I feel like something threw a big bomb towards me. Natulala ako't hindi nakagalaw ng ilang oras. How would I know na hanggang ngayon pala hinihintay nya ako?. She didn't even bother to come down when the days na pumaroon kami. I'm not blaming her tho. It's just that. Hindi ko lang maiwasan ang isipin ang ganun sapagkat hindi naman sya nagpakita sakin kahit nalaman na nyang andun ako. I'm saying this again. I'm not directly pointing a finger to her. Sino ako para gawin yun?. But damn! Damn it!!...
Yung sulat!.
Anong laman nun?. Sa kanya ba talaga galing o kay Zaldy?. And why did she accepted the flowers from him then?. Anong meron sa kanila na hindi ko alam?.
I stood up. Sandaling nahilo dahil sa biglaang pagtayo. I closed my eyes, for me to see clear things right in front of me.
Napasinghap ako!.
P*tangIna!. Yung sulat!.
Nalito ako kung saan unang maghahanap.
Shit! Bakit kasi ngayon ko lang binuksan yung cellphone ko?. Kingwang buhay to!.
Sa nararamdaman ko ngayon. Magulo ang isip at nalilito. Gusto ko tuloy magpabook ng flight pauwi ng Pilipinas. Gusto kong dumiretso sa bahay nila at tanungin sya ng harap-harapan. Gusto kong makita na sya ngayon!.
But, damn things!.
"Saan na nga ba kasi yun?." Nilibot ko ang sa may sala. Kinapa yung taas ng center table kahit maliwanag pa sa liwanag ng buwan na walang papel na nakapatong sa taas nito. Sumilip ako sa ilalim din nito. Wala rin. Sa ilalim din ng sofa. Wala. Sunod kong tinignan isa isa yung kabinet ng tv. Walang kahit isang papel duon. Dumaan ako't sa silid naman naghanap. Wala talaga!.
"Shit!." Napamura ako ng wala sa oras. Binaba ang hawak na cellphone. Pinatay ang flashlight nitong ginamit ko kanina sa paghahanap sa silok. Saka pinasadahan ng kamay ang maayos na buhok. Tumayo sa gitna ng nakabukas na pinto at walang gusot na kama at tumanaw sa malayo. Kung saan nakabukas ang nakaharang na malaking kurtina duon sa window glass.
"Saan ko nga ba kasi inipit yun?." Tanong ko sa sarili. Hindi na matandaan kung saan iyon nilagay. Ang last lang na naaalala ko ay iniwan ko iyon sa may center table sa living room. Hanggang duon lang.
"Nagluto ka na Kuya?. Gutom na kasi ako.." I heard Dave Angelo's voice na dumaan sa likod ko. At duon ko napagtanto!
"Angelo!.." kulang nalang madapa ako ng habulin ko itong papasok sa kabilang kwarto. Napahinto ito sa gulat.
"May problema ba?." Gulat at kunot noo pa rin nyang tanong. Hawak na nito ang door knob saka iyon pinihit pabukas at tinulak na para mabuksan. I look at him intently. Hindi ito pumasok. Nagtataka. Naghihintay sa kung anong sasabihin kom
Oo. Tama! I remember everything!. Sa kanya ko nga pala binigay yung sulat!.
At, pinasunog!
What the heck!
Nanlumo ako. Tanga ka din eh noh Poro! Anong nasa isip mo noon at basta nalang itinapon ang sulat na hindi mo pa nababasa?. Matalino ka ba o ewan?.
Ewan ko nga din.
I catch my breath. Kulang nalang kasi mawalan na ako ng balanse rito sa kinatatayuan ko. Napansin nya ata ang pagkatulala ko.
"What's the matter?. Tumawag ba si Mommy?. May problema ba?."
"Dave Angelo." Huminga muna ako ng malalim bago nagpatuloy. Humugot ako ng hininga at pinakawalan ito. "Sinunog mo ba yung sulat?." Kabado man. Nakaya ko pa ring sabihin ito ng hindi nauutal. I don't know why where did I got the strength na magsalita.
"Seriously bruh? Kanina mo pa ako tinatawag sa buo kong pangalan huh?." Medyo lito na nitong sambit.
Siguro, it's my eagerness to know whether he burnt it already or not.
Umaasa pa rin ako. Na, sana hinde. Na sana meron pa.
Gumewang lang ang ulo nito. Nagtataka na din kung bakit ko pa ito hinahanap. "Yeah. Sinabi mo diba?." May kasiguraduhan nitong saad. Telling me that he just followed what I'd ordered him. "Bakit mo hinahanap?. It turned into ashes bruh.."
Nangapa ako ng sasabihin.
It takes me a minute to make a phrase.
"Ah, wala lang..." Tamad kong sabi saka na sya tinalikuran.
Yung eagerness ko kanina dahil sa nabasang mensahe nya. Nawala. Nanlulumo akong umupo sa may sofa dahil nanghihinayang talaga ako!
Kinuha ko nalang ang cellphone na hawak saka tinitigan ang pangalan nyang kaakibat ay ang mensahe nya.
Kahit ano na yata ang gawin ko ngayon. Wala na akong magagawa. Nasunog na eh. Naging abo na. Buti sana kung itinapon lang ni Angelo sa basuarahn. Ok pa sana. Pero kahit na napunta doon. Hindi ko rin mahahanap sa dump site.
"I—" Una kong tinipa sa keyboard para sa mensaheng ipapadala sana sa kanya. " –i didn't know you're still waiting for me. I'm so sorry Ken. Sorry for letting you left behind without knowing where did I go.."
"You're texting her?." Nagulat ako sa biglaang pagsulpot nito sa sala at bagsak ang katawan na umupo sa tabi ko. Sumandal sya at ginawang unan ang magkabilang braso patalikod.
Hindi ko sya sinagot sapagkat hindi ko talaga alam kung anong isasagot ko.
"Akala ko ba, you wanted to live your life muna bago sya balikan?." Paalala nya. Natigil sa pagtipa ang daliri ko. "Mom warned you about her, right?. Kaya mo na ba talagang irisk ang lahat kahit masira pa ang pangalan nya?."
Kaya ko na bang panindigan sya?. Oh damn coward Poro Aelus!. Kung hindi ngayon, kailan?. Hanggang kailan ka nalang magiging ganyan?. Hanggang kailan mo nalang tatakasan ang lahat?. At hanggang kailan mo rin kayang tiisin ang gusto mo?. Magtatanda ka bang magpapadikta sa Nanay mo?.
Of course not! Hindi noh!.
Pero sa ngayon.
Tama nga ang kapatid ko. Hindi ko pa kayang irisk ang lahat. I still want to protect her against Mom's plan.
"She texted me before our flight man."
"What?!." Gulat nyang kinuha ang cellphone ko at binasa ang laman nung kaakibat ng pangalan nya.
"Hoy, Toro. Gago ka!." Binasa pa nya ng malakas. Bahagyang natawa. Bumulong pa ng 'Toro Gago hahaha'.
"I've waited for you. So long Aelus. Pumunta ka ng bahay pero di mo tiniis. Sige!. Sige na!. Umalis ka na! At wag nang bumalik pa!."
"Oh goodness man!.." halos lumuwa ang mata nito nang tignan ako.
"Shit Kuya!." Habol pa nyang mura.
"Wag mo ngayong sabihin sakin na umuwi ng Pilipinas Angelo! Sasapakin kita!." Banta ko. Inunhan ko na sya sapagkat alam ko na ang kasunod ng panlalaki ng kanyang mga mata.
"Paano sya ngayon?.."
"Ang tanungin mo, paano sya kung itutulak mo akong umuwi at malaman nalang ni Mommy sa hindi kakilala na inuwian ko sya?."
"Gago!.."
Sinapak ko sya! Minura ba naman ako!
"Aray ko naman!.."
"Sabing wag mo akong bigyan ng dahilan para umuwi ngayon.." tumayo ako sa tabi ng window glass. The sky scraper is so astonishing. Kung sana, sya ang kasama ko dito. Mas lalong maganda ang kinabukasan ko.
Ano Poro!?.
"Hindi pa ba sya sapat na dahilan para umuwi ka?."
Hindi ako nakapagsalita. Gusto ko ng katahimikan para makapag-isip.
"Kung uuwi nga ako ngayon, ano sa tingin mo ang magiging reaksyon ni Mommy?."
"Why depend on her?. Wala naman sya dito.." he has this point.
"She has so many eyes and ears here bruh. Sa tingin mo, hindi nya alam ang daily routine natin dito pareho?."
Suminghal lamang sya.
Then his phone rang.
"Mom?." Parang may nahimigan akong panunuya sa tinig nya. Lokong bata! "What!?." Napatayo pa sya rito. Nilingon ko sya. Yung kaliwang kamay na nya, nakasampay na sa kaliwang balakang nya. Mukhang problemado sa mga naririnig. "Ok, fine. Wait us there." Mabilis pa sa lipad ng Jet ang pagbaba nya ng tawag. May boses pa sa kabilang linya eh! Tsk!!!
"What?."
"Mom is in the airport. With Liz. Sunduin daw natin sila duon."
"What?.." hindi panawan ng tanong ang labi ko.
"And, she's planning to announce your engagement with her.."
"Ano!?.." at dahil dun nga. Hindi na panawan ng malakas na kaba ang dibdib ko.
Ito ba yung sinasabi ni Jack nung isang araw?. Na kapag oo nalang daw ako ng oo sa lahat ng sinasabi ni Mom. Hindi na magiging madali ang lahat. Mas lalo daw magiging kumplikado.
Did he knew this day would come?. O baka, nahulaan nya lang. Either of the two. He is right.
Hindi nga magiging madali ang lahat after this. Sa pagpili ko ng daan na mabilis. Mas mahirap pala ang kaakibat nito.