A J E N T A
We're standing at the Fountain of youth. Lots of animals came by to drink and they healed themselves completely. Not just healed but they slowly turn back to their younger self and flee back to their nest.
Standing on the middle of the water was an Enchantress, A sister of Artiera, Winter. I wan't to take a drink but yumie stop me. She read a sign. Posted. Maybe a warning sign? "Drink once, don't take anything from greed...." she just continued but some I can't hear her, other than mumbled.
"So anong gagawin natin?"-tanong ko. Bawal naman pala sa bata. I plan to take some on my bottle but it was restricted by the authority. Hays de wow!
Maraming mga tao ang busy na dumaan at ang gagara ng mga ladies nilang lahat mukhang royalty "Guys is that---?"-I squinted my eyes and saw someone is coming and his like some criminal.who got out from his cell
"Takasero ng palasyo"-I whispered while crossing my arms above my chest. He deviated and went to the alley. We followed him there.. But We lost him and search the entire place until we bumped into each other by accident "Shit!"-he curse us.
"What the hell is wrong with you men?"-Idio exclaimed, while his catching his breath like his been chasing by someone. He looked around and sighed heavily.
"I always thought you're not coming"-wika ni yano at binalingan sya ng tingin nito
"Tss. I just want to see ajienta. Babalik lang ako pagnahap ko na ang taong hinahanap ko"
"Aww---"-pinigilan ni yumie ang tili nya at nilingon ako na parang nang aasar " Dinig mo yuni jih that was..."
"Nope. I'm not into him!"-I cut her, technically I am. love ko sya. huhu pakyu mark how dare you
"There you are"-mao jump down from the roof. She's furious and grabbed him aggressively
"I'm not going back!"
"Stubborn! You're a prince don't be stupid! Ilang taon kang nawala sa palasyo e kung aalis ka pano na ako. If you only think about yourself, then that is selfish.."
" I'm not fit to be on be one and i didn't asked for this. Para di ka nila maparusahan why not coming with us instead"
Mao only shook her head in disagreement.ย Di natapatan ni mao ang tigas ng ulo nito kaya wala nalang syang nagawa kundi bumuntot nalang. She is his guard naman. She tries to soothe her temper. She couldn't stay mad at him for too long "Stay low. The soldier is looking for you. And if they found out your leaving again. I'll be hang"
Prince Nazer began to ruffled his hair; he zoned out...
I was about to woke him up but he let a heavy sighed. Growling in the back of his throat and narrowed his eyes to maomao's direction. There's something on his look with a mixture of anxious and frustration. Two options are quite difficult. Either stay in the palace or find the woman he love "Damn it! bat pa ba kase nangyari iyon!"
"E kung magpapaalam ka nalang kaya imbes na tumakas"-sabi nitong si Noah. He has a point pero parang di ata papayagan si Mark his been lost for so many years at wala namang ina ang gustong mawalay sa anak
"Tama na nga yan. Basta ang mahalaga ligtas tayo"-wika ni yumie
"I'm gonna die! I can't leave, I miss home Prince nazer i've been away for too long.."-mao being so dramatic
"I like mark even better"-aniko. Para kasing di ako comportable na tawagin syang prinsepe. I love mark as a warrior not a prince.
"Joke lang we can leave na. Psst! the soldier is coming we need to get out of here"-mao said at nakagapang lang kame paalis para di kame makita. Para kaming mga train yung sunod sunod. Ako yung ulo at ang buntot si mao siya naman kase ang may malaking mata samin. I look aroundand see if tgere's someone's coming. The place is spotless and organize kung baga parang professional kung sa mortal realm .
Nasa punto kame ng kamatayan. ๐๐ช๐ฅ๐ฅ๐ช๐ฏ๐จ.. Mark is the one who put us in this situation. Parang di pa sya nakakabot ng isang araw sa palasyo balak na nyang umalis. Kung ako lang yun. hiihihi being born noble is an honor for me kaso di e musmos talaga ako.
"Come out guys"-senyas ko na patayuin sila.
"This is crazy. Para tayong magnanakaw sa ginagawa natin"-yano exclaimed. Nope. "This is hiding in style"
Mark is such a dumb prince. His an heir pero umayaw sya, being a born on a noble family is one of the people's dream. Sino pa naman ang aayaw na may breakfast in bed ka. May beautiful gown at royal massage at mga ibang nagpapa satisfied sa mga kailangan mo. Isang tawag andun na lahat. His real names was Prince Naser luin. The heir of diamond kingdom and the last pure blood of fire dragon. Yup kanina ko rin nalaman narinig ko sa palasyo na kasama siya sa mga ninuno niyang may dugong dragon.
Woot! woot! sana all nalang.
I pushed them back as I heard a thunderous sounds of footstep from the combat booth. Their patroling all over the place. If we get caught then who knows what will happen.
Ang iba tila may hinahanap. Alams na si mark yun.
"Stay here"-said yano, his ears are twitching. Lumabas sya at tila gumagawa ng eksena. Sinamantala namin ang pagkakataon na nadidistract ang mga gwardiya pati ang mga tao. We slowly sneak at napangiwi ako ng may maapakan akong maliit na trunk. Shit! kung kailan mag iingat tsaka naman may pahamak!
"The prince!!"-dinig kong sigawan ng mga tao at di na namin alam san kame tutungo basta takbo lang kame ng takbo. Ako nga ang nauna pero ako naman ang nahuli.
"hintay guys!!"
โโโ
"Ano bang problema bat tinakasan mo ang mga tauhan mo"
"Tss. Di ko sila tauhan at di ako prinsepe! ang gusto kolang mahanap si ajienta!"
O-ouch!! Heto nga nga kaming lahat nag eefort lalo na ako. Pero mahalaga parin si ajienta sa kanya. I felt his care pero kaming mga kasamahan nya di ba nya kaya kaming bigyan ng care?
"Ajienta? or ajenta?"-naguguluhang wika ni yumie
"its doesn't matter now. Bahala na kayo kung samahan nyo ako sa paglalakbay sa paghahana..."-di natapos ni mark ang kanyang sinabi
"Andun sya!! mahal na
prinsepe!!"-bilis kaming tumakbo sa mga humahabol at naghahanap ng lugar na matataguan. Hanggang sa maramdaman ko nalang na di na pala ako nakakaapak sa lupa. I just float in the air, di lang ako kami pala lahat. Who did this? Hundreds of soldier search the place. We keep hidden and holds are breath; waiting for them to leave..
Mabuting nakakatulong din ang mga hayop na sumasagabal at ninanakaw ang atensyon sa kanila. Napasandal ako sa bark at umupo sa branch yung tipong bagsakin ang pag upo. Nasa ere parin kame. Hawak kamay kaming mga girl. Ang mga boys naman paunahan na kala mo may paligsahan. "Whose this ajenta? di ba yun ikaw ajenta?"-biglaang tanong ni mao kaya napalingon kami sa kanya si yumie naman tumingin sakin at may halong lungkot. Ito naman pabisto.
Alam ko namang kilala si ajienta pero kay mao walang wala. Sang galing babaeng to.
"Not her... The Ajienta of The enchanted Garden, She's the childhood friend of mark"-yumie explained clearly "Siya ang kilalang sidekick nito...."
"Narinig ko ang pangalan ko. Anong binubulong bulungan nyo ah?!"
"They're talking about ajienta"-diretsong wika ni yano at napatikom kame ng bibig. Yano naman e! Pano nya alam? lakas ng pandinig ng elephanteng to. Magpalusot na sana ako ng sumingit si xirien na sabihing si ajienta nga ang pinag uusapan namin. Inocenteng bata di talaga nag sisinungaling.
"Good day ohtar!"
"Good day rin po miss owl" sagot ko ngbigla pero napatahimik ako at binalingan ng tingin yung kinumusta ko at ngumingisi ito sakin.
"Talking animals is not a good sign of normal para sa mga mortal human like me, talking animals to us is considered to be possessed of any kind of evil spirit. An also some says owl is working with a witch"
"Wait, Pakiulit nga? Mortal human? Are you from the first dimensional space?"-mao eyebrows knitted together in confusion.
Nadulas ako. " You misheard me"
Xirien and mao are in shock at nakataas ang mga kilay at dilat ang mga mata sakin. "Mao we need your trust. We together with the cloud kingdom knew about her identity. She's just a mere human girl and I think she came here with a purposed.."
Mao scoffed and laughed awkwardly. She didn't believe such nonsense "Do you think you can fool me?ย Humans are myth! And base on my research back at the royal library they are a simple creatures pati nga si goddess clexa naging tao daw ano yun kalokohan.
Just ๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐ ๐ฃ๐๐๐๐ก๐" [Tell me the truth]
"Your looking at your myth. Believe it or not nakapunta na kame sa earth..."
"What?!" Xirien interjected with such curiosity and an anxious toneย "Ajenta came from earth? how is that possible? we know that humans can't enter our portal. How's tha--"
"Ajenta came here by accident it seems that humans and us bond to meet in the future"
"What? Do you think you can trust her?"-Natataranta at may halong takot na wika nyaย di na nya kaya akong tingnan ng eye to eye. "Bat di nyo sinabi sakin ang katotohanan. Dapat pinasama nyo rin ak..."-i loose my temper and i hit her on the head. Laki ng acting nya yun lang pala ang sasabihin na gusto nya ring sama at makita ang mundo ko.
Way back. Ang mga kasamahan kong nakapunta na sa mundo ko ay nakagawang sakuna sa mansion if I added four people ang labas terrible na medyo trouble. But, as long they're happy then i'll be too.
"Not this time, May hahanapin muna tayo..."-Mark said na may pabitin bitin pa.
May lakas na force na humagis samin at nailipad kame at bumagsak sa lupa. Di ko naigalaw ang daliri ko dahil sa lakas ng pagbagsak ng katawan ko pero gising ako at dilat ang mata di nga lang kumukurap.
I heard them groaning in pain after our body fell hard on the ground. We stand on our feet and stretch my back and heard a cracked. May umalalay na lang sakin at si yano yun. Nawawalan ako ng balanse dahil umiikot ang paningin ko.
"Okay kalang?"-yano said at tumango ako na minamasahe ang ulo at leeg ko.
"Anong nangyari"-bumitaw ako kay yano at pumunta kay xirien na nahihilong naglalakad. Napaluhod ako sa harap nya pero nilabanan ko at sabay kaming tumayo.
"Guy....s."-napalingon ako ng marinig ko ang boses ni fairy na wala nang kabuhay buhay. She fell on idio's arm at mas kinagulat ko na nalalanta ang mga pakpak nya at may sugat ang kanyang tagiliran.
"Yumie"-tawag ko na may halong taranta.. Kinuha nya agad sa palad ni idio si fairy at ginamot agad. Ilang segundo lang ng bumalik ang dati nyang magandang mukha
"Anong nangyari?"-sabay naming lahat.
Fairy emotionally frown and began to sobbed
"Si A--"
"Sino fairy. sino?"
"Sino sya at ano ang nangyari?"
She couldn't hold it in any longer and the onslaught of tears came out pouring down on her face. And held yumie's thumb.. Stagnant and the fear was written in her face "Si Aanirtha"
"Anong nangyari sa kanya?"
"May kalaban ba?"
"No.. no"-Mas lalo syang umiyak "She found out that"
"Anong gusto nya ang trono? ano! ano?! Masama to baka nabuhay ang masamang spiritoย na kumuntrol sya kanya noo...."
"No! its not your majesty. I hate to say but I had gone to sorcerer Jidere and asked about Ajienta and I saw.."
"Whatta bout her? tell me"- That piqued Mark's interest ,his desperate. Fairy just shook her head and about to leave but mark beg her again to answer his question..
"S-she's gone"-madiing wika nito at lahat kame napasinghap at di makapaniwala sa narinig. Bigla nalang sumakit ang dibdib ko sa narinig ko. "She past away--"-she can't even say the last word. I can see on her eyes how she pity Mark.
Then what now? what will happen to him? I slowly leaned on him and saw him kneeling on the ground, Hopelessly as he heard those word and that made a shattered our reunion like a broken glass. Parang bumagal ang takbo ng mundo ng yugyogin namin sya at wala na sya sa kanyang sarili. Blanko na blanko na lahat ang mukha nya mas pumutla at ang ikinagulat ko ang pagluha nya ng dugo "Pano? Anong nangyari. Pano to..." it was the very first time I saw him like this like he was been defeated on the battlefield..
"Ajienta is dead? Pano nangyari yun? hind... hindi totoo!"-yumie burst in tears.
Panong namatay si ajienta? Panong?
Mark was dying for all those years just to find her and for what? for what?!Masakit sakin dahil sa tagal ng paghahanap ay namayapa na pala ang taong hinahanap niya at mas masakit pa ay di yun alam ni mark. Binaling ko ang atensyon sa kanya at di na sya humihinga.
"Hahaha"-Bigla nalang siyang tumawa na tila nawawala na sa sariling katinuan. I held him on my arms and it hurts me seeing him like this.. "Don't make a fool out of me!! Maniniwala lang ako kapag napatunayan."
"Mar--"-di natapos si mao sa sasabihin nya at tinanong si fairy
"Are you telling the truth? Please I don't have time for foolishness"
Napakibit balikat si fairy at di sya tumingin samin "Sorcerer never lie---"
"Ajienta is not dead! She's not!!"- He exclaimed. Sabay bagsak nya ng mga hawak nyang gamitย "She's still out there"-Nakita ko ang pagluha nya at nasaktan ako dun. I can forbear to see him like this. My heart almost teared apart. Just like na parang nararamdaman ko ang pagdudusa nya. Dinabog dabog ko aking dibdib para makahinga ako ng maayos. The air on my throat is choking me.
"Pano mo alam fairy?"-tanong ni leo.
Mark cut him off " I need to see it. I had enough of this nonsense"-mark voice became deep at mas lalo ang tingin nya. Kahit tago ang mukha. Kitang kita ko ang hinagpis sa kanyang mga mata at di pagtanggap.
"San ang lugar na may nakaalam tungkol kay ajienta?"-noah finally spoke
Fairy lower her head and sobbing and point somewhere. And flutter her wings and leads us to the place where it all began "Clan Gaur"
"Diba magkatabi sila ng clan ni chief lanux?"-leo
โโโ
I looked away and trying to hold my tears but it still fell and i wipe them in the back of my hands. Nasa harap namin ang putod ni Ajienta. May mga batong nakapaligid dito at ang kanyang spada na nakatarak sa bato.
I tried to hold those exclamation on me and clenched my jaw, grounded my teeth together. He's kneeling while reaching his hand on her grave. I couldn't hold it my tears keeps trickling down my cheeks like a raindrops. I turn my back. Ito ang unang pagkakataon na marinig ko ang kanyang pag iyak. Kibit balikat ako at yumakap sakin si xirien na di na makahinga sa sobrang iyak. Nasasaktan ako dahil totoong too ang hagulgol nayun.
I pat her gently at pinabayaan kolang sya kahit basa na ang balikat ko ng kanyang luha. Yumie wipes her tears and buried her head on my back. She's holding those tears in her eyes pero di nya nakayanan at napaluhod syang umiiyak. Binaling ko ang atensyon kay mark na di parin tumayo at gayon nakadapa parin. Parang sinasaksak ako ng paulit ulit hindi ko alam pero ngayon lang ako naawa sa kanya sa buong buhay ko. Ganito nga ang pakiramdam ng taong nawalan ng mahal sa buhay kahit ganon man ako pero mas humigit ito. Ang sakit!
I forcedly wipe my tears at tuminghala sa kalangitan para makalma ang sarili ko sabay buga ng malalim. Nawalan kame ng ganang kumain o gumalaw man lang. Tulala lang ang nagawa namin. Patuloy parin ang pag agos ng mainit na luha ko sa aking pisnge.
Bumalik kame sa realidad ng tumayo sya at umalis. Tumayo na rin ako at suminyas ako sa mga kasamahan ko na ako nalang ang pupunta para icheck siya. Sa tindi ng kalungkutan baka magawa nyang mapatay ang sarili niya at di ako papayag.
Napansin kong nakalayo layo na kame at sinusundan ko parin sya. Napaatras ako ng dalawang hakbang ng lumingon sya sakin at napaupo ako ng bumagsak sya bigla sakin. Napaupo ako dahil di ko nakayanan ang bigat nya. Yakap yakap ko sya saking mga kamay.
Wala nang kahit anong emotion ang kanyang mata, kung sa patay pa parang ganon na sya. Hinipitan kolang ang yakap sa kanya at hinimas ang kanyang likod ito lang ang magagawa ko para matulungan sya. Di ko alam anong gagawin ko. Nagtagpo ang mga mata namin. Nakita ko ang ngiti ng kanyang mata at bumigat sya lalo ng mawalan sya ng malay.
Malapit nang dumilim at di parin sya nagkakamalay. Inihiga ko sya dahan dahan sa mga damuhan at inalis ko ang maskara nya. Kahit nakita ko ng ilang beses ang mukha nya pero parang first time parin. Tatawagin ko na sina yumie at balak konang umalis ng marinig ko ang mahinang groan at napasigh in relief ako ng mulatin na nya ang kanyang mata.
"Mark? mark nakikita mo ba ako?"
"A...ajienta?"-he's voice is warm when he called her name. I had no choice but to respond and pretended even it hurts me too. Di man ako ang mahal nya pero okay lang sakin. Mahirap naman talagang magmahal sa taong di ka mahal ket ano pang gawin mo tatagas lang lahat.
"Wag kang umiyak magagalit ako"-I said; whispering to his ears. Maybe this way I can help
"I miss you"-he said in a weak soft voice at uminit ang buo kong katawan ng hawakan nya ang kamay ko "Please don't leave me again. i beg you..Stay.."
I tried not to shed tears again. Grabe di ko lubos maisip sa tagal ng paghahanap nya ay wala na pala ang taong yun. Parang sinasakal ako sa leeg. "I---i wouldnt. I promise to stay with you but.. I'll be here if you needed me"-nauulol kong wika.
"Ajenta! ajenta!"-dinig kong sigawan ng ng kasamahan ko. Nakita nila ang winagayway kong kamay at inalalayan na si Mark.
"Sa ganitong sitwasyon hindi
na mahihilom ang sugat nya sa puso"-noah said, I wanna help mark but i don't know how to start. "What can we do?"- Because a woman can let the pain go and move on. But a man. Never it takes a long time
โโโ
Clan Gaur.. Ang tribo na muling binuhay ng mga Clan Lanux na nakalaya sa madugong pagsakop ng rauko sa kanilang nayon. Kaunti lang sa mga ito ang nakalaya pero nanatili parin silang buhay malayo sa kamay ng ๐๐๐ข๐๐.
Napadpad kame sa isangย nayon at ang nayon nato ay di pangkaraniwan. Parang kalahating tao at halimaw ang nakatira. May balahibo sila at matutulis na pangil at kagaya sa mortal meron din silang matataas na gusali at lahat ng mga taga rito ay busy din sa kani kanilang trabaho.Nagkamalay na si mark at nag iisa syang nakaupo sa labas ng pinto.
"Maari ba kitang makilala?"-yanoย asked the girl
"Ako po si Brea Monstra"-sabay suminghap ng iba sa babae.
Bakit sino ba ang babaeng to?
"Ikaw ang kapatid ni hatfrille? i though..."
"Were dead? no, we manage to escape from the rauko by digging underground and promise never to come back in lanux dahil may masakit kaming nakaraan at gusto na naming kalimutan ang mga iyon. We want to live here in peace at ligtas na kame dito without expecting any help.ย Princess crystille past and so as my beloved brother"
"Brea I want to tell you that i.. I'm sorry" Yumie confronted her and bowed her head
"Why sorry?"
Tumayo ako at pinakilala sya. I saw how yumie hold her tears. The guilt broke her to pieces to tell the truth "She is princess crystille. Sheย reborn again to fullfil the promise.."
Brea's face turn blanked and she slowly sat down in sorrow "Ang kapatid kolang pala ang namayapa"-she trying to expressed guilt to yumie face
"I--i'm sorry. I--"-yumie kneeled again and bowed. Nakita ko ang lungkot sa mga mata nito. Inalalayan nyang tumayo si yumie at niyakap ito ng mahigpit.
"I hope matapos mo ang mga mission mo. I know how much you love my brother.. Please protect haeannon princess promise us.."
"I promise! Even this cause me my life.ย I want us to be reunite again. I want you all to go home with me back to enchanted garden "- yumie.
Lahat kame sabay pa bumaling kay Mark na tila nanigas na parang yelo. Napansin nyang lihim kaming nakatingin sa kanya at umalis ito sa harap namin at agad ko syang sinundan palabas
"Mark wait I mean prince naze--"
"I'm not a prince!"-napadilat nalang ako ng taasan nya ako ng boses "Why are you following me! And stay away I don't want to see you"-he added
"Is it because I looked a lot like her? Mark wake up!ย E kahit magkamukha kameng dalawa It doesn't meant that I am her. But I am here to help you as your friend!" Kahit kaibigan lang
"I don't need your help"
"Yes you are"- I felt uncomfortable talking to him right now. "You can cry on my shoulder. I'll be here for you ket tabuyan mo pa ako. Mark please let me help you.."-I said
I deeply feel his pain inside him and I pull him closer to me and buried his head on my shoulder. Dinig ko ang mahinahon niyang hagulgol. Kahit matigas man sa panlabas ang lalake pero mahina sila lalo na sa damdamin..they are sensitive tol.
Inilagay ko ang kamay ko sa likuran nya and hinihimas ito ng dahan dahan. Mas naawa ako ng umiiyak na sya at nasaktan ako kahit alam kong hindi naman ako ang nawalan ng minamahal sa buhay. Masakit at masalimuot itong pangyayaring ito. Ngayon alam ko na kung bakit..
"Sige ilabas mo ang sakit ng nararamdaman mo"
"B--bakit! bakit di man lang sya nagpaalam"-napaluha ako sa sinabi nya at ramdam ko ang inis at galit nya sa mga sinabi nya at pagsisisi. Di ko rin makayanan ang ganito kapag ako ang nasa sitwasyon. "Bakit! After all this time i'm.searching fro nothing... Gusto kolang naman ay makita syang muli at sabihin ang nararamdaman ko pero...."
"Sige ipagpatuloy mo lang.."
Bigla nalang akong bumagsak ng dahil sa bigat nya. Nakapatong sya sakin, nakatulog siya na umiiyak. Umupo ako
ng dahan dahan tsaka hiniga ang ulo nya saking balikat at yakap sya saking mga kamay. Nakakaawa talaga ang lalake lalo na kapag umiyak sa harap ng babae. Masakit sakin na makita syang ganito. Hindi ko alam kung pano ba iparamdam ang kumukulo na napapaso kong puso. I felt sorry for him and yet jealous at the same time for how he truly love that girl.
Like he said before. He won't stop unless he sees her again. And no matter what happen there's no other woman would replaced her, his heart is locked completely. No one. Even me can get through it. Ganyan nya ka mahal si ajienta. And i'm just nothing okay lang ano pa ba magagawa ko. Niyakap kolang sya at napakainit nya. I tried to get some medicine but he wont let me go.
"Why must you leave?"-He mubbled softly. Hinimas kolang ang ulo nya at tiningnan sya. Lumuluha parin sya. The nature is silent and the wind is gentle even the droplets. Masakit talaga kapag mahal mo pero wala e. Ginawa mo naman ang lahat pero naiwan ka paring sawi
"You'll be okay"-I whispered at isinandal kolang ang aking likod sa puno at inayos sya na nakahiga saking mga kamay na parang maliit na bata. "I'll be here for you"-kahit masakit man sakin