Epilogue
Things happened for a reason. I believe , but I can't understand why.
"You had sex with my girlfriend?." puno ng pag-aakusang tanong ni kuya sa akin.
"I've told you already. She drugged me and everything happens without my knowledge."
Sandali siyang natahimik bago basagin ang hawak na baso ng alak. I watched it shuttered in the floor. This happens more than once but it was never my intention to be fool him. It was her girlfriend to blame. Maxine.
He met her while attending college in Manila. Noong nakaraang taon lang niya ito ipinakilala sa amin. He have told me a lot of things about her. Almost everything. And at first , I thought she was perfect. Magaling pumili si kuya ng babae. Excel in both inner and outside aspect. When I've seen her , I thought her that way.
Mabait naman talaga siya noong una. I treated her like my sister and she did the same. She's very fond of kuya. Kapag magkasama kami ay siya ang laging bukambibig nito at palaging pinupuri. Everything seem perfect until we all mess up. Hindi ko alam kung anong nangyari at bigla na lang itong nagbago. I notice but I never get the chance to understand why. Things happen fast.
Nagising na lang ako isang umaga na kasama siya sa kama nang walang saplot. I don't why it happened or how but it messed up my whole life. Nagalit sa akin si kuya maging sina daddy. Noong una ay ayaw nilang tanggapin ang dahilan kung wala ako sa matinong pag-iisip. I was drugged. Inayos namin ang gulo. I needed to apologize even though I haven't made any mistake. I was look down by them thinking I am cheater and a backstabber. Tingin nila sa akin ay isa na akong maduming lalaki.
They broke up and the news that Maxine and I are together , spread. Mas nagalit pa sa akin si kuya dahil akala niya ang totoo ang mga sinabi ko and I am. Hindi ko lang talaga maisip kung bakit bigla bigla na lang nagbago si Xine at kung ano ano na lang ang mga pinagsasabi at ginagawa. She's getting obsess with me. Palagi na siyang nakasunod sa akin at inaakit ako.
Brytte become distant to me. He's mad and hated me to the deepest to the point that he almost forget that I am his brother. He become cold toward me. I am to blame at some point but they can't judge me from feeling the same. It wasn't my fault. I never intended it to happen. I was young back then , believing almost what I heard. But what happened to me made me realize how cruel the life is for us to be kind.
In order to be numb of the mistakes and faults they are throwing at me. I choose to shut up my mouth , get silent like a cold dead. Nasa kolehiyo ako ng sumubok ulit si Xine na gawin ang binabalak niya. I was able to stop her though avoiding anything to happen. Dahil alam kong kahit sa ginawa niyang mali , may nararamdaman parin si Brytte sa kaniya. At ayaw ko mang aminin na kasalanan ko iyon , ayaw ko na ring dagdagan pa. Para iwasan na ako ni Xine at ng ibang babae na naghahabol sa akin. Dad arranged a marriage of me and one of the daughter of his business partner. Cassey Abigail Young. She's 18 that time. Though the marriage is arranged I never got to met her personally , I am not interested at all. I just give dad a nod of the marriage for my inheritances knowing that considering what had happened to me and Brytte , I'll definitely suffer the consequences. Ayokong mawalan ng mana kaya pumayag ako. No more. No less.
Pagkatapos kong makapagtapos sa pag-aaral ay bumalik ako sa probinsiya at sa halip na maghintay sa yaman na ibibigay ni daddy. I decided to make my own name. I bought a land and tilled its soil. After a year of running the business , I have met an unexpected success rate despite being a newbie. Bahagyang bumalik ang tiwala nina daddy at mommy sa akin nang dahil roon habang nanatiling masama ang loob ni Brytte sa akin.
My life is perfect. The fate mess it up. I become perfectly imperfect. I change and become a perfect cold man who think nothing but gaining success of his business. I had it all in my mind. Everything is planned. I'll die managing my business and bringing it to the spotlight. I don't believe in love. I don't fall for someone. I don't to any of that. I make my own destiny and it's all perfect. But the fate always has it's way to mess it up.
"Appointment is scheduled for tomorrow. I am expecting your presence Mr. Morris."
I was busy talking to one of my international investors while driving. Gabi na at may kadiliman na ang paligid bagamat wala masyadong dumadaang sasakyan. Saglit kong sinulyapan ang cellphone ko ng maibaba ang tawag ng biglang sumulpot sa kalsada ang isa pang kotse. Dahil sa gulat ay hindi ko na magawang umiwas at nakabanggaan kami. It's headlight was off kaya siguro hindi ko siya agad napansin.
I was about to open the door to check the other car when I thought cross my mind. Nang sulyapan ko ang kotse ay walang bumaba. Wala ring ibang tao o sasakyan sa paligid. Nagdalawang isip ako kung bababa ba o hahayaan na lang ito. Sa kabila ng pagdadalawang isip ay tinuloy ko na ang pagbaba.
Nasira ang harapan ng kotseng nabangga ko at may kaunting basag ang windshield. Bukas ang bintana ng koste kaya nang makalapit ko ay agad kong nakita ang nakasakay sa loob.
I don't fear anything but when my eyes landed at the unconscious woman inside the car. I don't know her but I badly wanted to run away and hide like a guilty criminal caught with his heinous crime.
Hindi ko alam kung ilang oras akong nakatayo roon habang nakatitig sa kaniya. Duguan ang kaniyang noo. Nabalik lang ako sa sarili nang may lumapit sa aking rescuer. Nagkalat na rin ang emergency responder sa paligid at naroon narin si Zach.
"Ayos na lang?."
Oo. Ayos naman talaga ako. Kaya kong sabihin iyon sa bawat pagkakataon kahit hindi totoo pero ngayon , hindi ko alam ang sasabihin dahil sa unang pagkakataon hindi ko kayang intindihin ang tumatakbo sa isip at kabog ng puso ko.
"She's Scarlette Avery Young. You're fiance's younger sister." At that moment , I was already messed up. I know.
"Hindi matutuloy ang kasal ninyo ni Cassey."
Gulat man ay nanatiling blanko ang mukha ko nang sabihin iyon ni mommy.
"Why?." I ask coldly.
Mom sigh before answering my question. Dahil ba nabangga ko ang kapatid niya?
"Cassey is caught having an affair with his sister's boyfriend." Hindi ko na naitago ang bahagyang gulat sa mukha ko.
Muli nagbutunghininga si mommy at humigop sa hawak na tasa ng kape. I couldn't take my eyes off of her as her words become so much interesting as Avery is involve. Avery. I like that name. Never know why or when.
May nangyari sa pagitan ng boyfriend ni Avery at kay Cassey. Nagsimulang mas gumulo ang lahat dahil agad na ini-atras nina mommy ang kasal na magaganap na sana sa susunod na mga buwan.
Ever since that night , I bump into her. There is already something.
"You'll be my bride?."
"Perhaps." sagot niya. Hindi ko aakaliang kaharap ko siya ngayon at ilang araw na lang at ikakasal na kami. Sa halip na si Cassey ang ikasal sa akin. Avery took her place which isn't a good idea to me.
Ayoko. Kahit na mawalan ako ng mana ay ayoko sana but both mom and dad insist leaving me with no damn choice. Bakit nga ba ayokong makasal sa kaniya kahit ayos naman sa akin noong inaya nila ako kay Cassey?
The first time I kiss her which never goes according to my plan warn me to something I won't be expecting but I choose to ignore it and get too confident enough that it will be nothing more than an arrange marriage for business purpose without any personal feelings involve.
"Hindi ka ba nakakaintindi ng sitwasyon ko. I was heartbroken. Niloko ako ng lalaking matagal ko ng kaibigan at mahal na mahal na mahal ko. The worst part is sa sarili ko pang kapatid. I was crying all night , I was in pain. Na-aksidente na ako't nalagnat , naikasal pa sayo. Sobrang hirap para sakin na maranasan lahat ng yun , makipaghiwalay sa taong pinangarap mong makasama habang buhay at hanggang ngayon laman parin ng puso mo. Kaya kung pwede tigilan mo na yang kakatanong mo sakin dahil hindi ka nakakatulong!."
That's the first time he said such long words while her eyes are full of emotions. Among them is pain. At hindi ko alam kung bakit bigla ko na lang naisip na tulungan siyang makawala sa sakit na nararamdaman niya. First off , hindi ko naman alam kung paano iyon gagawin and why would I. I never care what others felt.
"And stop smirking at me , hindi ka nakakatuwa!."
The first time she get irritated of me. Gusto kong ngumiti.
"Fvck!." malutong na mura ko nang hampasin niya ako ng bag niya. Napadaing naman ito ng itigil ko ang sasakyan at nauntog siya.
"Are you crazy?! Kung gusto mong magpakamatay , wag mo akong dinadamay!."
"If you don't want me bugging you. Stop talking shits to me!." sigaw niya pabalik.
"Its not shits. Its truth! At dapat sanayin mo ang sarili mo sa ganoong bagay cause that's how life works. Sa ayaw at sa gusto mo!."
"Fine. Pero masakit. I'm not like you who know a lot how life works. I'm not like you who are already used at how everything is. Magkaiba tayo ng panindigan at pinananiwalaan and maybe our world works different from each other. I'm not used in pain and all this lies and betrayal. Kasi ako , I grow up loved and taken care of to the best people I know. I never experience nor expected I would someday end up this way. Kaya kung pwede dahan dahan naman sa mga sinasabi mo. Hindi ako nasasaktan sa nalaman ko kung hindi sa sinasabi mo dahil pinapaalala mo sa akin na ang tanga ko. Na ang bobo ko para maniwala sa kaniya."
"You have to get used to it dahil kung hindi , hindi ka makakapag-move on gaya ng gusto mo. Hindi mo siya mapapatawad. You'll never decide the next right thing to do. Kung hahayaan mo ang sarili mo na basta basta na lang magpapadala sa salita niya at sa tingin mo kung anong tama at sa nararamdaman mo. Walang mangyayari. Magkakamali ka rin sa huli. Masasaktan ka ulit and trust me a wound of heartbreak doesn't get less painful as the more you experience it but those wound of true love will be more painful the second time around. The wounds are much deeper. The pain will not kill you inside but make you alive. And being alive in this kind of reality is harsh than death and time will come you'll just wishing death will come and take you. You may not trust what I say but believe in such words. You will never be able to handle things if you're not ready."
Natahimik ito at tinitigan ako. And damn those eyes of her. Kaya kung maaari iniiwasan kong magtagpo ang mga mata naming dalawa o magkalapit kami. Parang ang hirap na kasing umiwas at lumayo. Minsan hindi ko na rin naiintindihan ang sarili ko.
I saw his ex-boyfriend kiss her at our wedding day. Gusto ko tuloy sirain ang pagmumukha ng lalaking iyon.
"She might be married to you but remember she will never love you." Banta niya sa akin. Doon ko lang din napagtanto na tama siya. Dahil kahit kasal siya sa akin , siya parin ang nasa puso nito.
"Wag kang mag-aalala. Ibabalik ko naman siya sayo....sa tamang panahon."
I'm not really good at keeping my words and promises though. Hindi kasi ako naniniwala roon.
"I now pronounce you husband and wife. You may now kiss the bride."
She become mine unofficially and I started to like it when I introduce him as my wife. May nararamdaman akong hindi ko pa naramdaman dati at gumugulo iyon palagi sa isip ko. And I keep on pretending that it mean nothing at all. Naninibago lang siguro ako dahil nandito na siya sa buhay ko. Halos abot kamay ko na lang siya.
Halos mawala sa akin ang kaluluwa ko ng muntikan na siyang mahulog. Mabuti na lang at agad ko siyang nayakap at nahigit. I was too scared that I don't want to let her go anymore.
"Pwede mo na siguro akong bitawan?."
Mabilis akong kumalas mula sa pagkakayakap sa kaniya.
"Be careful."
At kahit alam kong may limitasyon ang ganap ko sa kaniyang , minsan gusto kong lumampas sa limitasyon. Just so I can freely take care of her and share her pain and misery.
"I'm sorry. I'm sorry if I can't do anything to ease that pain. Hindi ko alam kung paano. But pain is part of our life , Avery. No matter what our reason is to not to get pained , still we end up getting hurt kahit pa ayaw natin kasi parte na iyon ng buhay natin bilang tao. We are human and we are destined to get hurt. What matter is how we cope to that every situation. I want to help. I badly do. But I don't know how and I don't know if I'm enough to heal your pain. Kung may karapatan rin ba ako."
Minsan naiinis rin ako sa kakatulong sa kaniya at wala namang natatanggap na kapalit. Pero ganoon naman talaga kapag puso mo ang nagsasabi na tumulong. Hindi ka na maghihintay ng kapalit.
"Kung hindi mo kayang umiwas. Matuto kang tanggapin ang lahat. Avery , hindi sa lahat ng pagkakataon ay may tao kang masasandalan lalo na sa ganitong pagkakataon. Hindi sa lahat ng panahon ay may taong handang nandiyan para samahan ka sa pag-iyak at pagiging miserable mo. Kung mayroon man wag mong hintaying magsawa sila sa kakapayo sayo. You need to learn. Grow up and accept things. Walang panghabang-buhay. Lahat nagbabago. May dumadating at aalis kinabukasan."
Hindi ako matatakutin. Pero habang tumatagal ay nagbabago ang mga paniniwala ko. Halos gabi ay hindi ako nakakatulog ng maayos sa kakaisip ng magiging kahihitnan ng lahat ng ito dahil ngayon pa lang masama na ang kutob ko. It scares me more knowing that she won't stay for long. But I don't want her to go.
The thought keep on bothering me for days and night. Hindi ko na maiintindihan ang nangyayari. At sa tuwing yakap ko siya ay ayoko ng bumitaw pa. I can't hurt her. Hindi ko siya matiis. It felt so comfortable having her by my side. I felt home and I don't want to think that everything will end soon.
Ayokong tingnan ang mga ngiti at tawa niya dahil hindi ako nakakatulog sa gabi sa kakaisip sa kaniya. I've been going crazy thinking of her.
"Hindi mo ba siya susunda sa America?." tanong ni Zach sa akin. I badly wanted to. Ayokong hayaan siya roon habang miserable. Kahit ayaw niya ay gusto kong tumulong.
Mabilis kong inasasikaso ang pagsunod ko sa kaniya sa America. Dahil alam naman ni Zarah kung saan ang condo niya roon ay agad ko siyang natunton.
Naikuyom ko agad ang kamao ko ng makita ang isang lalaki na kinakaladkad siya palabas ng isang bar. Agad kong sinundan ang dalawa dahil masama ang kutob ko sa nangyayari.
The foreign guy was about to strip off her clothes when I was able to break inside his apartment.
"Fvck you!." marahas ko siyang hinila pabagsak ng kama at walang hinto ang pagsuntok rito. Inawat lang ako ng mga dumating na pulisya.
Mabilis ko namang binalingan si Avery.
"Avery?." hindi na ito sumasagot. Sinuot ko sa kaniya ang jacket ko at binuhat siya palabas ng apartment.
Pinagmamasdan ko siya habang mahimbing na nakatutulog.
"I'm sorry , Avery." Inayos ko ang kaniyang kumot at hinagkan ang kaniyang noo.
Akala ko magiging ayos na kami. I've save her. Kaso hindi.
"Do not think about it? Are you insane?! You almost got raped—
"Alam ko!." Natigilan ako sa sigaw niya. "Hindi mo na kailangang ipaalala sa akin kung gaano ako katanga!."
Tumaas ang kaniyang boses.
"Kailangan. It's not a simple matter!." dahilan ko
"I'm tired Caden. Iwan mo muna ako. I want to be alone." nagtalukbong siya ng kumot.
"Again?." sandali ko siyang tinitigan. "You're tired? You want to be alone? You don't want me to be here? Don't you realize? Don't you learn?."
Nanatili siya sa pagkakatalukbong.
" Scarlette Avery Young , don't you realize that every time you said those words to me is the exact time you badly need me? Hindi ba at sinabi ko na sayo na kung gusto mong tulungan ang sarili mo , you need to accept the hand offered to you. Hindi ibig sabihin na niloko ka ng isang lalaki ay lahatin mo na. You can't decide not to trust someone just because someone broke your trust. Magkaiba ang tao , Avery. Wag mong lahatin."
Nagmura siya bago ako hinarap.
"Then tell me Caden? Tinulungan mo ba ako?."
"I did. Kaya nga ako nagpakasal sayo diba?."
"Ako ang nagpakasal sayo. You we're supposed to marry Cassey. Bakit nga ba hindi na lang siya ang ikinasal sayo? Ayos lang naman siguro kahit na may anak na siya."
"Sinusumbatan mo ba ako? Baka nakakalimutan mong binigyan kita ng pagkakataon na isipin ang desisyon mo."
"Yeah you did! But you always left me with no choice!." She said , mad.
"I left you with no choice? What? Sinasabi mo ba sakin ngayon na kasalanan ko kaya ka nandito ngayon at hindi parin makapag-move on? Remember , you choose this way. Why blaming me?!."
"I'm not blaming you!." We're both mad.
"You sounded like one!."
"Siguro mas mabuting tapusin na natin to. I want an annulment—
Sa salita niyang iyon ay nawala na agad ako sa sarili. Bigla na lang akong natulala habang paulit-ulit ang salitang iyon sa isip ko. Gusto kong baguhin ang desisyon niya pero alam kung darating ang pagkakataong ito.
Pagkalabas ko ay doon ako huminga ng malalim. Hindi ko alam kung bakit pero sumisikip ang puso ko. Ayokong aminin pero nasasaktan ako. It fvcking hurt and I don't know why.
Nabuhay ang pag-asa ko nang muli siyang makaharap.
"Caden." The way she called me by my name. I just want to hear it all the time.
I stilled when she held my cheeks and kiss me. For the first time she did. The pain I felt earlier melt. Hindi ko talaga siya matiis. Sa huli binawi niya ang annulment na sinasabi.
Hindi ako magsasawang titigan siya. Humahampas ang malamig na hangin sa dalampasigan. Hinigpitan ko ang yakap sa kaniya at nang hindi siya lamigin. Nakatulog na ito habang nakayakap sa akin.
"Avery?." tawag ko sa kaniya. Hindi na ito umiimik.
I sigh before continuing my words.
"I'm really sorry. Hindi ko na alam ang nangyayari. I can't control my feelings. I've been so bothered. Palagi na lang ikaw ang iniisip ko. Nasasaktan ako kapag inaayaw mo ako o galit ka sa akin. Alam kung hindi pwede , pero gusto na ata kita."
"Y-you're with Maxine last night."
Ayoko siyang masaktan o makitang umiiyak pero sa pagkakataon iyon nakaramdamn ako ng pag-asa nang magselos siya sa amin ni Xine ng palabasin nito na may mangyari sa amin. Tumaas ang pag-asa ko na magkatulad kami ng nararamdaman. But , we can't still be. Sobrang labo parin. Palaging lumalabo.
Wala si Avery sa condo ng magising ako. Kahit saang sulok ko siya hanapin ay wala ito roon. I was about to call her when I read the message I received. It was from an unregistered number.
*Don't let Avery goes to the bar.*
Iyon ang nakasaad at walang anumang pangalan na nakalagay. Pumasok agad sa isip ko si Troy dahil siya lang naman ang malapit kay Avery na nagmamay-ari ng bar. Bigla rin akong kinabahan kaya mabilis akong bumaba habang tinawagan si Avery.
"Where are you?." tanong ko nang masagot niya ang tawag. Halos paliparin ko na ang kotse sa pagmamadali.
"Nandito ako sa bar ni Troy. Nakikipagkita kasi siya."
Shit! Kinakabahan ako.
"Caden?."
"Nandiyan ba siya?."
"Ahm.. Wala. Nag-iwan kasi siya ng note na sa park na lang kami magkikita. Uuwi rin ako kaagad. Dadaan na lang rin ako ng pagkain mamaya dahil walang laman ang fridge—
"Stay where you are right now and don't move!." putol ko sa kaniya at binilisan pa ang takbo ng kotse.
Sobra ang naramdaman kong takot ng makita ang baril na nakatutok sa kaniya. I know how risky it is but I can't stop myself from saving her.
"Avery!."
Nang tawagin ko siya at kapwa ito napalingon sa akin. Sunod ko na lang naramdaman ang mainit na metal na tumama sa akin. I can hear a ringing inside my ear.
"Caden!."
Oh. Fvck!
I thought after I save her. She'll understand pero hindi ko alam kung tanga ba siya o manhid talaga. Sa halip na mag-aalala siya sa akin , nakipagyakapan naman siya sa ex niyang manloloko. Minsan gusto ko na lang talaga siyang patayin.
"You said? I'm letting him? Of course not! Its not like that to me. He's a friend to Troy too. He has the right to support him this time."
"And hugging you was his way to support him? If I was Troy. I'll wake up and shot him right in his head. He's a stupid idiot! Kailan pa nagkakapagpagaling ang yakap?."
At sa tuwing nag-aaway kami. Ako ang napapasama. Ayaw ko lang naman masaktan ah. Fvck! I was never been this dramatic before. Ngayon lang. Dahil sayo Avery.
"How could I probably rest while my wife was flirting with another guy?."
Inirapan niya lang ako.
"Really? Your giving issues to simple things. Kanina galit ka kay Troy kasi niyakap niya ako and now you're saying I'm flirting with another guy. Gosh , Caden! Stop making things up. I'm already a mess right now."
I'm fvcking jealous , Avery! Why can't she understand it? Maybe because she never will. Because we feel different. Hindi niya ako maiintindihan dahil magkaiba kami ng nararamdaman. She doesn't feel the same way , the way I do. At kung patuloy akong aasa na maiintindihan niya ako , mag-aaway lang kami. She kept on giving me false hope and then pained me after. Masasaktan lang ako. Magagalit lang siya sa akin. Maybe , this is the right time that I'll keep my words on letting her go. Anyways , she's been fixed. Ayoko man. I have no choice.
Hindi ko alam kung baliw na ba talaga ako pero nang makita niya ang annulment. She look down. But I don't want to hope again. If there is something she's good at. Iyon ang paasahin ako.
"Paano kung ayoko?."
Sinasaktan mo ako , Avery. Why can't you see it?
I sigh.
You're telling me not to be responsible to you—
"Okay. Fine! Binabawi ko na ang sinasabi ko! Be responsible no matter how much you want!."
Padabog siyang tumayo.
"But remember this , kapag namatay ka..." Her eyes soften.
"Susunod ako sayo.." aniya at lumabas.
Damn it Avery!
"Nagseselos ka ba?."
I maintain a cold face to her.
"Pa'no kung sabihin kong oo?."
Ayaw man niyang ipakita pero halatang nagulat siya sa sagot ko.
"I'm jealous , Avery. What will you going to do about it?." hamon ko sa kaniya.
I give her choices. Ayaw ko siyang pilitin. But her chosen option is unexpected.
"I like you , Caden."
Muli na namang nabuhay ang pag-asa ko. I don't like you , Avery.
"But I love you."
Natigilan ito.
But as her habit goes. Iniwan na naman niya ako sa ere para sa kaibigan niya. Kainis!
"Pati ba nag-aagaw buhay pinagseselosan mo?."
So what?! E nagseselos ako. Problema niya?
"We're friends and I'm already married."
Hindi nga niya suot ang singsing. Sinong maniniwala?
"I'm really mad , Avery."
I can't be mad at her. But I'm not a kind and gentle man. I can lost my temper. But when she's around , I become a coward. She had tamed me so well.
Nang halikan ko siya ay hindi siya nagreklamo. Hinayaan niya lang ako. Nag-aalinlangan ako noong una. But when she answered the kisses I give with so much passion and intensity. Fvck inhibitions!
We're fine. She will understand me now. Or so I thought.
"She said you are infertile." But I'm at mess again.
"Are you?."
I'm infertile. Iyon rin ang naging dahilan kaya hindi nabuntis si Maxine kahit pa may nangyari sa amin but I've been on a therapy.
Akala ko magiging maayos na talaga kami. Daming akala , Caden.
"I'm sorry. Pero parang hindi ko kaya ang ganito. Sobrang gulo. Sorry."
And I realize I should have let her go. Hindi ko na sana pina-abot pa sa ganito. I'm not in pain. I found myself back in the chaos and mess. I'm numb and wreck. Back to the same situation I wanted to avoid.
Pero bakit sa mismong karaawan ko pa? Could it be more painful?
"Mahal ka niya , gago!."
Kung hindi lang kagagaling ni Troy sa hopistal ay sinuntok ko na siya sa mukha. I can't believe I approach him just to get back to Avery. My therapy is successful. Susubukan ko ulit siyang kausapin at baka sakaling magiging maayos pa kami.
"Your wife's pregnant."
Tumaas ang pag-asa ko nang malaman ang balitang iyon. I miss her that I almost couldn't stop myself from hugging her. Pero ayokong magmadali. It's still up to her though.
"Wag mo na akong iwan. Please. Gagawin ko lahat ng gusto mo. Even if I am not. I'll try to become your ideal man."
I don't beg but for her kahit lumuhod pa ako sa asin , gagawin ko. I'm damn in love with her! At wala na akong kawala! Hindi ko na rin siya pakakawalan kapag binigyan niya ako ng pagkakataon.
"Sorry kong nasaktan kita. Sorry if I rejected you because you're imperfect. Nagkamali ako ng desisyon at pinagsisihan ko na iyon. You don't know how bad I want to come back. I'm just scared that you'll push me away."
She hugged me back and there's nothing sweeter than that.
"I'm sorry , baby.."
This time. It will be forever and after for the both of us. Wala ng bawian.
"I love you." malambing niyang saad bago ako hinalikan.
"I love you more."