A J E N T A
I rose up and fixed myself, smoothying away the wrinkles on my clothes. I'm squalid and there's something hefty behind my back and finding the object and my eyes widen as I saw a scythe. Why the heck am i carrying this thing with me? "Why am I holding this? What is going on?"
"Wait thea, that's your weapon.. Is something wrong?"-mao asked suspiciously "Thea you okay?"
"No? I mean why have I got this scythe? Whaaaa...what anong bang nangyayari dito saan tayo. I don't remember anything?"
"Thea snapped out of it!"
Who? "What d'you called me... Are you crazy? What's going on? did I missed something? Hello wag nga kayong patawa excuse me guys are nuts? Its me ajenta wag nyo naman sabihin na nilason na naman utak nyo ni... san na si unggoy?"
"AJENTA!!!!"
Bigla lang nila ako pinagluksuhan at naipit ako sa sobrang yakap nila. And I didn't felt my bones in great condition its crash! "Guys. I can't-- i can't" They still didn't let me go and keep on kissing my cheeks leaving their saliva stick on my flesh!!
"Sorry"-bumitaw na sila at ang laki laki pa ng mga ngiti kulang nalang nawala na ang mata nila "Ajenta. Are you really? Please this is not a joke!"-sigaw nila sabay yugyog sakin. I sighed heavily.
"Stop pranking me guys its not funny i'm not in a mood today for jokes"
Di pa sila nakontento lahat sila binabalibag ako. Nawalan ako ng lakas ng pagtulungan nila akong bugbugin. They show their love by physical abuse huhu. Inaangat ko ang mukha ko at di ko man lang naramdaman ang pagputok ng labi ko. "Is this your love language?!"
"Ajenta!!" they began to bawl like some children hit a tantrums.
"Is something happen? I don't remember a thing. And all of you just called me thea? Guys do you need a psychiatrist?"
Nagkatinginan silang lahat at mukhang nahihirapan kung ano ba ang sasabihin. All of them rub the back of their necks and mumbled."Well..."-nagdadalawang isip nilang wika at nagtinginan sila kung sino ba ang magsasalita upang sagutin ang mga sunod sunod kong tanong.
"Well what?"
➖➖➖
I was unexpected to hear those words from them. I don't even knew if I should believe those. It's sounds so ridiculous, unbelievable. I know its not a laughing matter at di rin sila sinungaling. I don't know what happen back then, the last thing i remember that I died on the battle with Goddess Clexa.
Pero nung pagdating ng isang gabi na paglabas ng kakaibang bulalakaw ay di ko namanlayan na ako pala ay muling bumangon sa hukay. Mas lalo akong natakot at maiyak sa mga sinabi nila na ako pala ay pumatay ng libo libong tao na di ko man lang napapansin. I have awaken but I didn't do such thing. I never do that kahit pa kamatayan ang kapalit. I don't want to see blood of innocents stained in my on hands. And now I have been burn and shame for my undoing. I am now walking in this haeannon in guilt.
Nakatago ako sa ibaba ng puno na umiiyak sa aking narinig. Di ko lubos maisip na pumatay ng inosente. Why is this happening to me?!
Why?!
Kumagat na ang dilim at bumibigat na ang aking mga mata na kanina pang walang tigil sa kakaiyak. Ramdam ko na may naglagay ng malambot na kunot sakin likod at di ko naramdaman pa ang lamig ng hangin. Umupo sya and pat my head. Marko is here trying to comfort me. But couldn't even looked at him.
Shame on me. Shame on me!
"Umalis ka. Don't try to comfor--"
"Shh..."-Hinablot nya ako at binaon ang mukha ko sa dibdib nya. "I miss you"
"D--damn you!" I cursed him but I heard a slight chuckles on his voice and just kissed my forehead "Just let it out. Its not your fault. Alam mo nung nalaman ko na iniwan mo kame hindi na ako nagpakita sa kasamahan natin. I'm sorry because I had to kill you.... But, I can't"
Tininghala ko sya at nakita ko ang maganda nyang mukha na bulabog na naman sakin. "Why do you want to kill me?"
"I thought it was the only to stop the curse. I became a fool because I had done nothing that day, but I can't spend my days without you. Dun ko napatunayan na hahanap hanapin parin kita"
"Ang corny mo tangna ka" Napangiti nalang ako sa sinabi nya at nagawa ko syang tulakin palayo sakin pero mahigpit parin ang yakap niya. Ramdam ko ang init ng aking mukha sya lang ang may gawa nito sakin. "Stop making a fool out of me. Shess "
"I mean it. I don't wanna loose you"-tumayo sya at inalalayan nya akong tumayo. "I wont make a promise. But I swear to be on your side no matter what happen. I mark this day as a promise to be with you it's okay to rely on me sometimes, I want to protect you"
"Bat di mo nalang kaya ako sabihan ng I love you para dama"
Natulala lang sya sa sinabi. Di ko alam anong lumabas lang sa bibig ko at kahit pigilan ko ay nadulas nalang ako. His ears turn red and he look away but he just kneeled down and take my hand and kiss them.
FAST FORWARD••
Its a long way around if we won't climb up. But Marko grabbed me on his hand and jumped up. He just ignored the existence of gravity. As we reached the top mountan. I can't help but astonished by the sight. Namataan ko ang nakatayong apat na statwa sa tubig.
"Welcome"-sabay kaming napalingon ng may bumati samin sa likuran. Isang matandang lalake na may dalang bagong ani ng mga gulay.
"Salamat po sa pagbati, Maari ho ba naming alamin kung anong lugar ito?"
"Let me welcome you to my queen"
➖➖➖
Nakalingon lang ako na parang sira sa napakalawak na hall ng palasyo pero its not that all. The cracks are appeared in every walls and ceilings they haven't repaired it. Why? The plants is dying too and the air smells weird. Sa labas lang pala ng palasyo ang maganda. There's an armor standing on each corridors. The place is dim and sad..
Napabaling ako ng tingin ng tumunog ang malakas na kampana at lumawag ang mata ko sabay ng pagkabukas ng pinto. Di ko maipaliwanag ang ganda sa loob ng throne room. There's no word for me to expressed how beautiful it was. But the other rooms of the castle is dead silence.
"Where is everybody?" Tanong ko sa sarili ko na nakalinga sa buong espayo. The floor is topaz same as the color of the ceilings that design like a snow flakes crystal. Nilibot ko ang buong paligid ng marinig ko ang malakas na sigaw ng nakakatakot na nilalang.
"Ajenta"-tawag nila sakin at pumunta na ako at pilit na balewalain ang aking narinig kanina. Baka nag guniguni lang ako.
"YOU!"-Tumayo ang aking balahibo ng bigyan nya ng pagkamunghi ang kanyng sigaw sakin na nakaturo pa sa king direksyon.
"What?"
"Why do you bring her to my kingdom!"
"She's our frien--"
"No! Why did you bring her here again?! Pumunta ba kayo rito upang sakupin ang aking kaharian ulit!"
"Ulit? Bakit ano bang nagawa ko?"-takang wika ko at lumapit ako sa kanya na kinasigaw nya at napaatas lang ako na puno ng katanungan
"Your the one who kill the queen of Valda! And even stole our amethyst. You traveled through time to tric.."
"Wait your majesty. This is absurd we haven't been in here befor--"-direstong tanong ni yumie sakin at tanging nagawa ko ay umiling lang.
"What did I do your majesty?" I asked desperately
"Get out! get out You freak. You have traveled years ago! At bumalik ka na naman para tapusin kame. Ibalik mo samin ang ninakaw mo"
"What are you talking about?!"-di ko natapos ang sinabi ko ng bigla nalang ako nakaramdam ng kirot at piniga ang aking lalamunan. Pilit kong agawain ang aking hinunga hanggang sa mapaupo ako at napaluktot.
"Your wrong my queen."-they tried to protect me and i started to doubt everything.
"Oh am I? Alam ko ang sandata na dala mo. Yan ang ginamit mo sa pagpatay sa reyna ng valda. You'll pay for everything you've done!!"
"For all due respect your grace. We haven't been here stop blaming her with your nonsense" galit na tugon ni Marko
Bigla nalang may tunog na nagpagulo ng isipan ko at nahihilo ako paningin ko sa mga tao ay dalawa na at parang gumuguho ang gusali. I tried to covered my ears pero dinig ko parin ang matulis na tunog hanggang sa mapaluhod ako at nandilim ang aking paningin. Napangiwi ako at ramdam ko ang mainit na pagdaloy tubig sa king tainga.
"Ajenta!!"
Bumalik ako sa realidad at napalingon ako sa king likuran bigla nalang ako napunta sa unahan nila na di ko man lang napansin. Di ko nagustuhan ang mga reaksyon nila at lahat sila para bang nabigla at may halong takot. Basa ang kamay ko at dahan dahan akong bumaling ng tingin smat may nakita akong nakahalindusay na tao
"AAAAAAAAAAHHHHHHHH!!"
➖➖➖
Lahat sila ay masama ang tingin sakin pero kitang kita ko ang pag aalala sa kanilang mga mata. Sumisinghot ako mula pa kanina at yakap yakap ang sarili. Ano ba ang nangyayari sakin? Why did i just killed someone!! Am I really a monster? Ako na mismo ang natatakot sa sarili ko.
"Why do you that ajenta? Why!!"-nabigla ako ng sigawan ako ni noah sa king tenga na kadahilanan para makatayo ako.
"I d-dont know"-nagugulo kong sigaw. Natatakot ako sa pulang likido sa king mga kamay. "Stay away from me I'm. I don't know who I am!! "-mas gumulo pa ang isipan ko ng makita ko na kinakain ko pala ang puso ng reyna at nadilat itong nakatingin sakin na nag aagaw buhay." I MURDERED SOMEONE!"
"Ajenta were here to help.."
"You can't.."
Dahil sa takot ay tumakbo nalang ako sa walang katinuan. Di ko alam kung saan pa ako tatakbo hanggang sa may mabangga ako at bigla nya akong niyakap. "L-let go of me!"-sigaw ko at di nya ako binitawan. Pero tinulak ko parin siya palayo sakin at nadungisan ng dugo ang kanyang damit "Please go away"
"I won't"
"D--don't look at me! I might kill someone again. I don't know why I'm doing that. Why am I doing that! D--di ko na kilala ang aking sarili"
Lumapit sya sakin pero at nilagpasan kolang sya at walang tigil sa pagtatakbo. Bumagsak lang ako bigla hindi dahil sa pagod. Bigla nalang dumilim ang paligid
Pero mabilis lang iyon at napamukat ako dahil nadin sa kakaibang amoy at init ng paligid. Natakot ako dahil nakatayo ako sa kalagitnaan ng apoy, tanging ang bato lang na kinalalagyan ko ang dahilan para hindi ako masunog ng buhay. Pero hindi man lang ako napaso. Naglalakad ako sa lumalagabgab na apoy pero ang init ng hangin dama ko.
𝑇ℎ𝑒 𝑓𝑢𝑡𝑢𝑟𝑒 𝑜𝑓 ℎ𝑎𝑒𝑎𝑛𝑛𝑜𝑛 𝑙𝑖𝑒𝑠 𝑖𝑛 𝑦𝑜𝑢𝑟 ℎ𝑎𝑛𝑑
Sa di kalayuan nakita ko ang isang babae na papalapit sakin at ang mga nadadaanan nya ay nagbibigay liwanag sa pumupulang kalangitan. Bawat pagaspas ng kanyang pagpak ay nawawala ang mga apoy. Nagkaharap kame at umiiyak siya.
𝑌𝑜𝑢 𝑘𝑛𝑜𝑤 𝑦𝑜𝑢𝑟 𝑓𝑎𝑡𝑒.. 𝑌𝑜𝑢 𝑚𝑖𝑔ℎ𝑡 𝑏𝑒 𝑡ℎ𝑒𝑎 𝑏𝑢𝑡 𝑦𝑜𝑢𝑟𝑠 𝑠𝑡𝑖𝑙𝑙 𝑎𝑗𝑒𝑛𝑡𝑎
𝐻𝑒𝑎𝑙 𝑡ℎ𝑜𝑠𝑒 ℎ𝑒𝑎𝑟𝑡 𝑡ℎ𝑎𝑡 𝑏𝑢𝑟𝑑𝑒𝑛𝑠 𝑦𝑜𝑢..
𝑤𝑖𝑝𝑒 𝑡ℎ𝑜𝑠𝑒 𝑡𝑒𝑎𝑟𝑠, 𝑡ℎ𝑜𝑠𝑒 𝑝𝑎𝑖𝑛 𝑤𝑖𝑙𝑙 𝑔𝑢𝑖𝑑𝑒 𝑦𝑜𝑢..
Ako lang ang tatapos ng paghihirap ko. Dahil kapag patuloy akong mabubuhay. Thea will find a way to consume me and if I failed. I alone, suffered for all eternity. I don't wanna to shed blood. I just want to live than becoming a murderer
𝑌𝑜𝑢 𝑘𝑛𝑜𝑤 𝑡ℎ𝑎𝑡 𝑖𝑛𝑠𝑖𝑑𝑒 𝑦𝑜𝑢, 𝐷𝑜𝑛'𝑡 𝑏𝑒 𝑎𝑓𝑟𝑎𝑖𝑑
𝑌𝑜𝑢 𝑎𝑟𝑒𝑛'𝑡 𝑚𝑎𝑑𝑒 𝑡𝑜 𝑘𝑖𝑙𝑙..𝑌𝑜𝑢 𝑎𝑟𝑒 𝑏𝑜𝑟𝑛 𝑡𝑜 ℎ𝑒𝑎𝑙
No more tears for me. Gagawin ko lahat para lang matapos at maayos ko ang aking pagkakamali. Dahil ako ang gumawa ng aking kapalaran. A soft melody played. And I found myself standing in the willow tree. A smile appeared in my lips and I felt no heartache no guilt nor pain.
Truth will set me free
And I know tomorrow will be mine. And I will gain the freedom that I long for. She embraced me and sung a lullaby.
𝑊𝑎𝑘𝑒 𝑢𝑝 𝑓𝑙𝑢𝑒𝑟 𝑑𝑒 𝑐𝑖𝑒𝑙
𝐼𝑡𝑠 𝑎 𝑛𝑒𝑤 𝑑𝑎𝑤𝑛 𝑓𝑜𝑟 𝑦𝑜𝑢 𝑡𝑜 𝑟𝑖𝑠𝑒
𝐼𝑡𝑠 𝑡𝑖𝑚𝑒 𝑡𝑜 𝑚𝑎𝑘𝑒 𝑦𝑜𝑢𝑟 𝑜𝑛𝑐𝑒 𝑢𝑝𝑜𝑛 𝑎 𝑡𝑖𝑚𝑒
𝐸𝑣𝑒𝑛 𝑡ℎ𝑒𝑟𝑒𝑠 𝑛𝑜 𝑝𝑟𝑒 𝑤𝑟𝑖𝑡𝑡𝑒𝑛 𝑔𝑢𝑎𝑟𝑎𝑛𝑡𝑒𝑒 𝑜𝑓 ℎ𝑎𝑝𝑝𝑖𝑙𝑦 𝑒𝑣𝑒𝑟 𝑎𝑓𝑡𝑒𝑟..
𝐵𝑒 𝑙𝑖𝑘𝑒 𝑎 𝑟𝑜𝑠𝑒 𝑠𝑡𝑎𝑛𝑑 𝑜𝑛 𝑖𝑡𝑠 𝑜𝑤𝑛 𝑜𝑛 𝑡ℎ𝑒 𝑏𝑖𝑡𝑡𝑒𝑟 𝑐𝑜𝑙𝑑
𝐴𝑛𝑑 𝑠ℎ𝑎𝑙𝑙 𝑦𝑜𝑢𝑟 𝑠𝑡𝑜𝑟𝑦 𝑤𝑖𝑙𝑙 𝑠𝑜𝑜𝑛 𝑏𝑒 𝑡𝑜𝑙𝑑
𝑌𝑜𝑢 𝑎𝑛𝑑 𝐼 𝑤𝑖𝑙𝑙 𝑠𝑜𝑜𝑛 𝑐𝑜𝑙𝑙𝑖𝑑𝑒
𝑊ℎ𝑒𝑟𝑒 𝑠𝑢𝑛 𝑎𝑛𝑑 𝑚𝑜𝑜𝑛 𝑙𝑖𝑔ℎ𝑡 𝑢𝑝 𝑡ℎ𝑒 𝑛𝑖𝑔ℎ𝑡
𝐶𝑜𝑚𝑒 𝑏𝑎𝑐𝑘 𝑡𝑜 𝑚𝑟 𝑡ℎ𝑦 𝑙𝑢𝑙𝑙𝑎𝑏𝑦
𝐶𝑜𝑚𝑒 𝑏𝑎𝑐𝑘 𝑡𝑜 𝑚𝑒 𝑡ℎ𝑦 𝑓𝑙𝑜𝑤𝑒𝑟𝑠 𝑜𝑓 𝑡ℎ𝑒 𝑠𝑘𝑦...