"ทุกชีวิตต้องจำว่าทุกสถานที่มีการกระทำต้องห้ามสำหรับทุกชีวิตที่ไม่ประสงค์จะตายอย่างเจ็บปวดรวดร้าว ได้โปรดอ่านป้ายคำเตือนเพื่อความปลอดภัยของตนเองและคนรอบข้าง"
บดินทร์สะดุ้งโหยงทันทีที่อเล็กซานเดอร์เล่นพิเรนทร์
วิลเลี่ยมไม่แน่ใจว่าทั้งสองคนได้ยินคำเตือนของศาสตราจารย์ใหญ่หรือไม่
"ไกลกังวลนั้นเปรียบได้กับเรือจ้างค่ะ ด้วยเหตุผลที่หลากหลายทำให้ตอนนี้ทุกคนอยู่บนเรือที่หยุดนิ่งค่ะ อาจจะมีบางคนที่เคยมีเรือลำแรกแต่จอดลืม บางคนออกเรือใหม่มาแต่ไม่ออกแล่น บางคนส่งต่อเรือให้คนอื่นไปแล้ว และคนที่เพิ่งเปลี่ยนเรือมาแต่ลืมวิธีซ่อมบำรุงก็มีเหมือนกันค่ะ เวลาจะทำให้เรือที่จอดอยู่ออกตัวได้ เราต้องเหยียบคันเร่งใช่ไหมคะ"
"ครับ/ค่ะ"
ศาสตราจารย์รุจีหัวเราะ
"9 บุคคลก่อตั้งไกลกังวลขึ้นมา ทำไปเพื่อเร่งความเร็วให้เรือของคุณทุกคนค่ะ"
เสียงปรบมือดังกึกก้อง
"เฟร็ด, โรนัลด์ เจมส์ โมรี รีด เรียกผมว่า เฟร็ด เป็นคนทำความสะอาด ขอความร่วมมือลูกบ้านทุกคนทิ้งขยะลงถังขยะปิดฝาตามทางเดินของแต่ละชั้นที่มีตลอดด้านขวามืออยู่ในขอบเขตของทุกคนไปถึง, ขอบน้ำใจครับ"
ศาสตราจารย์สุเมอเรียนก้าวออกมายืนตรงหน้า นกกระเรียนกระดาษบินมากางออกตรงหน้าเขา เผยให้เขาเห็นอักษรที่เรืองแสงเฉพาะประโยคเว้นวรรคตอนต้องพูด
"พิธีรับเข็มกลัด เป็นพิธีแจ้งให้ทราบว่านักเรียนแต่ละคนเลือกสังกัดสาขาวิชาเสริมไหนเพื่อสะสมประสบการณ์ชีวิต"
"เมื่อฉันเรียกชื่อเธอคนไหน กรุณาก้าวออกมาแล้วเดินไปยังแท่นต้องประสงค์ เพื่อ 'เเม่มดเเห่งการทำนาย' จะให้เธอเป็นคนเลือก 'ไพ่ชี้ชะตา: หมวดหมู่อาชีพ' ด้วยตนเอง"
"ศาสตราจารย์ประจำสาขาวิชาเสริมจะติดเข็มกลัดที่หน้าอกของเธอ"
"หลังจากติดเข็มกลัดที่หน้าอกแล้ว เธอเลือกได้ว่าจะอยู่ที่บ้านไหนด้วยการเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำบ้าน ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพวกเธอจะเฉลี่ยไปที่บ้านแต่ละหลังจำนวนเท่าๆ กัน"
เขาเรียกชื่อเล่นก่อนชื่อจริงและนามสกุล
"ไรเนอร์, เกรียงไกร มั่นคงเลิศคุณสมบัติ" เด็กผมสีเพลิงที่ยืนอยู่ติดกับบดินทร์ยืนอยู่บนแท่นเกือบหนึ่งนาทีก่อนที่ 'เส้นด้ายเเห่งโชคชะตา' จะประกาศว่าเขาอยู่สังกัดรายวิชาเสริมอะไร
"ไพ่กราฟสูง-ต่ำ"
"สัญลักษณ์ของนักวิเคราะห์ข้อมูล"