Kabanata 49: Ang Paghahanda
Sa tahimik na gabi sa Hilltop, habang nagbabantay ang ilan sa mga lookout towers, nag-usap si Joel at ang ating bida sa loob ng conference room. May bahagyang kaba sa hangin, dala ng balitang nakuha nila mula kay Jay-Jay tungkol sa malalang sitwasyon sa lungsod.
"Joel," simula ng ating bida, habang nakaupo sa isang lamesang puno ng mga mapa at tala. "Ilan ba ang mga baril natin? At marami pa ba tayong bala?"
Tumigil si Joel sa pagsusuri ng mga notes niya at tumingin sa kausap. "Meron tayong labing-anim na baril, Mon. May limang M16 rifles, tatlong shotgun, anim na handguns, dalawang sniper rifles. Pero..." Pigil ang boses ni Joel. "Yung bala, medyo alanganin na tayo. Kung tutuusin, sapat lang 'to kung may biglaan tayong laban. Pero kung may malakihan o matagalan na engkwentro, maubusan tayo."
Napansin ni Mon ang seryosong mukha ni Joel. "Ilang rounds meron tayo sa bawat klase ng baril?" tanong niya, sinusubukang sukatin kung gaano sila kahanda.
"Para sa M16 rifles, may 600 rounds tayo. Shotgun shells, nasa 80 na lang. Para sa handguns, halos 300 rounds ang natitira. Sa sniper rifles, mas limitado tayo—45 rounds lang ang natitira para sa Barret M82 ni Shynie at 60 para sa Remington."
Napabuntong-hininga ang ating bida. "Hindi sapat 'to kung sakaling dumating ang sinabi ni Jay-Jay—mga tao na handang pumatay para sa pagkain at tubig."
Tumango si Joel. "Oo nga. Kaya nga iniisip ko na kailangan nating maghanap ng paraan para magdagdag ng bala at armas. Alam kong delikado, pero baka kailangan nating mag-raid ng mga abandonadong police stations o military outposts. Yun lang ang naiisip kong solusyon."
"May tiyak ka bang lugar na pwedeng pagkunan?" tanong ni Mon.
"Meron," sagot ni Joel habang inilalatag ang mapa ng North Caloocan. "Dito, malapit sa Novaliches Bayan, may dating police outpost. Tsaka dito sa San Jose del Monte, may nai-report noon na military checkpoint bago pa man bumagsak ang gobyerno. Posibleng may naiwan na supply."
Tahimik si Mon habang iniisip ang sitwasyon. Tumayo siya at tumingin sa labas ng bintana, tanaw ang mga ilaw mula sa kanilang mga watchtower. "Joel, hindi lang bala at armas ang problema natin. Kung totoo ang sinasabi ni Jay-Jay, mas malaki ang magiging hamon natin. Ang mga taong gutom at desperado, mas masahol pa sa zombie. Hindi sila natatakot, at kaya nilang gumawa ng kahit ano."
"Tama ka," sagot ni Joel. "Kaya nga kinakabahan ako. Hindi lang baril at bala ang kailangan natin. Kailangan din nating patibayin ang depensa ng bawat teritoryo natin. Mas maraming lookout towers, mas maraming traps, at mas malinaw na mga patakaran para sa sinumang papasok sa teritoryo natin."
"Simulan na natin ang paghahanda bukas," sabi ni Mon, puno ng determinasyon. "Siguraduhin mo lang na maayos ang grupo sa bawat lokasyon. At kung maghahanda tayo ng mission para sa armas, gawin natin ito nang mabilis at maingat. Ayokong magbuwis ng buhay ang kahit sino sa atin."
"Sagot ko 'yan, Mon," sagot ni Joel, sabay abot ng kamay. Nagkamayan ang dalawa, parehong nakadarama ng bigat ng kanilang responsibilidad.
Sa labas ng conference room, naririnig ang banayad na hangin ng gabi, ngunit sa loob, ramdam ang tensyon at ang matinding pangangailangang maghanda. Sa mundo ng kawalan ng katiyakan, ang bawat desisyon ay maaaring magdala ng buhay o kamatayan.