*******21yaers ago*******
"Saan po tayo pupunta?"dinig ni Mes na taanong ng isang batang. Napadaan saa harap. "Pero baka po hinahanap na ako ni mama." Sa tingin nyaa nasa anim o pitong taon ang bata.
Kumunot ang noo nya ng mapansin nyaa tila hindi nito alam ang dinadaanan. Mabilis nyang sinundan ang bata. At hinila. Nangmakita nya ang pinto. Nang fire exit na kusang bumukas.
Agad nya itong binuhat pallayo roon. Pabagsak na sumara ang pinto. Kasunod non ay ang pag dilat nya. Wala na ang bata sa mga bisig nya.
Naka oxygen na sya sa loob ng isang silid. Bigla nyang naalalang inatake nanaman sya sa puso noon nagdaang gabi.
"Buti gising kana pinag alala mo kami."sabi ng pinsan nya. Buhat nito ang isang sanggol
"Pasensya na ah."hinawakan nya ang kamay ng sanggol "Nag alala kaba saakin Praifah?"nakangiting sabi.
Nang umayos na ang pakiramdam nya. Naisip nyang mag lakad lakad ng mapahinto sya sa tapat ng isang silid. Sumilip sya sa salamin sa pinto. Halos manlaki ang mata nya ng makita nya roon ang batang nasa panaginip nya.
Tila may kausap ito. Ngunit hindi nya makita. Pinihit nya ang doorknob at pumasok at marahang pumasok.
"Pero hindi ko po makita yung daan."
"Sinong kausap mo?"
"Si nurse mack po."
"Pero wala ka namang kasama dito bata."
'May iba ka bang kausap?'sabi ng multong lalaki sa bata habang masamang nakatingin sa binata. Hindi nadidinig ni Mes ang tinig.
"Si kuya po na kakapasok lang."
'Pero wala namang pumasok
"Wag nyo naman po akong niloloko nurse mack, kuya. Wala na nga po akong nakikita pinag titripan nyo pa ako."
Naisip ni Mes na may nilalang sa silid ng bata. Isinuot nya rito ang suot nya rito ang headset ng dala nyang walkman. Mabilis nyang binuhat ang bata. At inilabas sa silid na iyon.
"Saan nyo po ako dadalahin? Kayo po ba yung sinasabi ni nurse mack na kukuha ng lamang loob ko."ramdam nya ang takot ng bata habang umiiyak.
Dinala ni Mes sa silid nya ang bata. Kahit natatakot ang bata pakiramdam nya ligtas sya na ang lalaking yun ang kasama kumpara sa nurse na kausap nya kanina.
"Ako si kuya Mes."pinunasan nya ang mga luha ng bata. "Ikaw anong pangalan mo?"
"Weir po."
"Weir yung nurse mack ba nahawakan o hinawahan ka nya?" Umiling ito. "Makinig ka saakin ah... oras na kausapin ka nya ulit o may mag salita na di mo kilala. Wag na wag kang sasagot ng hindi ka nila hinahawakan. Maliwa nag ba?"
"Opo kuya Mes."
Mula noon naging malapit sila. Doon nalaman ni Mes na comatose ang ina ng bata. Nabulag sya matapos silang madamay isang karambola ng sasakyan. Sinira din ng aksidente ang kidneys nito at napa kalaking himalang buhay parin ito. At halos kagigising lang din ni Weir mula sa pag kaka comatose.
Di nya alam kung anong pumasok sa isip nya. Dahil ng malaman nya ang kalagayan nito agad syang nag pa test bilang possible donor ng bata.
Paglipas lang ng tatlong buan namatay si Mes. Hindi lang kidneys ang binigay ng tiyo ni Mes sa bata. Maging ang mga cornea ni Mes at ang walkman nito ay binigay sa bata.
Nais man nilang mag pasalamat kay Mes hindi na pinaalam pa sa kanila kung saan ito inilibing. Di rin nagtagal nagising ang ina ni Weir.
*********Present *******
Di napigilang lumuha ni Weir ng muli nyang makita ang walkman ni Mes. Nanglumayas sya noon ay hindi nya ito nabitbit.
Alam nyang sya ang rason bakit ito namatay. Tanda nya pa ang sinabi noon ni Mack.
'Pakealamero kasi sya. Dapat akin nayang katawan mo. Kaya dapat mabuhay ka. Dahil oras na mamatay ka ngayong gabi. Ako ang panalo. At sya mananatili lang ligaw na kaluluwa."kasunod ang nakaka kilabot nitong tawa.
"Sorry kuya Mes."napa upo sya habang yakap ang walkman. "Sana manlang nagkaroon ako ng pagkakataong makita ang muka mo."
Ilang ulit narin naman sinubukang alamin kung saan ito nailibing ngunit bigo sya. Ngunit pinagtabuyan lang sya noon ng matandang Thanarungsiri. Itinanggi nito na may roong nagngangalang Mes sa pamilya nila. At pinag bantaan din sya nito noon na kung di titigil ay ipakukulong sya ng matanda.
Nihindi rin nag pupunta ang mga Thanarungsiri sa puntod ni Mes hanggang sa isa isa silang namatay.
"Naalala mo nanaman sya."
"Ewan ko ba Ma. Pakiramdam ko di higit pasya sa taong pinag kakautangan ko ng buhay. Pakiramdam ko pinag kakait sya sakin."habang umiiyak. "Pakiramdam ko Ma may kulang sa pagkatao ko. Gusto ko syang makita Ma. Gusto ko syang makilala. Parang kailangan ko syang makilala."
Hinayaan lang sya ng ina na umiyang sa mga bisig nito.
~~~~~~~~~~
"May ediya ho ba kayo attorney kung sino tong Warakron Chanwanit naito."-Praifah
Isang buan narin mula ng mamatay ang matanda.
"Wala rin iha. Basta ang nasa last will lang ng lolo mo ay pag hahatian nyo ng pantay ang lahat ng mga ari arian ng mga Thanarungsiri."
"Kahit ho balitrato wala?"-Prince
"Meron kaya lang napaka bata nya pa rito."
Nakasuot ang bata ng labgownn at may balot sa mata. Hawak nito ang isang walkman.
Mabilis na kinuha ni Prince ang larawan ang buong pamilya ng Thanarungsiri sa maliit na table sa tabi nga. Kapareho non ang hawak na walkman ni Mes.
Agad nilang sinend kay Thun ang larawan ng bata. Tumawag naman ito agad.
"Ano? Pamilyar ba sya kay uncle Mes?"-Praifah
"Nakilala daw nya noon si Weir sa hospital nung minsan syang inatake sa puso. Madalas nya ring kakwentuhan si Weir noon. Bukod doon wala nasyang maalala tungkol kay Weir."-Thun
"Saang hospital nya sya nakilala."-Prince
"Kung saan sya namatay noon."-Thun
"Kung san nag trabaho ang ate ni Q?"-Praifah
"Oo."-Thun
Nang makuha nila ang address nila Weir ay agad nila itong pinuntahan.
"Sawadee Khap anti."bati ni Praifah sa ginang na lumabas matapos nyang magdoorbell
"Sawadee Khap. Anong kailangan nila?"
"Dito ho ba nakatira si Warakron Chanwanit?"
"Si Sir Weir kaaalis laaang ho eh."
"Baka ho sa bar. Pero bukas ho ng umaga sa sweet day cafe po deretso nun."
Nakita nila Thun at Mes ang lalaking nakatayo sa pinto ng bahay na masamang nakatingin sa kanila. Pamilyar kay Mes ang lalaking yun.
"Bakit?"tanong ni Prince
"Para kasing ang samang makatingin nung lalaki."bulong nya rito.
"Wala naman...."tapos na realize nya na may third eye nga pala ito. "Ikaw ang mag maneho biglang sumakit ang tyan ko."
Napailing nalang si Thun. Nag punta sila sa bar na sinabi ng matanda. Halos walang gaanong babae roon. May mga lalake ring nag hahalikan ssaa mga gilid.
"Sa Sweet day cafe nalang kaya natin sya hanapin bukas."sabi ni Q
"Mabuti pa nga."-Praifah.
"Thun tara na."-Prince
Ngunit ang atensyon ni Thun ay nasa lalaking lumabas ng cr na may magandang ngiti.
~~~~~~~~~
"Ngiting tagumpay kananaman."-In
"Shempre wala si Boss malaya ako ngayon."
"Baliw ka talaga. Makakaalad pa naman siguro naman makakalakad payon kahit pauwi lang."
"Maybe."sabay tawa. "Wag kang mag alala may self control nako."habang hinahawi ang ilang piraso ng buhok na humarang sa muka ni In.
Hinawakan naman ni In ang muka ni Weir. Ngumiti naman si Weir tulad sa kung paano nya ngitian ang mga inaakit nya. Ngumiti din si In.
"Kung noon nauto mo ako ng na pumatol sayo. Di ibig sabihin non mauuto mo ko ulit."nakangiting sabi sabay kurot sa mag kabilaang pisngi nito. "Palibhasa hindi mo maakita ang first love mo. Akala ko ba sabi mo. Wala syang pinag kaiba saatin. Indenial lang sya. Ba't di mo parin makuha."
"Ewan ko ba kay boss. Sobrang lakas ng self control palibhasa virgin."
"Seryoso?"
"Oo ibibigay nya lang daw ang sarili nya sa taong papakasalan nya. Yun yung batang babaeng nakilala nya sa tindahan ng cake."
"Teka ikaw din yun eh.. kelan mo ba balak umamin sakanya?"
"Pag nakuha ko na sya."
"Good luck nalang sayo Weir. Mukang mas una ka pang mabubuntis. Kesa makaamin dyan sa boss mo."saka tumayo at naki sayaw nalang sa dance floor.
Umiling nalang si Weir at tinungga ang baso ng alak. Pag baba nya ng baso natumba sya sa kinakaupuan ng makita ang kulay pula,kahel at bughaw usok sa harap nya. Buti nalang nasalo sya ng isang lalaki sa likod nya.
Kasabay ng paghawak nito nawala ang usok. Pakiramdam nya nakita nya na yun noon.
"Salamat."sabi nya ng linggunin nya ito.
Nang magtama ang mga matanila sa ikalawang pag kakataon naging napakabilis ng tibok ng puso nya. Kasing bilis tangtibok ng puso nyaa sa tuwing kaharap nya si Punn. Ngumiti sya ng malambing rito.
"Ako nga pala si Weir. Anong pangalan mo."