Napamulat kaagad ako ng mata nang marinig ko ang boses na 'yon at nalaman kung naka tayo ako sa bahagi malapit sa entrance ng garden at walang katao'tao.
Napatingin ako sa nagsalita, "Surprise.... I choose the best place to talk with you" He show me a smirk in his face before standing straight facing the whole me, "The best place where no one can hear about the things that we're talking about, isn't it great Kirsten Faith Seville?" Tanong na saad nito at binanggit pa ang aking buong pangalan.
Napangiti naman ako, My name sounds really great... "Oh Hi, Mister Laxxus" Ngiting ani ko rito.
"Cut the formality young woman" Saad naman nito, "You didn't even give me a full view of your smile, my dear" Saad nito na ikinakunot ko.
"Dear your face" Saad ko rito.
"You wanted to know about the accident a year ago? Where the Ranked lady is murdered without a trace." Nanghahamong Ani nito.
"Diretsohin mo ako kung ano'ng kailangan mo" Kunot noong saad ko rito na ikinatawa niya ng mahina.
"Calm down... want to know the accident? The full things about the accident?" Ngising saad nito, hindi ako kumibo dahil alam kung alam niya ang sagot sa katanungan niya.
"Silent mean yes, then... Meet me exactly here at the midnight." Saad nito at nakapamulsang naglakad papalapit sa akin.
Huminto siya nang bahagya sa aking gilid magkalapat ang balikat ko sa kanya at kusa siyang bumulong sa aking taenga.
"Exactly midnight, where the moon giving it own full view" Bulong pa nito at unti'unting nilagpasan ako.
Mabilis akong lumingon sa aking likuran para makita siya, ngunit nangunot ang noo ko nang makitang wala na kaagad ito sa aking likuran.
Exactly midnight? Anong meron sa hating Gabi?
Could it be... Ang oras nang pagkamatay ni Ate!
Lutang akong naglakad papunta sa Lugar kung saan ako maghihintay kay Annie.
Pero sa halip na siya ang hintayin, mas nauna pa ang presensya nito sa akin.
Sinalubong niya kaagad ako, "Mahal na prinsesa, Ang sabi ni Luhan ay kailangan mo raw na sumama sa reunion na inalok ni Mister Donovan" Saad nito.
Nagtaka naman ako, "Bakit sa'yo niya sinabi at hindi sa akin?" Takang tanong ko sa kanya pero ngiti lang ang isinagot niya.
"May mga bagay po na hindi ko kailangang sabihin... Patawad Mahal na prinsesa" Saad niya sabay yuko.
Napatingin nalang ako sa kanya, "Pag iisipan ko kung tatanggapin ko ang imbitasyon ng Head" Mahinang saad ko at pinagpatuloy ang paglalakad papunta sa upuang napili nito.
GISING na gising ang diwa ko hanggang umabot ang gabi, hindi ako natulog bagkos ay nakatingin ako sa orasan na gawa sa mga mamahaling mga bato.
Alas dyes na nang hating gabi at nakaupo pa rin ako sa aking higaan hindi alintana ang oras nang pagtulog.
Dahan dahan akong umalis sa aking kama at naglakad papunta sa aking lamesa kung saan nakatayo ang katamtamang laki ng isang salamin na nag re'repleka sa mataas at maliwanag na buwan.
Pagharap ko sa salamin ang repleka ng aking silhouette ang humarap sa akin.
Kinuha ko sa isang gilid ng lamesa ang inihanda kung maliit na kutsilyo at inilagay sa isang bagay na lagayan nang maliit na gamit at itinali 'yon sa hita ko na natatakpan ng mahabang trench coat.
Huminga ako ng marahas at napagdesis'yonan na lumabas.
Ingat na ingat ako sa paglalakad animong natatakot na may maka huli sa akin.
I look around restlessly, afraid to get caught by a royal guard.
Pati ang pagbaba ko sa hagdanan ay ingat na ingat 'rin.
Nang makababa ako na wala man lang nakakita sa akin ay napangiti ako sabay bulong, "I feel at ease"
Pero pagharap na pagharap ko parang tinakasan ako ng hininga nang makitang may bantay sa pintuan ng main door para makalabas ako.
Mabilis kung itinago ang sarili sa isang makapal na bahagi ng hagdanan at dahan dahang naglakad pabalik sa taas pero napahinto ako nang makarinig nang papalapit na yabag sa direksiyon na pupuntahan ko.
Damn! Wala ako nitong kawala! May mga bantay sa harap ng main door at pag umatras ako tiyak na makikita nila ako pero pag hindi naman ako umalis sa aking pwesto makikita rin ako nang taong papalapit ang yabag!
Bistado ako at walang kawala! Mukhang wala na akong pagpipiliian...
Mabilis akong lumingon sa aking likuran at akmang tatayo ng makaramdam ako ng presens'ya sa aking harapan at isang kamay na humawak sa aking ulo na parang pinipilit akong 'wag tumayo.
Nanlaki ang mata ko at dahan'dahang bumaling sa harapan.
A silhouette welcome my sight, if i'm not mistaken I know who is this person.
Nagsimula itong maglakad pababa ng dalawang hakbang pero hindi nito inalis ang palad sa buhok ko.
Masyadong matunog ang kanyang hakbang na ginawa na naging dahilan kung bakit naalerto ang mga mahaharlikang guwardya na nagbabantay.
"Sino 'yan!" Malakas na saad nila umingay pa ang mga bagay na hawak hawak nila, parang nabingi ako dahil sa kaba.
Plano ba niya na isumbong ako? May malaking tyansa na isumbong ako nito dahil kilala ko kung sino ang nasa harapan ko.
"Calm down Young Highness, I'll help you to escape and to meet the highest master" Saad nito sa magalang na mahinang boses.
Tinanggal na nito ang palad sa aking ulo at naglakad pa hanggang sa makababa na siya.
"It's just me" Saad nito para malaman nang guwardya na siya ang lumikha nang ingay.
"Bakit gising ka pa?" Rinig kung tanong nang isang gwardya.
"May nakita lang akong umiilaw sa bahaging 'yon" Pag'uuto niya sa dalawang bantay.
"Pwede niyo bang tingnan para sa akin kung ano 'yon? Parang nakakatakot, kulay yellow pa naman ang ilaw ako na ang bahala sa pintuan" Dagdag pa nito.
Pinagmasdan ko siya kung paano niya iliko sa kasalungat na bahagi ang dalawang maharlikang bantay na naniwala naman sa pinagsasabi nito.
Pagkakataon ko na para makaalis dahil pinuntahan mismo nang dalawang gward'ya ang direks'yon na itinuro niya.
"Go Young Princess, take your way. Promise me that you'll come back here with all of your self" Malambot na ani nito na ikinangiti ko.
"Thank you, I'll take my leave" Saad ko at mabilis na tumakbo ng walang bakas ng ingay.
Malamig ang simoy nang hangin na dumampi sa aking pisnge habang tinatahak ang daan nang mag'isa papunta sa loob ng academy kung saan namin' napagdesis'yonan na magkita.
Sa mismong oras at Lugar.
Habang papalapit ako sa direksyon nang parte ng paaralang ito naramdaman kong parang may nakatingin sa akin.
Binalewala ko lang ang pakiramdam na 'yon at huminto sa harap mismo ng lugar.
"I know that you're standing a few meter away at my back, Laxxus" Mahinang bulong ko sabay baling rito na nakangisi pero nawala lang 'yon ng makita kung walang bakas ng tao sa aking likuran.
"You got it bad, i'm in front of you not at your back" Isang mapaglarong boses ang narinig ko mula sa harapan.
Mabilis akong bumaling roon at napatingin sa lalaking kaharap ko.
"You can vanish your self in a few second only, I'm amaze but not totally impressed" Ngising Ani ko rito.
"Your good at those words, insulting people ei" Iiling iling na ani nito na ikinakunot ko.
The way he say those words, feels like she know something about me. I shook my head without him noticing it.
"Anong kailangan nating pag usapan?" Magkasalubong na kilay na tanong ko.
Tumingin naman ito ng diretso sa akin mata, "Marami tayong bagay na kailangang pag'usapan, but before that follow me" Utos nito sa mahinang boses.
"I want to have a full view of the moon" Dagdag pa nito sabay talikod at naglakad patungo sa daan nang Garden.
Without any hesitation I followed him.
Huminto siya sa may mataas na puno at sumandal doon.
"I have a doubt about your identity, i'm starting to get curious" Saad naman nito.
Napatawa naman ako ng mahina sabay hinto sa harapan niya ngunit may isang metrong layo
"Curious? You don't have to get curious about my self, Highest Master" Pagsasabay ko sa trip nito.
"Cut the formality, Yeah right, I don't really have to get curious" Saad nito, "But thoughts is really unstoppable, Faith" Dagdag nito.
Unti unting lumalakas ang kabog sa aking dibdib.
"Ano naman 'yon? Care to tell me? What's that unstoppable thoughts of yours?" Paghahamon ko rito at pinagsantabi ang kabog ng aking dibdib.
"I guess I don't have to tell it to you, because I know that there is already a thought that wandering in your mind to know the things I am pointing at but okay sure i'll tell you" Saad nito sabay kibit balikat.
Parang binubundol ang aking dibdib hindi dahil sa kung ano pero dahil sa mga katagang binibitawan nito.
Animong kinakabahan ako sa mga susunod niyang sasabihin.
He smile faintly, "But before that.."
"The moon is shining brightly, it's beautiful right?" He ask somewhere and look up at the sky.
Tanging ang buwan lamang ang nagbibigay ng liwanag sa tagong parte ng lugar na 'to.
Napatingala rin ako. Parang nawala ang kabog sa aking dibdib ng makita ang buwan.
"A chilly night with a bright moon light hmm" Mahinang saad ko.
"Yes, A chilly night and a bright light that coming from the moon. I captured the perfect time" Mahinang bulong naman nito.
Bumaling ako sa kanya at nakatingin na ito sa akin.
"Ano ang pinagsasabi mo?" Kunot noong tanong ko.
"The way you hold the Katana, the way you talk, your physical future is all like the person I know" Mahinang saad nito.
"Like who?" Takang tanong ko at dahan dahang napaatras ng makitang papalapit siya nang papalapit sa akin.
Hanggang sa kakaatras ko naramdaman ko ang matigas na bagay sa aking likuran, isang puno.
"Nagmamaangan ka pa talaga" Natatawang Ani niya, "Alam mo kung sino ang tinutukoy ko, dahil alam kung iisa lang kayo" Matigas na saad nito sabay tingin ng mataman sa aking mata habang papalapit ng papalapit sa akin.
"Right My dear? Audrey Miora Litezia Atienza Monarch"
Nanlaki ang mata ko sa narinig mula rito.
"Don't come near me!" Babala ko rito at akmang bubuksan ang trench para kunin ang dagger na dala.
Pero parang bingi lang ito dahil huminto na siya mismo sa harapan ko at ilang inches nalang ang layo namin sa isa't isa.
Mabilis nitong dinakip ang dalawa kung pulsuhan gamit ang isang kamay.
"Kung ano man ang pinaplano mo, binabalaan kita 'wag mo nang ituloy... Baka mali ka na nang binabangga" Babala ko pa rito pero tulad pa rin ng una hindi ito nakinig sa halip ay itinaas nito ang aking dalawang kamay hamit ang isa niyang kamay at ki'norner ang aking mga paa.
He hold my chin and put it up facing him, natural pa rin ang emosyon nito, hindi ko malaman kung nakikipaglaro na ito o hindi.
"The predator lane is shining brightly right now, They want to see the silhouette of the woman they feared and adore. The silhouette of the Highest Lady who's holding a katana" He mumbled and look at me.
"The predator lane is longing for you..." He added.
Ang natural na walang emosyon nitong mukha ay kabaliktaran ang kanyang boses, malungkot 'yon at nakikiusap hindi katulad ng kanyang mata na walang bakas nang kahit anong lungkot o pakikiusap.
"Why did you change some future of your face? Why you have to play like nothing happen? Why did you leave me all alone? What stupid things i've done and you have to do this?" Malungkot na Ani nito.
"Answer me Miora" Naramdaman kung humigpit ang hawak nito sa aking pulsohan.
Ayaw ko sanang palungkotin pa ito pero hindi naman ako pwedeng manatili sa aming kalagayan ngayon kaya....
Mabilis ko siyang tinuhod na naging dahilan kung bakit niya ako nabitawan at nakawala ako rito.
"Fvckkkk!!!!!" He scream and shut his eyes.
As he open his eyes, he throw a sharp look at me.
Ngayon ay nakikita ko na ang emosyon sa kanyang mukha pero Galit 'yon, katulad nalang sa kanyang boses.
"How dare you!!!! To kick me down there!!" He yelled at parang sasabog ito sa galit pero ngumisi lang ako.
"Sarry not Sorry" Saad ko rito sabay kuha ng dagger at mabilis na itinutok 'yon sa kanya.
"Sorry to wake you in your thoughts Laxxus, but your thoughts is all pure illusion" Ngising Ani ko rito.
"I'm not Miora because I am Faith, now if you don't want this sharp objects to open the skin of your neck then answer my few questions" Nakangiting ani ko pero masamang tingin lang ang binigay nito sa akin.
Nakatutok ang talim ng kutsilyo sa kanyang lalamunan.
"Are you aware of the word, Emotion is Deceiver?" I ask somewhere.
Hindi ito sumagot bagkos ay sobrang samang tingin ang binigay nito sa akin.
"Don't murder me with those eyes, Laxxus" Ngiting saad ko rito.
Ang masamang tingin nito ay unti'unting naging walang emosyon.
"I am aware, emotion is the main reason of losing" Walang kabuhay buhay na Ani nito, "Ang mga bagay ay pinaglalaruan lamang ng emosyon." Ani nito sabay tayo na parang walang nangyari.
Nagulat man ay hindi ako nagpahalata.
"Do you think i'll let my guard down?" Saad nito at tumaas ang isang sulok ng kanyang labi.
"Unang una sa lahat, ako ang pinakamataas na rango sa paaralang ito at hindi ko papayagang madumihan ang aking pangalan dahil lang sa babaeng kaharap ko ngayon" Saad nito at nakipagtagisan nang tingin sa akin.
"Pangalawa, hinihintay ko ang pagpapakilala mo sa kanila, Miora" Saad nito sabay talikod.
Napangisi ako sabag iling, "Miora? Do you think I am really Miora? Well, serve it. I am Faith" Saad ko rito na ikinahinto niya.
Magsasalita pa sana ito nang makarinig kami nang kaluskos.
"Sinong nandyan?" Boses nang isang lalaki at tiyak ako na gwardiya ito at papunta ito sa Garden na ito.
"Faith ha, then have some time to prove it" Saad nito at tumingin sa akin.
"Leave before the guard caught you" Dagdag pa nito at tuluyan nang umalis.
Tshh!!
"Nakalanghap ka lang nang masamang hangin para sabihin na ako ang tinutukoy mo" Saad ko rito pero itinaas lang nito ang kamay.
Rouge Laxxus POV
Paglabas na paglabas ko sa aking kwarto, napapalibotan na kaagad ako ng mga gwardiya.
"This way young master" 'Yan kaagad ang bungad nila sa akin na ikinatango ko habang inaayos ang kwelyo ng aking suot.
Nagtungo ako sa pinakamalayonh upuan, nanatili sa isang gilid ang mga gwardiyang nakabantay sa akin.
"How's the academy Laxxus?" Bungad kaagad nang aking Ina.
Nagkibit balikat ako sabay tugon rito, "Still the Academy" I answer.
Nakarinig naman ako ng mahinang tawa mula sa aking ama.
"Balita ko, may magaganap na namang reunion?" Tanong nito at sinubo ang steak na nasa tinidor niya.
"Yes, same academies again" Walang ganang Ani ko.
"I see, anong plano mo?" Biglang tanong naman nito.
Napahinto ako sa pagsubo ng aking pagkain at tumingin sa kanya.
"Wala" Sagot ko na ikinagulat nang aking Ina sabay baling sa akin nang nanlalaking mata, kalmado pa rin ang mata nang aking ama habang nakatingin sa akin.
"Wala? Napaka imposible nang sinasabi mo Laxxus" Natatawang Ani naman nang aking Ina sabay lapag sa kobyertos, "How about Miora? Wala ka bang planong ipaghiganti ang buhay na inagaw mula sa kanya?" Tanong nang aking Ina.
"Kami na ang bahala sa mga gamit, ang kailangan mo lang gawin ay hanapin ang taong gumawa no'n sa tagapagmana ng mga Monarch" Saad naman ng aking Ama.
Napailing na lang ako sa pinagsasabi nila.
Pinunasan ko ang aking labi at marahang tumayo na ikinaalerto nang mga gwardiya sa aking likuran.
"Kailangan ko nang umalis, Hindi ko tiyak kung anong araw ako makakauwi kaya 'wag na sana kayong magpadala pa nang mga mahaharlikang gwardya para sunduin ako" Magalang na saad ko sa isang seryusong boses.
Yumuko ako ng kaunti pagbibigay ng galang sa kanilang dalawa at agad na tumalikod.
Nahati sa dalawang linya ang mga gward'ya nang makita akong papalapit sa pintuan.
"Hindi ko maiipangako 'yan Laxxus" Biglang Ani nang aking ama na ikinahinto ko sa paglalakad.
Hinarap ko ito, "Maraming mga aktibidad ang kailangang gawin nang ating pamilya, maraming mga imbitas'yon ang naghihintay sa atin" Ani pa nito.
Ngumiti ako at sinagot ito, "Hindi ko na kailangang dumalo sa mga ganyang mga aktibidad" Ani ko.
"Of course you have to attend, you are our only son" Nakangiting saad naman nang aking Ina.
"I heard that Monarch household have something to announced" Ani pa nito sabay tingin ng diretso sa akin.
Announced?
Could it be... No, Wala pa akong sapat na ibidens'ya para sabihin na buhay pa talaga si Miora at iisa lang silang dalawa.
That midnight, I was just trying to put the scene in my conclusion.
Beside, Miora have a small tattoo on her back directly to her nape, the tattoo that symbolize the Monarch's Legacy.
At 'yon ang dapat kung malaman. Hindi ako bobo para hindi malaman kung ano ang pinaggagawa at pinagsasabi ko.
DIRE DIRETSO ang paglalakad ko papatungo sa guards area of this academy.
Hindi na ako nag'aksaya nang oras nang malaman kung may importanteng bagay ang naghihintay sa akin dito.
Pinagbuksan ako nang pintuan nang iilang mga gwardiya nang paaralang ito na ngayon ay nandirito sa labas nang kanilang sariling silid.
Pagpasok ko bumungad kaagad sa akin ang mga mukha nang iilang mga rango.
"Nakita ko ito sa damuhan nang Harden na nasa likod nang isang building dito" Saad nang lalaki habang itinaas ang isang locket.
Nangunot ang noo ko, "What's with that Locket?" I ask.
"May litrato sa loob nito at tiyak akong kilala niyo ang mukhang nasa loob nang locket na 'to" Saad nito at binuksan ang locket.
Pinaharap niya ito sa akin at ganoon nalang ang gulat ko sa nakita.
Alam kung purong suspis'yon lang ang nangyari nang hating gabing 'yon... Pero...
"Miora" Mahinang bulong ko.
"What does it mean?" Hindi makapaniwalang tanong Farah.
"We don't know, We have no idea what does it mean but one thing for sure.." Seryusong saad naman ni Eros.
"Don't jump into conclusion, baka naiwan lang 'yan ng membro ng mga Monarch. Remember Annie is here and she's one of Servant of Monarch, Miora Monarch" May bahid ng tawa ng Ani naman ni Ky.
Napatawa naman ako ng mahina na ikinabaling nilang lahat sa akin, "Does a servant can have that Locket from her own Master or Young Lady? Why does Annie's here? What's with her?" Pagtatanong ko gamit ang mapaglarong boses.
"So confusing, right? There is nothing wrong having a conclusion Ky.." Saad ko at kaagad na bumaling kay Ky,"I'm just awakening my own thought" Mapaglarong saad ko pa.
"Based on Laxxus word, he is right. Servant don't have the right to own their master's things or property" Boses ng isa.
"So what are you pointing at Laxxus?" Kunot noong tanong naman ni Ky.
"My point? Well, it's for me to hide and it's for you to find out, Basic" Saad ko bago kinuha ang locket sa guard.
"This is Miora's things and I'll return it to the right person who should have this" Saad ko at agad na tumalikod dala dala ang Locket
Faith(SERENITY)
"Good morning Mahal na prinsesa" Nakangiting bungad sa akin ni Annie habang inaayos ang kanyang hairpin.
"Good morning" Nakangiting saad ko rito.
"Why are you smiling from ear to ear? Looking like an idiot" Masungit na Ani nang kakadating lang na si Luhan. He's referring to Annie.
Pero hindi siya sinagot ni Annie sa halip ay lumapit si Annie sa akin at may ibinulong.
"So? Anong nangyari?" Mahinang bulong niya, alam ko kung ano ang tinutukoy nito.
Yes.... It was her, that night she help me to escape from those royal guard.
It was her silhouette who spill those lies for the guards.
"Wala naman, purong suspisyon lang" Mahinang saad ko at pumasok sa nakabulas na pintuan ng kotse.
"Suspisyon? Anong suspisyon?" Takang tanong niya at mabilis na umikot papunta sa kabilang parte.
Dalawa kami sa likod at nasa shotgun seat naman si Luhan, may agwat ang pwesto nang unahan at ng likuran nang mga isang metro at tiyak akong hindi maririnig ng family doctor at driver ang pinag'uusapan naming dalawa ni Annie.
"He think that I am my Sister, he think that I am Miora" Mahinang bulong ko at dumungaw sa labas kung saan puro mga puno at asul na langit ang aking nakikita.
Kay gandang masdan ng mga ibong malayang lumilipad, ang asul na langit ang ang mga ulap na ang gaganda ng pagka ayos at ang mga matatayog na puno, mga halaman at bulaklak na nagkalat.
"Hmm, hindi ko siya masisisi. Kahawig mo ang iyong namatay na kapatid, ngunit magkaiba naman kayo sa buhok, kulay ng buhok, at isa pa straight ang buhok mo at wavy naman si Young Lady" Mahina pang bulong niya.
Napakurap nalang ako at nanatiling naka dungaw sa bukas na bintana ng sasakyan kung saan langhap na langhap ko ang sariwang hangin.
Nalungkot naman ako sa sinabi ni Annie, she can memorize some trace of my sister's face and appearance meanwhile me... I can't even remember her hair color.
Wala akong maalala, hindi ko alam kung pawang mga panaginip lang ang mga nasasaksihan ko o ano.
"Lighten up, Young Highness hindi gugustohing makita nang supreme princess ang nakasimangot na mukha ng kanyang nakakabatang kapatid" Mahinang saad ni Annie at tinapik ang aking balikat nang mahina.
Hindi ko alam, Wala akong ideya kung bakit nahantong sa ganitong bagay ang aking buhay.
"Annie.." Mahinang pagtawag ko na kaagad naman niyang sinagot.
"Naniniwala ka ba sa muling pagkabuhay?" Tanong ko, nabakasan ko naman ng gulat ang kanyang mukha.
"Muling pagkabuhay? Reincarnation?" Tanong niya na ikinatango ko, sa uri ng tingin nito sa akin ay animong binabasa niya ang aking emos'yon, "Of course no, Reincarnation is a pure fiction" Saad nito na nakangiti.
"Saan mo naman po nakuha ang tanong na 'yan?" Takang tanong nito, napalakas ang pag banggit non ni Annie at nakita ko sa review mirror ma napasulyap si Luhan sa amin.
"Nothing, i'm just curious" Mahinang saad ko at pinagsawalang bahala sila.
I lean my chin in the car's window and close my eyes.
Saktong pag'pikit ng aking mata, may kakaiba akong naramdaman.
Napakunot ang noo ko sa sakit na bumalatay sa buo kung ulo.
Isang pangyayari pa rin ang pumipilit na pumasok sa aking isipan hanggang sa...
Nakita ko ang aking sarili na nakatayo sa harap ng bintana at nakadungaw roon.
Ilang minuto pa ay may biglang pumasok na babae pero bakit hindi ko makita ang taas nitong parte.
"Ate!" Sigaw ng aking sarili, kung sa tama ang tantya ko mga 13 years old palang siguro ako dito.
"Kirsten!" Rinig kung Ani nito, napaka amo ng boses nito kung pakikinggan.
"Pwede ko bang tingnan ang pinagawa mo?" Saad ko.
Nangunot ako, isa nanaman ba ito sa ala'ala ko na pilit na pinapakita sa akin.
Bumungad sa akin ang isang tattoo sa likod ng babaeng hindi ko makita ang mukha.
A rose,
"It's a rose and a lotus" Kunot noong saad ko.
"Yep, representing my name" Balik saad naman nito, "Lotus for Litezia and A Rose for Rose" She softly said.