ฉันชื่ออาเดรียน
ฉันไม่ใช่คนธรรมดา และฉันก็รู้ดีว่าฉันไม่ควรเกิดมาในโลกใบนี้
ฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเริ่มต้นชอบ "ความเจ็บปวด" ตั้งแต่เมื่อไหร่ อาจจะเป็นตั้งแต่เด็ก อาจจะเป็นตั้งแต่ครั้งแรกที่โดนมีดบาดแล้วพบว่า ฉันชอบมัน
แต่ฉันแน่ใจว่าครั้งแรกที่ฉัน "กลายเป็นสิ่งที่ฉันกิน" คือวันที่ฉันอายุ 15
---
ครั้งแรกที่ฉันเปลี่ยนร่าง
ฉันกัดแอปเปิล และร่างของฉันเปลี่ยนไป ผิวของฉันกลายเป็นสีแดงสด ฉันสัมผัสใบหน้าของตัวเองและพบว่ามันแข็งเหมือนเปลือกแอปเปิล ฉันตกใจและทำแอปเปิลหลุดจากมือ
ทันทีที่มันหล่นลงพื้น ฉันกลับเป็นปกติ
มันทำให้ฉันตื่นเต้น มันทำให้ฉันอยากลองมากขึ้น
ฉันเริ่มกินอาหารทุกชนิด—ขนมปัง นม เนื้อสัตว์ ฉันกลายเป็นพวกมันทั้งหมด
แต่สิ่งหนึ่งที่แปลกคือ ไม่ว่าฉันจะกลายเป็นอะไร อวัยวะเพศของฉันยังคงเหมือนเดิม
ฉันไม่เข้าใจว่าทำไม แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจมันมากนัก
---
ความอยากรู้อยากลอง
ฉันเริ่มทดลองกับสิ่งมีชีวิต ฉันลองกับแมวตัวหนึ่งที่ตายอยู่ข้างถนน
ฉันกัดมัน และฉันกลายเป็นแมว
ขาของฉันเป็นอุ้งเท้า ร่างกายของฉันเล็กลง ฉันกระโจนไปบนกำแพงสูงโดยไม่ต้องออกแรงมาก
แต่มันก็เหมือนเดิม—บางส่วนของร่างกายฉันยังเป็นมนุษย์
ฉันรู้ว่าพลังของฉันมีขีดจำกัด แต่ฉันก็ยังไม่รู้ว่ามันทำงานยังไงกันแน่
---
วันที่ฉันก้าวข้ามเส้นแบ่งของความเป็นมนุษย์
เมื่อฉันอายุ 18 ฉันพบกับ ผู้หญิงคนหนึ่ง
เธอถูกแทงและนอนจมกองเลือดอยู่กลางถนน เธอกำลังจะตาย แต่เธอยังมีลมหายใจ
ฉันเดินเข้าไปหาเธอ นั่งลงข้าง ๆ และกระซิบว่า
"ฉันช่วยเธอไม่ได้... แต่เธอช่วยฉันได้นะ"
เธออ้าปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก่อนที่เธอจะได้พูด ฉันก็...
กัดเข้าไปที่ลำคอของเธอ
ฉันรู้สึกถึงเลือดที่ไหลลงคอ รสชาติของมันเต็มไปด้วยชีวิต ฉันกลืนกินเธออย่างช้า ๆ รู้สึกถึงร่างกายของตัวเองที่กำลังเปลี่ยนไป
และเมื่อฉันกินเธอจนหมด... ฉันกลายเป็นเธอ
ทุกอย่าง—สีผม ผิวพรรณ เสียงพูด ทุกสิ่งของเธอถูกถ่ายทอดมาสู่ร่างของฉัน
แต่ก็เหมือนเดิม... ฉันยังคงมีบางอย่างของตัวเองติดอยู่
---
ความสุขจากความทรมาน
ตอนนั้นเองที่ฉันรู้ว่า...
ฉันรักสิ่งนี้
ฉันรักการเปลี่ยนร่าง ฉันรักความรู้สึกของการ "กลายเป็น" ผู้อื่น และที่สำคัญที่สุด—ฉันรัก ความทรมานที่มากับมัน
เมื่อฉันกลืนกินใครสักคน ฉันรู้สึกได้ถึง ทุกความเจ็บปวดของพวกเขา
และนั่นทำให้ฉัน สุขใจ
---
การพบกันของปีศาจ
หลายปีต่อมา ฉันได้พบกับใครบางคนที่ เหมือนฉัน
เธอเป็นหญิงสาวผมสีดำ ดวงตาสีแดงราวกับเลือด เธอยืนอยู่ท่ามกลางศพหลายศพ กำลังกัดกินพวกมันด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ
เธอหันมามองฉัน และราวกับว่าเราต่างก็รู้กัน
"นายก็เป็นแบบฉันสินะ?" เธอพูดด้วยเสียงที่เย้ายวน
ฉันยิ้มตอบ "แล้วเธอเป็นแบบไหนล่ะ?"
เธอก้าวเข้ามาใกล้ ใช้ปลายนิ้วปาดเลือดจากริมฝีปากของเธอและแตะลงบนอกของฉัน
"ฉันคือไลลา" เธอกระซิบ "และฉันกำลังมองหาใครสักคนที่จะมาเป็น ของเล่น ของฉัน"