Ibinaon ni Vukan ang kanyang mukha sa kanyang mga kamay at umiling.
"Ayoko", bulong niya.
"Of course you know", ulit ng matigas na babae. "Syempre mahal mo ako... you do Vukan, you really love me".
Ang mga salita ay paulit-ulit na nagri-ring sa kanyang ulo at patuloy niyang binibigyang-diin ang mga ito hangga't kaya niya nang hindi sinusubukang hayaan silang magpahinga o hindi marinig ang mga ito.
"Mahal mo ako, Vukan... Gusto kong marinig na sabihin mong mahal mo ako", dagdag niya.
Si Vukan, na sapat na sa kanyang pakikipagtalo at sapat na sa kanyang mga salita sa kanyang ulo, ay tumingin sa kanya, dinama ang kanyang balikat at hinila siya palapit upang ang kanyang mga mata ay manatiling nakadikit sa kanya tulad ng isang agila sa biktima nito.
