"คุณให้ฉันดูเธอ ในดวงตาของฉันเต็มไปด้วยความไว้วางใจ" เจ้าชายโมกล่าวอย่างขบขัน เขายื่นมือจับใบหน้าเล็กๆ ของเธอ "ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ฉันก็เชื่อใจเธอ"
"ไม่ว่าเธอจะอยากทำอะไร ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ" หมึกเหลียนกระซิบเบาๆ ขณะที่แนบหน้าผากชิดกับเธอ
ดังนั้น เธอไม่ได้อยู่คนเดียวนะ คราวหน้าอย่าแสดงสีหน้า "อยู่คนเดียวช่างเหงา" อีกเลย เพราะว่า...มันทำให้ใจฉันเจ็บปวด
"ฉันอยากให้เธอตาย" เด็กน้อยเม้มปากแน่น และกำมือแน่นโดยไม่รู้ตัว
"อีกไม่เกินสองเดือน แม่ของฉันก็จะคลอด ฉัน! จะไม่ยอมให้เธอมีชีวิตรอดเกินสองเดือนนี้เด็ดขาด"
หมึกเหลียนค่อยๆ แกะนิ้วมือของเธอออกทีละนิ้ว หยิบขวดยาผงชั้นดีออกมา และทาลงบนรอยแผลเล็กๆ บนฝ่ามือของเธอ "สามวัน"
เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมองหมึกเหลียน ดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจที่ซ่อนไม่มิด
"อีกสองวันจะถึงเทศกาลหมื่นดอกไม้ที่เซียวเกี๊ยวเฉิง คราวนี้เจ้าเมืองกู่ได้รับเสบียงอาหารมากมายแน่นอนจะต้อง..." หมึกเหลียนกระซิบข้างหูเธอหลายประโยค
เด็กน้อยจ้องมองเขาอย่างงงงวย เจ้าชายหนุ่มรูปงามคนนี้ ดีกับเธอมากเกินไปหรือเปล่า?
