เต็มไปด้วยเครื่องประดับมากมายในกล่อง ดึงดูดสายตาทันที ทำให้เฉาหยิงชุนตาโตเกือบถลนออกมาทันที กอดกล่องไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
เธอโตมาทั้งชีวิต ไม่เคยเห็นเครื่องประดับสวยๆ มากมายขนาดนี้มาก่อน ทั้งจี้ทองประดับหยกม่วง สร้อยข้อเท้ามรกตคริสตัล พอมองผ่านๆ แค่กำไลข้อมือก็มีกว่าสิบแบบแล้ว ในนั้นสร้อยมือทองแดงห่อด้วยไหมดูเป็นชิ้นที่ไม่โดดเด่นที่สุด สีแดงสีเขียวสวยงามทำให้ตาเธอลายไปหมด เธอกอดกล่องแล้ววิ่งไปหาแม่ของเธอหม่อมฉันหลี ออดอ้อนไม่หยุด "แม่ แม่ดูสิ ดูพวกนี้สิ สวยมากเลยใช่ไหมคะ!"
"โอ้โฮ" หญิงสูงวัยตบขาร้องออกมา "นี่มันของดีทั้งนั้นเลยนะ! ชุนเอ่อ เธอต้องเก็บให้ดีๆ นะ อย่าทำหายล่ะ" หญิงสูงวัยพูดราวกับว่าของพวกนี้เป็นของลูกสาวเธอทั้งหมด ทำให้เสี่ยวอาไก้ที่กำลังจะร้องไห้ตกใจตาโตขึ้นมาทันที
โอ้พระเจ้า! เด็กสาวสาบานว่าเธอไม่เคยเห็นคนไม่อายและโจรกรรมขนาดนี้มาก่อนเลย!
"แม่ หนูไม่ทำหายหรอกค่ะ" เฉาหยิงชุนกอดกล่องไว้แน่นด้วยความดีใจ สายตากวาดไปมาซ้ายขวา แล้วชี้ไปที่หีบอีกสิบกว่าใบอย่างเจ้ายศเจ้าอย่าง สั่งคนรับใช้ที่ยืนงงๆ อยู่ข้างม้านั่งว่า "พวกนี้ พวกนี้ แล้วก็พวกนี้ด้วย ขนขึ้นรถไปหมดเลย"
