Chapter 2: Ang Tunay na Aria
Ang araw ay nagsimula sa maaliwalas na kalangitan habang si Aria ay naglalakad sa mahabang pasilyo ng palasyo. Bagamat sanay siya dati sa masikip at magulong kalye, ngayon ay kailangang harapin niya ang engrandeng mundo ng kaharian. Sa bawat sulok ng palasyo, naroon ang mga tagapaglingkod na yumuyuko tuwing dumadaan siya.
"Prinsesa, handa na po ang inyong agahan," sambit ng isa sa mga kasambahay.
"Salamat," mahinahong sagot ni Aria. Bagamat magalang siya, hindi niya maiwasang kabahan.
Pagdating sa silid-kainan, naroon na ang hari at reyna, kasama ang ilang maharlika na hindi niya kilala. Lahat ng mata ay nakatuon sa kanya.
"Aria, halika't maupo," tawag ng reyna habang ngumingiti.
Habang kumakain, isang kabalyero ang dumating at yumuko sa harap ng hari.
"Maharlikang pamilya, ang inyong prinsesa ay iniimbitahan sa darating na salu-salo ng Duke ng Meridian," anunsyo nito.
Nagkatinginan ang hari at reyna. "Aria, mahalaga ito. Kailangan mong dumalo at makilala ang mga tao sa kaharian," sabi ng hari.
---
Habang naglalakad siya sa hardin matapos ang almusal, nakilala niya ang isang binata na nagpakilala bilang Lucian, ang tagapayo ng kanyang mga magulang.
"Prinsesa Aria, magandang umaga. Kamusta po kayo?" bati nito.
Napahinto si Aria. "Ah… mabuti naman. Pasensya na, ngunit hindi ko maalala ang pangalan mo," sagot niya, pilit na ngumiti.
"Lucian po ang pangalan ko. Isa akong tagapayo ng inyong ama. Patawarin niyo po kung nakalimutan niyo. Naiintindihan ko na minsan ay napakarami ninyong iniisip," sabi nito, may lambing sa boses.
Hindi ko talaga maalala dahil hindi naman talaga ako si Aria, naisip niya. "Oo nga… pasensya na talaga," sagot niya nang may bahagyang kaba.
"Tila may kakaiba po sa inyo ngayon, Prinsesa," puna ni Lucian, na tila nagtataka.
"A-Ah, wala naman," sagot niya, pilit na binabago ang usapan.
---
Kinahapunan, habang naglalakad siya patungo sa aklatan, nakasalubong niya ang isang babaeng tila kasing-edad niya.
"Aria!" masayang sigaw nito. "Aba, hindi mo man lang ba ako kikilalanin?"
Napangiti si Aria nang pilit. "Pasensya na, sino ka nga ulit?"
Napakunot ang noo ng babae. "Hala! Ako ito, si Elaine, ang matalik mong kaibigan mula pagkabata!"
"Ay, oo nga pala! Elaine, kamusta ka na?" sagot niya, pilit na ginagaya ang tono ni Aria.
"Aba, tila ba napakakalmado mo ngayon. Dati'y sobrang daldal mo tuwing nagkikita tayo," puna ni Elaine.
"Haha, siguro… nagbago na ako nang kaunti," sagot ni Aria.
"Kung ganun, mag-usap naman tayo. Namiss kita!"
---
Habang nag-uusap sila sa ilalim ng puno, unti-unti niyang nalaman ang dating personalidad ni Aria.
"Naalala mo ba noong tumakas tayo sa palasyo para lang makabili ng kendi sa bayan? Grabe ang galit ng hari noon!" kwento ni Elaine.
"Ah, oo… medyo naaalala ko," sagot ni Aria, bagamat wala siyang ideya kung ano ang tinutukoy nito.
"At noong muntikan ka nang mahulog sa lawa habang hinahabol mo ang mga paru-paro? Sinigawan ka ng hari na masyado kang pasaway!" dagdag pa ni Elaine, tumatawa habang nagkukwento.
Napaisip si Aria. Ang daming pinagdaanan ng prinsesa na hindi ko alam. Paano ko mapapanatili ang pagiging siya kung hindi ko kabisado ang kanyang buhay?
---
Kinagabihan, habang nakaupo siya sa kanyang silid, isang tagapaglingkod ang dumating at nagdala ng liham.
"Prinsesa, isang liham mula sa Duke ng Meridian," sabi nito.
Nang mabasa niya ang liham, nakaramdam siya ng kaba. Malalaman na kaya ng mga tao na hindi siya ang tunay na Aria? Habang iniisip ito, bigla niyang naramdaman ang bigat ng kanyang bagong buhay. Kailangang alamin niya ang tunay na pagkatao ni Aria bago pa siya tuluyang mabunyag.
Nagsisimula pa lang ako, ngunit parang napakalayo ko pa sa pagiging prinsesa na inaasahan nila, bulong niya sa sarili.
Itutuloy...
Chapter 3: Ang Salo-Salo ng Duke
Ang araw ng salo-salo ng Duke ng Meridian ay dumating. Sa gitna ng engrandeng bulwagan, ang mga maharlika mula sa iba't ibang kaharian ay nagsama-sama, bawat isa'y may suot na marangya at mukhang handa sa politika at intriga.
Nakaupo si Aria sa isang karwahe, tinitingnan ang sariling repleksyon sa salamin. Sa kabila ng magarang damit at perpektong ayos, nakaramdam siya ng kaba. Hindi pa rin siya sanay sa ganitong mundo.
"Prinsesa, nasa labas na tayo," sabi ng tagapaglingkod.
Tumango si Aria, bumuntong-hininga, at bumaba sa karwahe. Ang kanyang kagandahan ay agad na nakakuha ng atensyon ng mga tao. Ang mga bulong-bulungan ay mabilis na kumalat: "Ang prinsesa ay mas maganda kaysa dati!"
---
Pagpasok niya sa bulwagan, sinalubong siya ng Duke ng Meridian, isang matandang lalaki na may mabigat ngunit maaliwalas na presensya.
"Prinsesa Aria, isang karangalan ang iyong pagdating," sabi nito habang yumuko.
"Maraming salamat sa imbitasyon, Duke," sagot ni Aria, pilit na nagpapakilala ng kumpiyansa.
Habang siya'y naglalakad papunta sa kanyang upuan, maraming mata ang nakatuon sa kanya. Narinig niya ang ilan sa kanila na pabulong na pinag-uusapan siya.
"Bakit parang iba siya? Ang prinsesa ay hindi dating ganito ka-elegante."
"Siguro'y nagbago siya. Ngunit tingnan mo, parang may tinatago."
Pinilit ni Aria na hindi maapektuhan at ngumiti sa bawat tumitingin sa kanya.
---
Habang tinatamasa ang hapunan, isang binatang may maitim na buhok at matalas na mga mata ang lumapit sa kanya. Siya ay si Prince Kael, isang prinsipe mula sa karatig kaharian ng Velysia.
"Prinsesa Aria," bati nito, yumuko nang bahagya. "Napakagandang gabi, hindi ba?"
Ngumiti si Aria, bagamat nahirapan siyang itago ang kaba. "Oo, napakaganda ng pag-aayos ng Duke. At ikaw ay si…?"
"Kael," sagot niya. "Kael Velysian. Narinig ko ang tungkol sa iyong kagandahan, ngunit mukhang ang balita ay hindi sapat upang ilarawan ka."
Namula si Aria ngunit agad na binawi ang kanyang emosyon. "Salamat sa papuri, Prinsipe Kael. Ngunit tila mas nararapat kang purihin sa iyong presensya."
Nagpatuloy ang kanilang usapan, at si Kael, bagamat tila malamig sa iba, ay naging interesado kay Aria. Nang mapansin ito ng ilang maharlikang babae, nagpalitan sila ng tingin at nagtungo sa mesa ng prinsesa.
---
Confrontation Scene
"Prinsesa Aria, mabuti't nandito ka," sabi ng isang babaeng maharlika, si Lady Selene, na may mapang-asar na tono. "Ngunit napansin ko, tila iba ang iyong aura mula noong huli tayong magkita."
"Ano ang ibig mong sabihin?" tanong ni Aria, pilit na nananatiling kalmado.
"Hindi ba't noong nakaraang taon, ikaw ay tila… mas tahimik at hindi gaanong kaakit-akit?" sagot ni Selene, sabay tawa kasama ang iba.
Napansin ni Kael ang usapan at nagpakita ng bahagyang inis. "Lady Selene, ang prinsesa ay laging maganda, noon pa man. Siguro'y ikaw ang hindi nakapansin."
Namula si Selene sa sagot ni Kael, ngunit hindi siya sumuko. "Ah, tama ka, Prinsipe Kael. Siguro nga'y nagbago ang prinsesa. Ngunit ang tanong ay, saang aspeto siya nagbago?"
Nararamdaman ni Aria ang tensyon, ngunit naalala niya ang tapang na natutunan niya sa dating buhay bilang Liana. Ngumiti siya nang matamis. "Lady Selene, totoo naman na nagbabago ang tao. Siguro'y ito na ang panahon ko upang ipakita ang kakayahan ko bilang prinsesa."
---
After the Encounter
Habang naglalakad si Aria sa hardin pagkatapos ng kaganapan, sumunod si Kael.
"Hindi mo sila dapat hayaan na tratuhin ka nang ganoon," sabi nito, ang tono ay malamig ngunit puno ng malasakit.
"Hindi ako natatakot sa kanila," sagot ni Aria, tumingin kay Kael. "Ngunit salamat sa iyong pagtatanggol."
"Ikaw ba talaga ang prinsesa?" tanong ni Kael bigla, tinitingnan siya nang malalim.
Natigilan si Aria. "Ano ang ibig mong sabihin?"
"Parang may kakaiba sa iyo. Mas matapang ka. Mas… totoo," sagot ni Kael, ngunit hindi na siya nagtanong pa.
Habang umaalis si Kael, iniwan niya si Aria na nag-iisip. Alam kaya niya ang totoo?
Itutuloy sa Chapter 4...