บดินทร์จึงมีความรู้สึกผูกพันกับ 'คุณตา' ที่ไม่เคยแม้แต่จะเจอหน้ากันมาก่อน
"ไม่ต้องหวาดกลัวไปหรอก, เดินตามตามา"
"ผมไม่ได้กลัว ผมแค่" บดินทร์เสียงอ่อย "ตกใจ"
คุณตาหัวเราะ
ป้ายทองเหลืองที่โต๊ะทำงาน เขียนว่า [ยอด เอลิซาเบธ บริบูรณ์นาคม]
[เทพประทานพร: เผ่าพันธุ์ดูแลดวงชะตาของมนุษย์]
คุณตาหยอกเย้านกกระเรียน นกกระยาง และนกเงือกคู่ใจ
ป้ายทองเหลืองที่โต๊ะทำงาน เขียนว่า [รุ่ง เอลิซาเบธ บริบูรณ์นาคม]
[เทพประทานพร: เผ่าพันธุ์ดูแลดวงชะตาของมนุษย์]
คุณยายกำลังปั่นด้ายจากวงล้อแห่งกรรม
"เมื่อมีมนุษย์อธิษฐานขอพร คำขอก็จะถูกส่งมายังห้องนี้"
ตัวอักษรบนกระดาษขอพรมากมายเชิญชวนให้เท้าก้าวเข้าไปใกล้มากขึ้นทุกที
บดินทร์มองดูท้ายใบขอพรมีท้ายกระดาษว่างเปล่า ใบที่สิ้นสุดคำขอพรมีตัวเลขเเสดงเวลาหายไป ก่อนจะกลายเป็นเขากำลังมองท้ายใบกระดาษที่มีลำดับเวลาก่อน-หลัง
[วาสนารัก กิจเวชพาณิชยวัฒนากุล อายุ 121 ปี]
[คำอธิษฐาน: …]
[1]
'ว้าว'
บดินทร์ตื่นตาตื่นใจ
เเต่สะดุ้งโหยงทันทีที่คุณตาหยิบใบขอพรสีทอง
เสียงตวาดดังลั่นจนแก้วหูสะเทือน "ล็อตเตอรี่! ขอรางวัลเลขท้าย1ตัวได้ไหม! ซื้อทุกเดือน เดือนละ 2 ครั้ง ตรวจทั้ง 177 เลขชุด เลข 6 ตัว ไม่มีถูกแม้แต่ตัวเดียว! เป็นไปได้เหรอ!"
ใบหน้าคล้ายแอปเปิ้ลบนอากาศ ท่าทางดุร้าย
คุณตาหยิบใบขอพรสีชมพู ปรากฏใบหน้าคล้ายไข่ พร้อมๆ เสียงใส "หนูจะสารภาพรัก ขอให้เขารู้สึกแบบเดียวกันค่ะ"
คุณตาทำท่าครุ่นคิดสงสัย ก่อนจะจับใบขอพรสีขาว "ขอให้ผมสอบติดนะครับ"
คุณตาจ้องมองใบหน้าคล้ายนาฬิกาทรายครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า "ความจริงก็คือตาชอบมากเลยนะ เวลาเห็นรอยยิ้มของคนที่สมหวังน่ะ" เขากระตุกใบขอพรเบาๆ แต่มันกลายเป็นผงสีขาวเรืองแสงหายไป ก่อนจะปรากฏรูปภาพบุคคล ประวัติอย่างละเอียดที่ถูกย่อโดยลิงค์เดียว และคำขอพร
ทั้งหมดรวมอยู่ในหนังสือ รายงานแสดงผลการปฏิบัติงานประจำปี