**Damian's POV**
Balisang-balisa ako ngayon. Pakiramdam ko, parang sasabog ang dibdib ko sa bigat ng nararamdaman ko. Kanina lang, nalaman ko ang isang bagay na tila bumagsak sa akin nang napakabigat—may nagugustuhan na si Lara.
Naka-upo ako sa loob ng opisina ko, ngunit ni hindi ko magawang tapusin ang mga papeles na nakalatag sa harap ko. Ang mga salita ni Franco mula kanina ay paulit-ulit na tumatakbo sa isip ko.
"Damian, may nabalitaan ako. Mukhang may nagugustuhan na si Lara."
Hindi ko maipaliwanag kung paano ako napakapit nang mahigpit sa gilid ng mesa noon. *Sino? Sino ang gusto niya?* Ang tanong na iyon ang bumabagabag sa akin ngayon. At mas malala, isang boses sa likod ng isip ko ang nagsasabi, *paano kung si Brian iyon?*
---
Mula nang marinig ko ang balitang iyon, lalo akong naging mapagmatyag. Napapansin ko na ngayon ang bawat galaw ni Lara, bawat ngiti niya kapag may kausap. At tuwing si Brian ang kaharap niya, para akong sinisilaban sa galit.
*Damian, kung si Brian nga ang gusto ni Lara, ano na ang gagawin mo? Magpapatalo ka na lang ba?*
Halos mapuno ako ng galit sa sarili ko. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong gawin. Ang banta ko kay Brian? Wala lang sa kanya iyon. Wala siyang pakialam sa sinabi ko. Parang mas lalo pa siyang naging agresibo.
---
Sa huli, hindi ko na mapigilan ang sarili ko. Tumayo ako mula sa kinauupuan ko at lumabas ng opisina. Hinanap ko si Lara, at nakita ko siyang naglalakad sa hallway, dala ang ilang papeles.
"Lara," tawag ko sa kanya.
Tumigil siya at ngumiti. "Oh, Damian! May kailangan ka ba?"
Nag-alinlangan akong saglit, pero kinuha ko na ang pagkakataon. "Pwede ba tayong mag-usap? Sandali lang. May gusto lang akong linawin."
Tumingin siya sa akin nang may halong pagtataka, pero tumango siya. "Sige, ano 'yun?"
Hindi ko alam kung paano ko uumpisahan, pero hindi ko na kayang magpatuloy nang ganito. Kailangan kong malaman.
"May gusto ka na ba?" tanong ko, diretso, hindi na iniwasan.
Nanlaki ang mga mata niya, halatang nagulat siya sa biglaan kong tanong. "Ha? Anong ibig mong sabihin, Damian?"
Huminga ako nang malalim. "Narinig ko lang… na may gusto ka na raw. Gusto ko lang malaman kung totoo 'yun."
Hindi agad siya sumagot. Tila nag-isip siya sandali bago tumingin sa akin nang diretso. "Damian… bakit mo tinatanong 'yan?"
Halos hindi ko masabi ang mga salitang sumunod. "Kasi gusto kong malaman kung… kung si Brian ba ang tinutukoy mo."
Nagulat siya, at mukhang hindi niya inaasahan ang tanong na iyon. Ngunit bago pa siya makasagot, isang bahagi ng puso ko ang nagsimulang magdasal: *Huwag si Brian. Kahit sino, huwag lang siya.*