Patangis Buwaya
Sa madilim na mundo
Hindi na ako makahinga sa mga nakikita ko
Kung maaari
Kung maaari lang talaga
Mas gugustuhing ko pang ipikit na lang ang aking mga mata
Kaysa ipagpatuloy pa ang pagmulat
Na ang tangi ko lang makikita
Na ang tangi ko lang masisilayan ay ang kahindik-hindik na sinapit ng bawat isa
Hindi ko kayang lahat ng ito'y makita.
Hindi ko alam kung kailan nagsimula
Nagsimulang magbago ang lahat
Ang mga tao
Ang mga tao'y unti-unti nang naglalaho
At may isang bagong nilalang ang bigla biglang nabubuo
Ang nilalang na nasa anyong tao pero ugali'y tila tinatago
Tulad ng isang buwaya napakatuso.
Bakit nga ba nagkaganito?
Dati nama'y maayos pa tayo
Sapat na yung mabuhay, makakain ng tatlong beses sa isang araw
Kahit kaning kakainin pa nati'y bahaw
Pero masaya naman ang ating galaw.
Gaya Tayo noon ng mga mananayaw
Sumasabay sa musika ang kumpas
Habang hangin sa atin ay lumampas
Patungo sa buhay na para bang walang wakas
Pero paano ko nga ba ito malulutas?
Kung sa puso natin pagiging buwaya ay pinipigilan lang pala nating lumabas.
Ngayon ay hindi ko pa rin maintindihan
Kung bakit kabutihan ay napalitan ng kabuwayahan
Kotong dito at doon, salatan ng yaman, kamkaman at pagiging gahaman, maging pag-aagawan
Subalit isa lang aking alam
Na sa likod ng bawat isa
Na sa likod ng bawat isang buwaya
Ay may mga taong puno ng mga sugat at parusa
Nangangamba tumatangis, humihingi ng tulong, ng pang-unawa, ng pagpapahalaga, at tunay na kalinga.
Filipino Version