"พี่ชาย ? "
นี้คือสิ่งที่เลวร้ายที่สุดเท่าทีเคยเกิดขึ้นกับตัวเขาเลยก็ว่าได้เพราะเหตุการตอนนี้คือ
ชายหนุ่ม ม. ปลาย กับ สาว ม.ปลายวัยเดียวกันอยู่ด้วยกันในยามวิกาล
เหตุการณ์ก่อนหน้านี้
"คือรินจังไม่อยากกลับบ้านหรอ"
"ไม่อยากคะ"
อยากจะถามอยู่หรอกว่าทําไมเเต่
"เพราะอะไรล่ะ"
'ปากไปก่อนที่จะคิดอีกเรา'
หลังจากถามรินกับมีสีหน้าที่ขมเเบบพูดไม่เข้าคายไม่ออกปรากฏออกมา
'สีหน้าเเบบนั้น'
"ไม่อยากพูดสิน่ะ"
ก็น่ะจะเล่าอะไรไห้กลับหนุ่ม ม.ปลาย ที่พึ่งเจอกันล่ะ ไม่เเปลกหรอก เเต่ว่าน่ะปล่อยไว้เเบบนี้ก็ไม่ได้ด้วยสิ
"..พี่ชาย"
"มีอะไรหรอ"
'เมื่อยเเขนเเปลกๆเเหะ'
"คือว่า"
'ทําไมเธอถึงหน้าเเดงกันล่ะ'
สายตาของผมจึงไปสังเกตที่เเขนของตัวเองจึงเข้าใจว่าทําอะไรลงไป มือของผมไปลูบที่หัวของรินเเบบเบาๆ เข้า
'ไอ้ความรู้สึกเมื่อยเมื้อกี้คือนี้เองสิน่ะ'
ผมจึงดึงมือออกมาอย่างเร็วสุดๆ
"ขอโทษทีน่ะคือมือมันไปเองน่ะ"
"มือไปเอง?"
'เหตุผลห่วยชะมัด'
ก็บรรยากาศมันพาไปนี้น้า
เอาเถอะรีบกลอมไห้เถอะกลับบ้านดีกว่า
"ถึงเธอจะคิดว่าบ้านที่จะกลับมันไม่อยากกับขนาด ทําไม่เธอไม่ไปบ้านเพื่อนล่ะ"
ั"เปลี่ยนเรืองหรอคะ"
'เจ็บจี้ดดด'
"งั้นหรอเเล้วเธอมีทางอื่นบ้างไหมล่ะถ้าไม่อยากกลับขนาดนั้น"
"ไม่มีคะ"
'เเล้วจะออกมาเพื่อ'
ในช่วงกลางดึกเเบบนี้ยิ่งคุยยิ่งถึงยามวิกาลมากขึ้นเรื่อยๆเอาไงดีน้าาาา~
สิ่งที่ไม่ควรได้ยินก็ได้ออกมาจากเด็กสาว
"หนูขอไปค้างบ้านพี่ชายได้ไหมคะ
'WTF'