Ako si Delfin Rosario mula sa Rosario Clan. Iginiit ng aking mga magulang na sinanay ko ang pagiging isang lider ng sekta upang igalang ako ng mga tao at tingnan ako. Ang aking ina ay namatay noong ako ay maliit at ang aking ama ang pumalit sa angkan pagkatapos siya ay namatay. Nais niyang tiyakin na mayroon akong sapat na suporta upang gampanan ang lahat ng mga responsibilidad na iniwan niya sa aking lugar, ngunit hindi ko nais na maging isang cultivate martial dahil gusto kong mag-aral sa isang prestihiyosong unibersidad sa lungsod. Nagalit ang tatay ko at pinarusahan ako. Hindi niya ako tinuring na anak niya at hindi ko alam kung patatawarin niya ang sarili niya sa pagtrato niya sa akin sa paraan ng pagtrato niya sa akin. Noong labing-walong taong gulang ako ay nakatanggap ako ng mana mula sa kanya.
"Nakuha mo ito dahil ikaw ang panganay! Ang pera na ito ay magagamit nang mabuti, ngayon ay pumunta sa iyong pag-aaral at makipagkaibigan. Huwag ka nang bumalik dito sa angkan na ito isa kang outcaste ngayon."Sabi ni ama sa akin.
Lumayas ako dala ang malaking pera na ibinigay nila sa akin at pumunta sa City upang mag-aral. Isinusumpa ko sa sarili ko na mabubuhay ako kahit wala na ako sa clan.
Ito ay para sa akin, naisip ko. Sa wakas matutupad ko na ang pangarap ko. Now, I just need to find somewhere na malapit sa University. Nakahanap ako ng inn at nag-check in. After checking in my room I decided na i-explore ko muna ang city. Siguro kung makikilala ko ang ilang mga bagong tao at magkaroon ng isang kaibigan ay magiging mas mabuti ang mga bagay para sa akin. Nagtungo ako sa bahagi ng unibersidad ng bayan kung saan matatagpuan ang mga unibersidad. Habang papalapit ako sa university ay may nakita akong mga estudyanteng naglalakad. Ang ilan ay nakasuot ng magarbong tulad ng mga propesor o mga executive ng negosyo habang ang iba ay nakasuot ng kaswal na damit tulad ng mga bata sa kolehiyo na sinusubukang manatiling abala. Sabay silang naglalakad na nagkukwentuhan at ngumiti pa sa akin. Ang ngiti sa mukha ng isang batang babae ay mas maliwanag kaysa sa iba. Habang papalapit ako sa gate ng unibersidad ay nakita kong maraming sign na nakasulat sa English. Ang karatula ay nagsabi: 'Mga bagong estudyante, mangyaring magparehistro sa silid-aklatan.' Pumasok ako sa campus nang may kumpiyansa. Nakita kong maraming estudyante ang nakatingin sa akin at nagbubulungan.
"Oh , bagong estudyante ka pala dito." Isang boses babae ang nagmula sa likuran ko. Lumingon ako para harapin ang boses at tinignan kung anong klaseng babae iyon. Parang napakaikli ng buhok niya. Nakasuot siya ng sobrang laki na puting t-shirt at maong na may sneakers.
"Hi..." sagot ko.
"Nawawala ka ba?" Tanong niya, bakas sa mukha niya ang pag-aalala.
"Uhm yeah kinda" nahihiyang sagot ko. Mukhang mabait at palakaibigan ang babaeng ito.
"By the way I'm Mia Weng from Weng clan and you?," She asked.
"I'm Delfin Rosario from Rosario clan I answered, smiling proudly.
Tumango si Mia sa akin at nagsimulang maglakad palayo. "See you around," sabi niya at tumalikod.
'Maghintay!' Sigaw ko, sinundan ko siya.
'May problema ba?' Tanong niya.
"Saan ka pupunta?" naguguluhan kong tanong.
"Magsisimula na ang registration." Sabi niya
Umiling ako, pilit pa ring iniintindi. "Ngunit hindi pa ako nakakapasok sa unibersidad na ito kaya paano mo nalaman kung saan ito?"
"Well that's why we going now." Sabi ni Mia na tuwang-tuwang hinawakan ang kamay ko at nagsimulang tumakbo sa crowd.
Sa wakas nakarating na kami sa registrar office. Nauna na si Mia sa loob habang sinusubukan ko siyang maabutan.
Matapos mapirmahan ang aking mga dokumento ay tumingin ako sa paligid. Walang masyadong tao sa labas ng registrar office. Karamihan sa mga tao ay nag-aaral o nag-e-enjoy sa kanilang break. Bigla kong nakita si Mia na nakatayo malapit sa entrance, nakikipag-usap sa dean.
Inabot ng dean kay Mia ang listahan ng mga pangalan. Mabilis niyang ini-scan ang listahan bago ibinalik sa kanya. Nakangiti siyang lumingon sa akin at sinenyasan akong sumunod sa kanya. Dinala niya ako sa campus grounds patungo sa isang lugar na puno ng iba't ibang gusali. Nakarating kami sa isang maliit na gusali na may label na 'Library' na nasa tabi ng isa pang mas maliit na gusali na tinatawag na 'Public Library'. Dinala niya kami sa isa sa mga malalaking bulwagan. Wala itong laman maliban sa ilang upuan at lamesa na nakakalat. May nakasulat na karatula sa dingding: Maligayang pagdating sa The University of Valencia.
Naglakad si Mia patungo sa isa sa mga mesa at binuksan ang isang textbook. Umupo siya na nakatalikod sa akin. Nanatili akong tahimik habang nakatingin sa kanya. I can sense she's waiting for me to sit down para ipagpatuloy namin ang pag-uusap namin. Dahan-dahan akong naglakad papunta sa upuan sa tapat niya at umupo ako binuksan ko ang librong dala ko at nagsimulang magbasa.
Matapos basahin ang ilang talata ay tumingin ako kay Mia na hindi pa rin kumikibo simula nang ibinaba niya ang kanyang ulo sa mesa. Tumingin ako sa orasan at napagtantong malapit na akong umalis. Isinara ko ang libro ko at nilagay sa tabi ko. Walang pasabi, lumingon si Mia at humarap ulit sa akin. Humarap siya sa akin at tumingin ng diretso sa mga mata ko. Naramdaman ko ang pagbara ng aking hininga sa aking lalamunan at ang mga paru-paro ay nagsimulang lumipad sa aking tiyan. Napansin kong medyo namumula siya pero pilit niyang tinatakpan. Ilang pulgada lang ang pagitan ng mga mukha namin I started thinking about kiss her when I heard footsteps coming from the direction we came from. Agad akong humiwalay at napalingon si Mia sa pinto kung saan nakatingin sa direksyon namin ang isang matangkad na babae na may dark brown na buhok.
"Welcome Professor, sana naging productive ang araw mo." Bati ni Mia sa matandang babae.
She wave her hand dismissively. "Wala ni isang tao ang nagbigay pansin sa lesson kaya wala akong interes na nandito ngayon." Sabi niya at nagpatuloy sa paglalakad palayo sa amin.
Huminga ng malalim si Mia at lumingon sa akin. "Propesor ko iyon at sa tingin ko ay hindi ko na siya kakausapin kung matutulungan ko. Bumulong siya sa akin. Muli siyang tumingin sa paligid para tingnang walang ibang tao dito at ibinalik ang atensyon sa akin. "So, sabihin mo sa akin kung ano ang tingin mo sa The University of Valencia?"
"Ito ay talagang isang paaralan na may pangako at akma sa pamantayan para sa aking pangarap na maging isang siyentipiko." Sumagot ako.
Lumiwanag ang mukha niya. "Talaga? Ang galing! Ano ba ang mga pangarap mo? Mukhang mahilig ka talagang mag-aral."
"Plano kong maging researcher sa larangan ng chemistry." sagot ko
Napabuntong hininga siya. "Ibig mong sabihin ang agham na kilala sa mga henerasyon?" Tanong niya, halatang interesado. "Nagkataon bang nag-aral ka ng anumang bagay na may kaugnayan sa agham bago pumasok sa paaralang ito?"
tumango ako. "Yeah I did. For about three years now. Science is the most important thing in my life."
"Mahilig ka talagang mag-aral ng pinakamahalagang agham sa mundo." Nakangiting sabi nya. "Well I wish you luck and good luck sa future endeavors mo!"
Nakatayo ako doon na nakatulala hanggang sa hinila ni Mia ang manggas ko at nagsimulang maglakad papunta sa exit. Nang mabuksan niya ang pinto ay huminto siya at tumalikod at ngumiti.
"Alam mo Delfin maaaring hindi ka palaging nag-iisa sa buhay ngunit ang magagandang bagay ay palaging katumbas ng pakikibaka at sakit." Bulong niya. Pagkatapos ay walang lingon-lingon na tumalikod si Mia at nagmamadaling tinungo ang isa sa maraming landas patungo sa iba't ibang direksyon sa campus.
"Tungkol saan ang lahat ng iyon?" I mumbled.