"ไปให้พ้น!!" เฉียวมู่ตะโกนด้วยความโกรธ ยื่นมือออกไปเพื่อดึงกระรอกตัวเล็กๆ ออกจากใบหน้าของเธออย่างไม่ไว้หน้า
จากนั้น โดยไม่มองดวงตาสีดำเล็กๆ ของมันที่เต็มไปด้วยน้ำตาแม้แต่ครั้งเดียว เธอก็โยนกระรอกตัวนั้นออกไปจากหลังคารถที่มีรูอีกรูหนึ่ง
ทุกคนในรถ ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ต่างเงียบกริบ มองเพื่อนเฉียวด้วยความตกตะลึง
"เด็กน้อยน่ารักขนาดนี้ เธอ เธอ ทำกับมันแบบนี้ได้ยังไง??" เจี่ยวเหวินจวินกรีดร้องขึ้นมา!
"จี๊ด!!" น้องกระรอกขาวไม่ยอมแพ้ พุ่งทะลุผนังรถเข้ามาอย่างรวดเร็ว
แต่ร่างอ้วนป้อมของมันติดอยู่ครึ่งหนึ่งในรถ อีกครึ่งหนึ่งอยู่นอกรถ ไม่สามารถขยับได้ หัวเล็กๆ ที่มีขนฟูฟูวางอยู่บนไหล่ของเฉียวมู่ มองเจ้านายน้อยด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา
มุมปากของเฉียวมู่กระตุกโดยไม่ได้ตั้งใจ
เมื่อเห็นมันติดอยู่ตรงนั้น พยายามดิ้นร่างกลมๆ ของมันเพื่อดึงตัวเองออกจากรู เฉียวมู่ไม่รู้ว่าควรหัวเราะหรือโกรธดี
"จี๊ด!" น้องกระรอกขาวแสดงสายตาขอความช่วยเหลืออย่างน่าสงสารเหมือนมนุษย์
เฉียวมู่ยื่นนิ้วเรียวบางออกไปแตะร่างอ้วนป้อมของมัน
"จี๊ด" เจ้านายน้อยดูเหมือนจะไม่ต้อนรับตัวเอง ขอปลอบโยนจิตใจที่อ่อนแอหน่อย!
