Hanggang sa maisipan ni mama na ipaampon ako sa hindi din nila malayong kamag-anak.Na di biniyayaan nang anak,bakasyon nung mapunta ako sa kanila.
Although I'm hesitant to my new family,afterwards,time pass by.I indulge and accept the reality that they are my adapted parents and now my family.
Back then,because I'm still young but can understand naman na.Pero siempre I have siblings that I care for, urong-sulong ako.Tumatakas para lang makita ko mga step-siblings ko,kahit na di ako tinrato maayos nang tatay nila.I still care and love them sincerely as I was not been love by their father same way as I love them.My stepdad treat me as not part of his family, but I just keep it and I don't show how I feel desperate to get a father's love someday but it didn't happen.And everytime my stepdad treats me as an outsider,my mom just cry in the corner.Because she's really I love and infatuated,or what we call a martir lover.Thats the reason she can only give me to other people.She can't defend me to his husband, Instead am I the one who stood and defend her if my stepdad wants to hurt her.
One day, I run a way from my adapted parents house and go back to my mom's house.It's summer vacation that month,no class.Ako ay maggragrade-3 na sa darating na pasukan.At oo lumayas ako at bumalik sa nanay ko.
Sa pagbalik kung ito, di na ako muling bumalik pa sa kanila.Dahil sa malalang ginawa sa akin nang stepdad ko.Sa araw na iyon, gabi na at wala pa si mama.Mga mag 6pm na siguro nang hapon pero parang alas 7 na nang gabi dahil mas mahaba ang gabi kaysa sa araw.Dahil maliliit pa ang mga kapatid ko at ako ang mas may isip.Inutusan ako nang stepdad kung bumili sa tindahan,mga 30minutes din ang layo nang tindahan sa bahay.Dahil sa baryo nga ang tirahan namin at malayo sa bayan kaya walang gaanong ilaw sa daanan.Dahil di pa namomodernize ang aming lugar at walang mga streetlight sa daan.Pagka-uwi ko ay maliwag pa,sa pagmamadali kung makauwi dahil sa wala namang binigay na flashlight ang stepdad ko.
Mali ang nabili ko sa nakalista, sa bata pa ako nung mga panahong iyon,di ko na natandaan ang bilin nang aking amain.Sa di ko inaasahan,bigla na lamang akong hinagis sa dingding,at tumama ang likod ko sa kahoy na nakaipit sa may sawali na di ko na naramdaman pa.At muntikan niya pa akong suntukin sa mukha buti na lamang at sa pader niya ito isinuntok na halos lumusot ang kaniyang kamao. Na sakto namang pagdating nang nanay ko, na imbis na tulungan ako at awatin ang kaniyang asawa.Wala siyang ibang ginawa kundi umiyak sa tabi imbis na tulungan akong tumayo sa pagkakahampas ko sa pader.Sa pagkakataong iyon,Wala akong naramdaman na kahit na anong sakit nang katawan ko.Kinaumagahan inutusan ako uli na parang walang nangyari kagabi, at nakita ko ang kapatid ko sa bahay nang mga tita nila na isa din sa may ayaw sa akin.Sa kanya ko binigay ang mga pinabili sakin nang tatay nila.Ngunit ayaw niya akong umalis,Kaya habang naglalakad kami pauwi ng nasa masukal kami na parte ay nagtago ako sa may malaking bato.At sa oras na iyon kahit ayaw ko silang iwan ang mga kapatid ko.Ay buo na ang loob kung di na ako babalik pa dito.