'ดีครับ ผมมิก คนที่กําลังพูดอยู่นี้คือนักเรียนมัธยมปลายปี1ที่พึ่งเข้าเรียนมาได้3วันครับส่วนสถานะตอนนี้คือ'
*เสียงโวยวายของเหล่านักเรียนในห้อง*
'ใช่ครับโดดเดี่ยว'
ห้องเรียนนั้นก็เหมือนกับสนามรบเพราะมีการเเบ่งพวกกันอย่างชัดเจนมันทําไห้คนส่วนมากก็อยู่กับคนส่วนมากนั้นทําไห้ผู้ที่อยู่คนเดียวมักจะโดนคิดว่าเเปลก
"นี้ ไปดูหนังกันเถอะ"
"ฉันไม่ว่างคะ"
*เสียงซุบซิบในห้องเรียน*
'เเละขาดไปไม่ได้ครับดาวเด่นของห้องเรียน'
ริน เด็กสาวมัธยมปลายปี1 ซึ่งชื่อได้ว่าเป็นคนที่ อัจฉริยะ สง่างาม เรียนดี ลูกคุณหนู
ไม่ว่าชายใดก็ต้องหลงสเน่ห์ รูปร่างที่ผอมบางหน้าอกขนาดที่ไม่ใหญ่สมกับวัยจนเกินจินตนาการ
(ผมไม่ได้รู้มากขนาดนั้นหรอกน่ะ)
ส่วนเหตุการที่เกิดขึ้นก็ตามฉบับมังงะความรักเลยครับ
มีรุ่นพี่ผู้ชายมาชวนไปดูหนัง
(นี้มันตามฉบับมังงะเลยน่ะโว้ย)
ส่วนคําตอบก็คงรู้อยู่เเล้วน่ะครับ 🐦 ครับ
"โห้ยอย่ามาเล่นตัวไห้..."
ทันใดนั้นรุ่นพี่ผู้ชายก็กระเด็นมาทางข้างหน้าผมในทันทีเลยล่ะครับ
ซึ่งคนที่ประทานเท้ามานั่นคือ นินา สาววัยมัธยมปลายปี1เช่นกัน รูปร่าง สง่างาม
เข้มเเข็ง มีฉายา บอดี้การ์ด girl
(ก็เป็นบอดี้การ์ดจริงๆนี้น่ะ)
'ส่วนรุ่นพี่ก็...'
นั้นล่ะครับโดนลูกเตะที่สามารถเตะผู้ชายตัวใหญ่ขนาดนี้กระเด็นจากหน้าห้องมาหลังห้องมาได้คงไม่ตื่นหรอก
'เเต่ว่าลูกเตะเมื่อกี้ไม่เลวแฮะ'
หลังจากนั้นอาจาร์เวลาโฮมรูมก็เข้าจึงกลับสู่สภาวะปกติของห้อง เเต่ว่ามันมีอะไรมา
กวนใจผมมานานเเล้วล่ะครับคือ..
ทุกครั้งที่นินา มาจัดการคนที่มายุ่งกับ ริน
ผมรู้สึกว่าโดนเธอจ้องเเรงอยู่บ่อยๆ
'คิดไปเองน้้าา'
จนสุดท้ายก็ถึงเวลาเลิกเรียน
'เเละสิ่งที่ผมรอมากที่สุดคือเวลาของงง'
ณ.ห้างสรรพสินค้า
'การซื้อมังงะเรืองโปรดพร้อม สินค้า limited จำนวนจำกัด ยังไงล้าา'
นั้นล่ะครับผมเป็นพวกชอบอ่านมังงะ
ช่วงเวลาที่ห้างกําลังคนเยอะเเน่นอนว่าผู้คนจํานวนมากก็ต้องเยอะมากๆอย่าง
เเน่นอนผมจึงใช้ทางลับอยู่บ่อยๆ
มันจะเป็นทางข้างๆของห้างล่ะน่ะ
มันเป็นทางเปี่ยวผู้คนจึงไม่ค่อยมีคน
สัญจรเท่าไหร่นี่แหละอย่างเหมาะ
ในทางกลับบ้านผมก็คิดอะไรไปเรื่อย
"อย่ามายุ่งกับฉัน"
'เสียงผู้หญิง'
"เธอเนี่ยไม่ระวังเลยน่ะมาทางนี้คนเดียว"
สถานการณ์ปัจจุบันนี้คือหญิงสาวร่างเล็กกําลังถูกพี่ชายตัวใหญ่คุกคามโดยการพูดชักชวนด้วนกริยาไม่ดีเลย
'เห้ยๆ ตํารวจหายไปไหนกัน..'
'....นี้มันทางที่ไม่มีคนสัญจรนี้ว้า'
ในช่วงเวลาเเบบนี้มันชั่ง...เหมือนในมังงะ
ที่ตรูอ่านเลยนี้ว้า
ในเวลานั้นสมองของมิกได้คิดวิธีสุดบรรเจิดขึ้นมาได้
"นี้พี่ชาย"
"ห้าาาเเกต้องการอะไรว่ะ"
"ต้องการอะไรน่ะหรอ.."
"ถ้าไปเเบบเงียบๆฉันจะปล่อ .."
ในเวลาที่กําลังพูดร่างของพี่ชายตัวใหญ่ก็ได้ลงไปนอนคุยกับพื้นเเบบสวยงาม
"เท้าไปก่อนอีกเเล้วสิ เห้อออ"
'มันต้องค่อยๆโชว์สิว่ะเห้ยยย'
"คือว่า"
'อ่ะ ลืมไปเลยว่ามีคนอีกคนนี้ว่า'
"ขอบคุณที่ช่วยนะคะ"
'เอา จริงดิ'
ผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าเขาคือ ริน ผู้สงางาม
คนนั้น ทั้งที่อยู่โรงเรียน ยังเย็นชาอยู่เลย
เเต่ตอนนี้มัน..
รินนั้น ทั้งนํ้าตาใหล สีหน้าดูกลัวมากกว่าที่คิด เเถมยัง ไห้อารมณ์เหมือนเด็กสาวตัวน้อยสุดๆ
"คือว่าทําไมถึงอยู่คนเดียวหรอครับ"
"หนูหนีออกมาเพื่อมาซื้อของที่ตัวเองชอบน่ะ"
'เรียกตังเองว่าหนู~~~'
"พี่ชายช่วยอยู่กับหนูก่อนน่ะคะ"
'นี้มันเรื่องอะไรว่ะเนี้ยยยยย'