความว่าเจ้าล้มเหลวอย่างนั้นหรือ!"
เหนียนคุยเป็นช่างฝึกหุ่นระดับเจ็ด ถูกส่งไปจัดการกับสามัญชนในเมืองเล็กๆ จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะล้มเหลว?
ฮุ่ยอันไม่อาจยอมรับความล้มเหลวเช่นนี้ได้ จ้องมองเหนียนคุยด้วยสายตาเย็นชา "เกิดอะไรขึ้นกันแน่"
เหนียนคุยไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น รวบรวมคำพูดแล้วรายงานเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว
ใบหน้าของฮุ่ยอันเปลี่ยนสีไปมา ครุ่นคิดอยู่นานกว่าจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เจ้าหมายความว่า คนที่พี่ชายเจ้าชายสนใจ เป็นเด็กหญิงอายุเจ็ดแปดขวบคนหนึ่งอย่างนั้นหรือ?"
