เจี่ยวเหวินจวินกลิ้งไปมาบนพื้น ร้องด้วยความเจ็บปวด "เฉียวมู่ เจ้าสัตว์น้อยไม่รู้จักเคารพผู้อาวุโส กล้าทำกับข้าแบบนี้หรือ?"
เฉียวมู่ไม่พูดพร่ำทำเพลง ต่อยเข้าที่ท้องของเธอสองหมัดติดกัน เจี่ยวเหวินจวินรู้สึกเหมือนอวัยวะภายในกำลังลุกไหม้ด้วยความเจ็บปวด เลือดพุ่งออกมาจากปากทันที
ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวมากขึ้น มือสั่นเทาชี้ไปที่เฉียวมู่ พลางร้องเสียงแหลมว่า "แก...แกเจ้าสัตว์..."
"บัม!" เฉียวมู่ใช้แขนต่อยเข้าที่คางของเจี่ยวเหวินจวินอย่างแรง
เจี่ยวเหวินจวินได้ยินเสียงกระดูกคางของตัวเองแตกร้าว เธอถูกแรงมหาศาลกระแทกจนลอยไปด้านหลัง ตกลงบนพื้นและกลิ้งไปหนึ่งรอบ แทบจะลุกไม่ขึ้น
"ข้าอยู่ข้างนอกต่อสู้กับสกุลของศพ แต่เจ้ากลับจับน้องสาวข้าเป็นตัวประกัน แทงข้าจากด้านหลัง!" ขยะแบบนี้ ไม่มีทีมไหนต้องการหรอก!
เสียงของเฉียวมู่เย็นชาถึงที่สุด ในดวงตาเหมือนมีมีดน้ำแข็งพุ่งออกมา
การกระทำของเจี่ยวเหวินจวิน ทำให้เธอนึกถึงเพื่อนคนหนึ่งในชาติก่อน
