"Wat de pil betreft,
'Ik zal het later onderzoeken...'
Na een oordeel te hebben gevormd, deed Yumo de pil langzaam in haar ruimtering.
Nadat ze zich ervan had verzekerd dat er niemand in de buurt was, kwam Yumo aan de zijde van Mengxi, omgeven door een karmozijnrood licht en een zwerm bloedvlinders.
Voorzichtig draaide ze de bewusteloze Mengxi, die op de ruïnes lag, om en Yumo's karmozijnrode ogen vernauwden zich plotseling.
Op dit moment was het zilverharige meisje
haar stevige rok pantser verbrijzeld en gescheurd, en het zou geen overdrijving zijn om haar kleren als gehavend te beschrijven.
Haar witte jurk was rood gekleurd van het bloed, en haar blootgestelde huid was bedekt met verschillende wonden. Hoewel Mengxi erin geslaagd was om de gecombineerde aanval van twee experts van de zesde rang te weerstaan, leek de prijs hiervoor vrij hoog.
Haar zielskracht leek uitgeput te zijn?
Ondertussen, terwijl Yumo Mengxi's fysieke toestand observeerde,
kon ze het niet helpen om het gebroken witte masker op het gezicht van het meisje op te merken.
"Ah, waarom draagt ze nog steeds een masker op dit punt..."
Yumo trok haar wenkbrauwen op,
gedreven door nieuwsgierigheid, reikte ze langzaam naar het masker dat het gezicht van het zilverharige meisje bedekte.
Sinds ze Mengxi voor het eerst zag,
was Yumo uiterst nieuwsgierig naar het ware uiterlijk van het meisje.
Maar Mengxi deed haar masker nooit af, en Yumo's nieuwsgierigheid bleef onvervuld.
Nu Mengxi bewusteloos was, zou het geen probleem moeten zijn om het masker af te nemen om stiekem een blik te werpen, toch?
Dus,
nadat ze enkele met bloed besmeurde zilveren haarlokken had weggestreken, verwijderde Yumo voorzichtig en behoedzaam het masker van het meisje, om zo het ware gezicht van de uitverkorene te onthullen.
Toen ze het lang verborgen ware uiterlijk van Mengxi zag, lichtten Yumo's ogen onmiddellijk op.
Met licht gescheiden, rozige lippen kon Yumo het niet helpen om bewonderend te zuchten,
"Soo, zoo mooi..."
Yumo had eerder vermoed dat Mengxi altijd een masker droeg vanwege een gezichtsletsel.
Het leek er nu op dat het doel van het masker was om haar perfecte gezicht te bedekken om onnodige problemen te vermijden.
Tenslotte zou een meisje zo mooi ongetwijfeld opschudding veroorzaken waar ze ook ging.
Haar zachte, volle lippen waren lichtjes bleek door haar ernstige verwondingen, haar delicate, prachtige neus zat sierlijk op haar mooie en zuivere gezicht, met een lucht van elegantie, intelligentie en heiligheid.
Haar gladde, mooie wangen en delicate, breekbare teint maakten haar tot een absolute schoonheid.
Zelfs gewond en veel van haar vitaliteit verloren, leek ze nog steeds op een kostbare schat gemaakt door de Schepper, alles verduisterend.
Het bloed dat uit de mondhoek van het zilverharige meisje druppelde, voegde een vleugje tragische schoonheid toe, waarbij een gevoel van medelijden en genegenheid werd opgeroepen.
Miss Yumo kon het niet helpen, maar hield haar adem in en stond daar een moment verstijfd.
Een adembenemend mooie aanwezigheid.
Yumo was niet onbekend met schoonheid, tenslotte was ze er zelf een van. Maar in tegenstelling tot haar eigen donkere en betoverende schoonheid, was Mengxi's schoonheid van een edele, heilige en onschendbare soort. Het was het exacte tegenovergestelde van die van haar.
Voor deze unieke schoonheid die ze voor het eerst zag, kon Yumo het niet helpen om een beetje gefascineerd te zijn.
'Zoals verwacht van de heldin, werkelijk een ongeëvenaarde schoonheid...'
Huh?
Even wachten...
Plotseling fronste Yumo haar wenkbrauwen. Deze heilige schoonheid leek haar bekend, alsof ze haar eerder had gezien.
En bij nader inzien, leken het gezicht en de kenmerken van Mengxi... vreemd bekend?!!
Een moment lang overspoelde een sterk gevoel van verwarring Yumo's hart.
Ze kon het niet helpen, maar hief haar hand op om de zachte wang van Mengxi aan te raken terwijl ze in haar geheugen zocht.
Echter,
hoe hard Yumo ook probeerde te herinneren, ze kon niet uitvinden waarom ze dit gevoel van vertrouwdheid voelde.
'Had ik haar eerder ontmoet?'
'Nee, dat kon niet mogelijk zijn!'
Zo'n vrouw zou een onvergetelijke aanwezigheid zijn; als ze haar eerder had gezien, zou ze zich dat zeker herinneren! Er is geen manier dat ze haar zou vergeten...
Hoe meer ze erover nadacht, hoe meer verward Yumo werd.
Na een moment van vruchteloos piekeren besloot Yumo met tegenzin de gedachte tijdelijk op te geven.
In plaats van te blijven stilstaan bij of ze elkaar eerder hadden ontmoet, was het belangrijker om nu de wonden van Mengxi te verzorgen.
Anders, zou het niet tragisch zijn als de heldin die ze eindelijk had gevonden doodbloedde? Ze zou ontredderd achterblijven.
Zuerst müssen wir ihre Wunden behandeln.
"Emmm..."
Aber wie soll ich das anstellen??
Yumo fand sich in einer etwas schwierigen Lage wieder, als sie Mengxis Körper untersuchte.
Mengxis kleinere Verletzungen stellten kein großes Problem dar, jedoch war die Wunde an ihrer Brust, die ihr von dem Mann im schwarzen Umhang, der Rang 6 besaß, zugefügt wurde, problematisch. Wahrscheinlich hatte er mit seinem letzten Hieb seiner Sense einen Fluch und schwere Verletzungen hinzugefügt, sodass Mengxis Blut, Vitalität und Seelenkraft stetig aus der Wunde strömten. Diese Wunde musste fraglos zuerst behandelt werden.
Jedoch war die Lage ziemlich heikel! Warum musste sie ausgerechnet an der Brust sein?
Yumo warf einen verlegenen Blick auf Mengxis Brust, hob die Hand an ihr Kinn, spitzte die Lippen und ein Hauch von Unschlüssigkeit kam unweigerlich in den Gedanken des schwarzhaarigen Mädchens auf. Als Mann fühlte es sich irgendwie unangebracht an, ein Mädchen so zu entkleiden…
Doch bin ich ja jetzt nicht wirklich ein Mann, oder?
Yumo schaute nachdenklich auf ihren eigenen zarten und zerbrechlichen Körper herab.
Wie auch immer, ich bin jetzt ein Mädchen, richtig?
Ein Mädchen, das ein anderes Mädchen entkleidet? Das sollte doch kein Problem sein, oder?
Außerdem, schließlich hatte sie mich zuvor ganz gesehen! Auch wenn ich damals verkleidet war…
Als Yumo an die Szene auf dem verschneiten Boden dachte, wo Mengxi sie "ausgenutzt" hatte, kam ihr innerer kleiner Teufel zum Vorschein und trieb sein Unwesen.
Schlussendlich klatschte Yumo nach "reiflicher Überlegung" in die Hände und fasste einen Entschluss!
"Entkleiden!"
Sie hatte mich nackt gesehen! Wenn ich nicht zurückschaue, wäre das ein zu großer Verlust!
Nicht zurückzuschlagen, wäre eine Ungerechtigkeit!
Ach, vergiss es!
Es geht nicht um Rache! Es geht um die Behandlung! Um die Behandlung!!! Es gibt absolut keine unkeuschen Gedanken!
Und so, nachdem sie dreimal überprüft hatte, dass niemand in der Nähe war und tief durchgeatmet hatte, hob Yumo langsam ihre Hand und entfernte vorsichtig Mengxis schweren silbernen Brustpanzer und löste das Oberkleid des Mädchens.
In dem Moment, als das Oberkleid sich öffnete, brachen plötzlich zwei weiche, weiße Objekte heraus! Sie sprangen vor und traten unerwartet in Yumos Blickfeld!
Yumo betrachtete die uneingeschränkten, wackelnden und scheinbar köstlichen gedämpften Brötchen, die plötzlich vor ihr aufgetaucht waren, verengte ihre Augen und ihr hübsches kleines Gesicht rötete sich leicht.
Das, sie trug keine Unterwäsche?!!!
Yumo konnte nicht anders, als innerlich aufzuschreien.
Nachdem sie jedoch einen Moment lang genauer hinsah, verwarf Yumo ihre anfänglichen Gedanken. Mengxi war nicht ohne Unterwäsche, aber der Angriff des Mannes im schwarzen Umhang hatte die Träger durchtrennt, was zu dieser Situation führte…
'Puh~'
Yumo atmete erleichtert aus und begann dann, nachdenklich die zwei scheinbar köstlichen gedämpften Brötchen zu untersuchen…
"Hmm, ziemlich prall…"
Versteckte Mengxi wirklich ihre wahren Vorzüge? Vorher war es nicht offensichtlich, wahrscheinlich wegen der Rüstung, nicht wahr?
Diese Größe, sie ist sogar größer als Limo, muss eine D-Körbchengröße sein, nicht wahr? So eine gute Entwicklung.'
Yumo konnte nicht anders, als gefühlsbetont zu seufzen.
Um ehrlich zu sein, im Vergleich zu den wohlgeformten europäischen und amerikanischen Frauen, die Yumo in ihrem früheren Leben gesehen hatte, waren Mengxis Vorzüge kaum der Rede wert.
Aber zumindest sind sie besser als ihre eigenen…
Bei dem Gedanken schaute Yumo unwillkürlich hinunter auf ihre eigene, etwas flache Brust, und ihre scharlachroten Augen verrieten einen Hauch von komplizierter Traurigkeit.
Es stimmt schon, es schadet nicht, sich mit Experten zu messen.
Hm??
Moment mal! Was denke ich eigentlich?!!!
'