Habang naggagala...ay manghang-mangha ito sa kanyang mga napagmamasdan.
Wow, astig sa mga kdrama ko lang napapanood ang ganitong bagay. Haha, tutal natransmigrate ako gagala ako ng gagalq at titikim ng masasarap na pagkain.
Ngunit isa sa palaisipan ay kung may pera ba ako...?
Kinapa ang buong katawan at nakakita ng pera. Yung mga silver na parang bato at 30 inggot ng gintong maliliit na kasya sa pouch.
"Hmm...Tila maganda itong gawing espada" As of now maghahanap ako ng pagawaan ng espada.
Naggala-gala, naglibot-libot hanggang sa makakita ng nagpapanday ng espada.
...naalala nya na marunong nga pala syang magpanday dahil isa iyon sa kailangang matutunan ng isang Special Task Forces of Korean Police. Sya ang Chief director of hacking & bugging removal system at isa sa mga spy ng pulis. Ang sahod nya rito ay higit na mataas kaysa sa dating kumpanyang pinagtatrabahuhan.
Kaya ang ginawa nya ay naghanap na laang ng pandayan at sya na ang magpapanday.
Nang makahanap ay kinausap nya ang mga magpapanday...ipinaliwanag nya ang gusto nyang mangyari.
Habang tinutunaw nito ang mga ginto ay manghang-mangha ang mga manggagawa sa paraan ng kanyang pagpapanday. Tila ba nakadanayan o bihasa ang bata sa ganoong gawain. Nang di nito namamalayang marami na palang nanonood sa kanya.
Bata ilang taon ka na, tila bihasa ka sa pagpapanday? Tanong ng isang manggagawa.
7 taong gulang.
Sa murang edad...marunong ka nang magpanday! Kagiliw-giliw naman ang iyong mga magulang tinuruan ka nila ng gawain na sya mong mapapakinabangan sadaraang mga panahon.
Hehehe!😅 sabay kamot sa ulo.
Pagkatapos pandayin ay nabuo ang maliit na espada. Ang kaibahan nito na di alam ng marami ay magkabila ang talim nito bagamat ay gayon ay binalutan nya ito ng stainless na parang palara na madaling matanggal isa sa mga dahilan kung bakit nya ginawa iyon ay para di manakaw at takaw pansin sa mga magnanakaw.
Palakpakan ang mga nakasaksi...
Nang matapos ay binayaran ang mga magpapanday.
Hmm...saan naman kaya ako sunod na tutungo?~sabi ko habang naglalakad.
Hanggang sa makita ko ang troupe na nagpeperform sa kalsada.
Hwahan! Hwahan! Hwahan!
...nang marinig ko ay nakisiksik ako at nagtungo sa malapit doon.
Tabi po, tabi po!
Nang makarating sa mga magpeperform...
Wow astig! Wow!
Mayroong umaarte, mayroong nagsasayaw, may nagmamagic at iba pa.
Lumipas ang maghapon natapos ang performance nila naroon pa rin ako at pinagmamasdan silang magimis.
Ineng anong ginagawa mo pa rito di mo ba nais umuwi?
Linga ako sa kanan at kaliwa.
Nasaan po ang batang babae tanong ko?
Ah...ano?
Ikaw?!
Hindi ba?
Ako?! Ngunit inyong ipagpaumanhin di ako babae. Ginoo rin ako!
Ano! Sabay tawa ng mga nakarinig.
Gusto mong sumali sa grupo namin?
Hmmm...anong pong aking gagawin kung ako'y sasali sa inyo mga manananghal?
Tuturuan ka namin ng pagarte, pagsayaw, pagkanta, pagbabalatkayo at kung anu-ano pa.
Hmmm...
Ok!
Tinuraan akong magsayaw, umawit at iba-ibang mga performing task. Ngunit ang kanilang ikinagiliw sa akin ay ang kakayanan kong magbalatkayo maging boses ay kaya ko ring kopyahin. Mapasino man iyon. Ngunit ibinilin ko sa kanila na di ako maaaring magtanghal sa ibang lugar sapagkat di payag ang aking mga magulang na mapalayo ako sa kanila pagkat bata pa ako. Pumayag naman sila na habang sila ay naririto ay kasama nila ako sa pagtatanghal at paglisan nila ay di na rin ako kasama.
Lumipas pa ang 3 taon na di umaalis ng lugar ang Hwahan...dadating na rin ang kaarawan ng apat na prinsipe. At nais ng hari na sila ay magtanghal.
Nang marinig ko iyon ay nanginig ang aking tuhod at di nakapagsalita.
Tuwang-tuwa ang buong troupe nang malamang sila ay magtatanghal sa palasyo.
Yongbyeol... anong problema?
Pakiramdam ko di ako makakadalo patungong palasyo...
Anong dahilan?
Sa totoo laang sa palasyo po...
...di pa man natatapos itong magsalita nang biglang...
May dumating na mga armadong lalaki na syang pinaghahahabol ng mga kawal. At ginawa nila akong hostage at tinangay sa kanilang pagtakas.