ในมือของวิลเลี่ยมถือเครื่องตรวจวัดปริมาณก๊าซออกซิเจน มีอักษรเขียนว่า [19 เปอร์เซนต์]
"ฉันคิดแล้วว่าตัวเองไม่รู้ ถึงถาม -- ทีนี้ใครกันแน่ที่พูดไม่คิด"
เด็กสองคนหน้าบึ้ง
"นรกเป็นที่แบบไหนเหรอ" บดินทร์เอ่ยถาม "ที่นี่ร้อนอบอ้าวจนเหงื่อท่วม" เขาเอ่ยต่อ เมื่อเห็นแคสซิโอเปียเลิกคิ้วขึ้น
ความโล่งใจของบดินทร์เกิดขึ้น ทันทีที่เธอไม่หงุดหงิดมากเท่ากับก่อนหน้านี้แล้ว "นรกของแต่ละดินแดนแตกต่างกัน แต่ที่เหมือนกันก็คือเป็นสถานที่ไม่มีใครอยากอยู่นาน"
"เพราะอะไรล่ะ ฉันหมายถึง ดินแดนที่พวกเรากำลังเดินทางไปเยือน มีอะไรที่ต้องระวัง" บดินทร์ถาม
"นายจะเจอคุกใต้ดิน สุนัขสามหัว เขตลงทัณฑ์..." แคสซิโอเปียตอบไม่เต็มเสียง
'ตำราท่องนรก' อเล็กซานเดอร์อ้าปากจะพูด แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ
บดินทร์ชำเลืองมองเพื่อนทั้งสอง "ครั้งหน้าที่มาเรียนที่นี่ ฉันไปเก็บไข่ของเจ้ากระต๊ากๆ ( เขาหมายถึงไก่ในฟาร์มที่มีนิสัยตื่นตกใจง่าย ) มาที่นี่ด้วยดีกว่า ได้กินไข่ทอดก็ไม่แย่นะ"
แคสซิโอเปียขำเบาๆ "ฉันเกรงว่าก่อนที่ไข่ไก่จะสุก ร่างนายจะสุกซะก่อน"
"น่าแปลก ปรกติดี.ซี.จะบอกฉันให้เตรียมพร้อมก่อนเสมอ -- ครั้งนี้เขาไม่ได้บอกสักหน่อยว่านรกจะร้อนจนเหงื่อใกล้หมดตัวแบบนี้" บดินทร์หันมองทุกคนในโถงทางเดิน หน้าผากของแต่ละคนมีเหงื่อผุด
"เหงื่อฉันชุ่มกางเกงชั้นในเลยเนี่ย"
"เลิกพูดชวนให้เห็นภาพในกางเกงของนายสักทีเถอะ"
"ฉันไม่ใช่คนที่ชอบโชว์อวัยวะเพศต่อหน้าบุคคลที่ไม่ยินยอมจะเห็นมันหรอก" อเล็กซานเดอร์มองสภาพแวดล้อม เขาไม่ทันเห็นสีหน้าตกตะลึงของเด็กหญิง
แคสซิโอเปียหาเสียงของตนเองกระทั่งเจอ "ไม่มีใครบอกอะไรใครได้ทุกเรื่องหรอกน่า" เธอส่งน้ำเย็นในฝาแก้วจากกระบอกกักเก็บอุณหภูมิ "ดื่มซะเถอะ ร่างกายจะได้ไม่ขาดน้ำ"
"ฉันไม่มีเหงื่อซะหน่อย"
"นั่นแหละที่น่ากลัว อีกสัก 1 วินาทีนายจะ…" แคสซิโอเปียตาค้าง ขณะบดินทร์หมดสติ