Isang linggo na ang lumipas mula nang kumain sila ng masarap sa bahay ng Adamson. Hindi maitago ni Oliver ang kanyang mga iniisip at palaging nawawala. Susunduin ng kanyang pamilya si Sofia mula sa istasyon ng tren, kahit na nagpumilit siyang sumakay ng taxi pauwi. Ang kanyang mga magulang ay nakaupo sa mga upuan sa harap na nag-uusap habang nakapikit at malalim ang iniisip gaya ng dati.
Patuloy itong naramdaman na parang hindi siya umalis sa pananaw o premise ni Vukan. Ang batang lalaki na nasa kanyang ulo sa mahabang biyahe nila pauwi. Ang mga tattoo sa dibdib ni Vukan ay mukhang napakalalim at nasusumpungan niya ang kanyang sarili na sinusubukang iguhit ang ilang kahulugan mula sa mga ito. Ang kakayahang umangkop na taglay nila, kasama ng kanilang walang kamali-mali na balat ay ginagawa itong tunay na kaakit-akit na isipin.
