Eğer ortaya paradoksal bir önerme getirdiysek ve kanıtlamakta zorlanıyorsak,
doğru ama doğruluğu çok da belirgin olmayan bir başka önermeyi kabul veya
reddetmesi için muhalife sunarız ve sanki ispatı buradan çıkaracakmış gibi
yaparız. Muhalif kuşkulandığı için yeni önermeyi reddederse, bu yargısının
saçmalığını gösterip [ad absurdum] zafer kazanmış oluruz; yok eğer önermeyi
kabul ederse, şimdilik akıllıca bir şey söylemiş olmanın avantajıyla çabamızı
sürdürürüz. Ya da buna bir önceki hileyi (14) ekleyerek paradoksumuzu
kanıtladığımızı iddia ederiz. Böyle bir şey yapabilmek için aşırı derecede
utanmaz olmak lazımdır; ama bu hile yine de pratikte görülen bir şeydir. Bütün
bunları içgüdüsel olarak yerine getiren kişiler de vardır.