"ฉันเป็นลูกสาวของตระกูลเจี่ยว!! ฉันเป็นป้าของเด็กหญิงน้อยคนนั้น...อ๊า!" เจี่ยวเหวินจวินถูกองครักษ์ผลักอย่างไม่สุภาพ ล้มลงไปในกลุ่มคนของตระกูลเว่ย
"พวกเธอกำลังทำอะไรกัน!!" เจี่ยวเหวินจวินตะโกนด้วยความโกรธ ใบหน้าสวยแดงก่ำ
"แจกป้ายตัวตนให้พวกเขา" จางเหยียนสั่งอย่างไม่ใส่ใจ แล้วหันไปหาคนของตระกูลเหลียวที่คุกเข่าอยู่ที่ประตู "พวกเธอตามฉันเข้ามา"
เจ้าของบ้านหลิวรู้สึกโล่งอก ในขณะที่เขารู้สึกผ่อนคลาย เขาก็เตะหลิวเอ้อร์ที่กำลังครางครวญอยู่ "ลูกไม่ดี ลุกขึ้นมา! เดี๋ยวไปคุกเข่าขอขมาลุงของเจ้าให้มากๆ ดูซิว่าเจ้าสร้างปัญหาอะไรให้บ้านเราทุกวัน! ถ้าวันนี้ขอขมาลุงของเจ้าไม่ได้ ข้าจะขับไล่เจ้าออกจากตระกูลเหลียว ปล่อยให้เจ้าไปตายเอาเองเลย!"
ก่อความวุ่นวายทั้งคืน ทุบประตูเมืองอย่างโกรธแค้น เรื่องบ้าๆ พวกนี้ล้วนเป็นฝีมือของลูกชายคนนี้! ถ้าไม่ใช่เพราะหน้าตาของตัวเอง ตระกูลเหลียวของพวกเขาอาจถูกขับไล่ออกจากเซียวเกี๊ยวเฉิงไปแล้วก็ได้
หลิวเอ้อร์ทำหน้าบึ้ง ลุกขึ้นจากพื้นอย่างไม่เต็มใจ แต่ยังไม่ลืมที่จะหันไปมองเหวินรู่ว่าน ยิ้มเจ้าเล่ห์พลางพูดว่า "น้องเสี่ยวว่าน รอพี่นะ...โอ๊ย โอ๊ย พ่อ พ่อทำอะไรน่ะ?"
