ดาบคาตานะที่ยาวราว ๆ ศอกกว่าๆ กำลังหลุดมือคู่ต่อสู้ และดาบที่กำลังลอยเคว้งอยู่เหนือศรีษะจนกระทั่วร่วงหล่นมาที่พื้น
อิเลฟเวนท์ที่รีบหันไปมองคู่ต่อสู้ที่ดาบหลุดมือ และเธอคนนั้นกำลังจะวิ่งหนีออกไปจากประตูโรงงาน
" ฟิวส์ !! "
" รีบไปตามจับตัวเธอกลับมาให้ได้ !! " อิเลฟเวนท์ร้องตะโกนให้เขาช่วย
ลุค์ที่พอหันมาสบตาของอิเลฟเวนท์แค่เพียงครู่เดียวเท่านั้น จนกระทั่งเท้าที่ยืนย้ำอยู่กับที่ถึงกับร้อนรนทนไม่ไหวจนต้องรีบวิ่งไล่ตามคนพวกนั้นไป
แต่อิเลฟเวนท์ที่รีบร้อนกลับไปหามาซายูกิแทบจะทันที
ควับ !!!!
เพราะว่ามาซายูกิกำลังเป็นฝ่ายพลาดพลั้งเสียที ! จนมีคนถือดาบคาตะนะเข้ามาคอยขวางอยู่ที่ลำคอ
และแม้ว่ามาซายูกิพยายามจะจดจ้องไปที่แววตาของคู่ต่อสู้คนนั้นมากขึ้นเท่าไหร่ คมดาบก็ยิ่งคอยแต่จะกดเข้าที่คอหอยของ ไทระ มาซายูกิมากขึ้นเท่านั้น !!!!
" ฆ่าฉันซะ !!! "
" มุรามาซะ !! " มาซายูกิเพิ่งจะเอ่ยชื่อของคนที่กำลังใช้ดาบคาตะนะหมายจะเอาชีวิต และคน ๆ นั้นก็ยอมดึงผ้าโผกหัวทิ้งไปต่อหน้าต่อตาพวกเขาด้วย
" หึๆ " และชาวบุรุษหนุ่มหน้าตาดีราวกับพระเจ้าที่เสกเขาขึ้นที่ใช่ชื่อว่า มุรามาซะก็พยายามแสแสร้างแกล้งยิ้มให้ แต่ก็ไม่เคยแม้แต่คิดที่จะลดดาบในมือออกมาจากหัวของพวกไทระ
" น่าดีใจจังเลยนะ !! "
" เพราะไม่ว่า...จะเนิ่นนานเท่าไหร่ "
" คนในตระกูลไทระ..."
" ก็ยังดูเหมือนๆ ที่จะจำพวกเราทุก ๆ คนได้ดี " มุรามาสะที่มองเหยียด
แต่มาซายูกิที่ไม่มีวันยอมแพ้และเหยียดกลับ
" ถ้าหากว่า...นายไม่รีบฆ่าฉันตอนนี้ !! "
" มุรามาซะ !! "
"คนอย่าง..นาย !! ก็อย่าหวังว่าจะมีโอกาสได้พูดอีก !! " มาซายูกิไม่ได้คิดจะต่อรองอะไรด้วยอยู่แล้ว
" หึ ๆ " มุรามาซะยังทำทีแสแสร้งแกล้งยิ้มและก็กำลังชำเลืองหา
" อีเลฟเวนท์ !! "
" ฉันกำลังคิดว่า...เวลา 15 ปี !! "
"มันช่าง.ไร้ประโยชน์ ! "
" ดูเหมือนว่าเธอเห็นแก่ตัวกว่าที่พวกเราคิดเอาไว้จริงๆ " มุรามาสะหันกลับมาและเหยียดเธอ
" มันคุ้มแล้วเหรอ !! " แต่อิเลฟเวนท์ที่รีบปฏิเสธออกไปทันที
" กับสิ่งที่ ! "
" มินาโมะโตะ ! ต้องการ " เธอยั่วโมโหในขณะที่ยังต้องคุยกับมุรามาสะด้วยภาษาญี่ปุ่น แต่ว่าดาบคาตะนะในมือของเธอก็ยังต้องถือเอาไว้ให้แน่น ๆ
มุรามาสะที่ทำราวกับว่าอยากจะเข้าไปฆ่าพวกคนทั้งคู่
" แล้วเธอละ ! ต่างอะไรจากพวกเรา !! " มุรามาสะเถียงเสียงดัง !
" อีเลฟเวนท์ !! "
" เธอเองนั่นแหละ ! "
" ที่กำลังเลือกทางเดินที่ผิด ! เธอรู้ตัวอยู่หรือเปล่า !! " และมุรามาซะที่มองหน้าของเธอเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกเกลียดชัง
อิเลฟเวนท์ก็เลยต้องค่อยๆ ลดดาบลงมาและก็พยายามลดสายตาที่มองมุรามาสะอย่างเยือกเย็นลงมาด้วย
" อย่าทำให้...ฉัน !" และเธอก็บอกกับเขาไปว่า
" ต้องกลายมาเป็น....งูที่เปื้อนคูท !! ด้วยอีกคน !! "
"พวกมันสำคัญ !!! " มุรามาสะชิงตัดบทขึ้นมาซะก่อนที่เธอจะพูดมันจนจบ
" เพราะฉะนั้นถ้า...เธอ !! "
" อีเลฟเวนท์ !! " และมุรามาสะที่ยิ่งมองก็ยิ่งเกลียด
" ถ้าเธอ ! "
" ยังอยากให้พวกไทระน้อยนี่รอดตาย !! "
" ก็ช่วยส่งสร้อยเส้นนั้นคืนมา !! " มุรามาสะสั่งให้เธอทำตามที่พวกเขาต้องการ และดูเหมือนเธอจะยอมเชื่อฟังเขาอย่างง่ายดาย
" อย่า !!" มาซายูกิ ร้องห้ามทันทีที่เห็นเธอเอามือล้วงกระเป๋า
อิเลฟเวนท์กำลังถือสร้อยไข่มุกสีดำกลับขึ้นมาและถือมันต่อหน้ามุรามาซะ
" เอามันไปได้เลย " เธอโยนสร้อยเส้นนั้นไปบนท้องฟ้า จนทำให้มุรามาสะต้องรีบผละออกจากมาซายุกิเพื่อออกไปคว้าเอาสร้อยเส้นนั้น
หมับ !!!
มุรามาสะคว้าสร้อยได้สำเร็จและรีบหายตัวกลับเข้าไปในความมืดทันที พร้อมๆ กับพวกเขาที่เหลืออยู่ก็ต่างทยอยหายกลับเข้าไปในความมืด
แต่ทว่าอิเลฟเวนท์กลับไม่สนใจคิดที่จะไล่ตามเลยแม้แต่นิดเดียว และเธอที่ยังคอยหันหลังให้กับมาซายูกิอีกคน
มาซายูกิได้แต่มองตามหลังด้วยความรู้สึกที่ผิดหวัง และปะปนคละเคล้ากับความสงสัยในตัวของอิเลฟเวนท์จนเต็มไปหมด
ลุกค์ที่เพิ่งจะจับตัวผู้หญิงชาวญี่ปุ่นที่สวมชุดนินจากลับเข้ามาที่ในโรงงาน และกว่าเขาจะจับตัวเธอมาได้ก็เล่นเอาทุลักทุเลสุดๆ
" แอบคิดคนเดียวมาตั้งนานว่า...ดอกซากุระไม่มีหนาม !! " ลุกค์ที่เหมือนอดใจไม่ไหวและคอยแต่จะหันไปชื่นชมความงดงามของแม่สาวญี่ปุ่น
แม่สาวญี่ปุ่นที่พอหน้ากากหลุดก็กลายเป็นสาวสวยผมสีดำขลับ รูปหน้าวีเชฟดวงตากลมโตเป็นประกาย จมูกโด่งเล็กๆ ปากบางหน่อยๆ เผลอ ๆ ผิวสีขาวก็เหมือนเคลือบน้ำหอมกลิ่นดอกซากุระรอเอาไว้
อิเลฟเวนท์รีบเดินตรงเข้าไปพวกเขา แต่มาซายูกิที่กำลังรีบร้อนเดินตามและพยายามที่จะแสดงออกว่าเขาไม่พอใจกับสิ่งที่เธอกำลังทำ
มาซายูกิที่ยืนมองอิเลฟเวนท์ด้วยความโกรธ
" ทำไม !!! " มาซายูกิแสดงน้ำเสียงโกรธต่อหน้าของเธอ
" บอกมาซิว่า..ทำไม !! "
" ทำไม !! เธอ..ถึงยอมปล่อยตัวมุรามาซะไปอย่างง่ายดายแบบนี้ !! " มาซายูกิที่ขึ้นเสียง แต่เธอก็ไม่คิดที่จะหันหลังกลับมามองเขาด้วยซ้ำ
อิเลฟเวนท์ยังคงทิ้งมาซายูกิไว้ข้างหลัง และเดินตรงเข้าหาเจ้าหน้าที่อังกฤษ
" เจ้าหน้าที่ฟิวส์ !! "
" ปล่อยตัวเธอซะ !! " เธอขอร้อง
แต่ว่าทันที่พวกเขาสองคนได้ยิน !
" อะไรนะ !!! " ทั้งมาซายูกิกับเจ้าหน้าที่ของอังกฤษต่างรีบตะโกนห้าม
" คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ !!! " และมาซายูกิพยายามขอร้องอยู่เรื่อยๆ
" นี่ !! เธอเป็นบ้าไปแล้วหรือยังไง !! " และลุกค์ก็กำลังทำเหมือนๆ กับเด็กผู้ชายชาวญี่ปุ่นกำลังทำกับอิเลฟเวนท์
แต่เธอก็ไม่ลดความตั้งใจและหันมาเผชิญหน้าพวกเขา และมิหนำซ้ำเธอยังคงบังคับพวกเขาสองคนอย่างจริงจัง
" ถ้าอย่างงั้น.... !! "
" ฉันขอสั่ง ! "
" ให้คุณรีบปล่อยตัวเธอไปเดี๋ยวนี้ ! "
" เจ้าหน้าที่ฟิวส์ !! " อิเลฟเวนท์ออกคำสั่งกับเขา
และแม้ว่าลุกค์ที่พยายามจะข่มสติอารมณ์อยู่ตรงหน้า
" เมื่อกี้.....เธอพูดว่าอะไรนะ !! " เพราะฉะนั้นเขาถึงต้องย้อนถามเธอเพื่อความแน่ใจ และอยู่ๆ ก็ดันถูกอิเลฟเวนท์ถือดาบของเธอเอามันมาจ่อที่คอหอย !
" งานเข้าเธอแล้วละนะ อิเลฟเวนท์ " เขาทำเสียงแข็ง แต่ว่าอิเลฟเวนท์ก็ยังไม่ยอมลดดาบที่ถืออยู่ของเธอลง
และเธอที่ยังคงบังคับเจ้าหน้าที่ของอังกฤษให้ปล่อยตัวประกันให้ได้
" เอาไว้ฉันจะอธิบายให้คุณฟังทีหลัง !! " เธอต้องการเจรจาให้พวกเขายอมปล่อยตัวผู้หญิงชาวญี่ปุ่นคนนั้นไปก่อน
ลุกค์โกรธเธอจนกระทั่งได้พยายามเข้าไปบุกโจมตีอิเลฟเวนท์ด้วยดาบของพวกญี่ปุ่นโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว และในระหว่างนั้นพวกเขาที่เผลอปล่อยทิ้งตัวประกันเอาไว้ จนทำให้ตัวประกันเริ่มที่จะขยับ
ควับ !!!
มาซายูกิที่ตามเข้ามาถือดาบขวางเธอเอาไว้ใด้ทัน แต่ว่าตัวประกันก็ยังไม่มีสีหน้าที่สลดลงเลยสักนิดเดียว
แต่ว่าลุกค์ที่ยังเดินหน้าเข้าไปตีรันฟันแทงอิเลฟเวนท์อย่างไม่คิดที่จะยั้งมือ และแม้ว่าเธอยังไม่ตอบโต้อะไรเขากลับมาเลยก็ตาม
" เธอ... !! " ลุกค์ยังคอยไล่บี้อิเลฟเวนท์ให้ยอมรับ และถึงแม้ดาบในมือของเขาก็ไม่เคยแม้แต่จะเฉียดแม้กระทั่งเส้นผม !
"เป็นคนที่ ! วางแผนให้ฉันต้องถูกจับตัวมาทีนี้ !! "
" และมาตอนนี้ !! "
"เธอ..!!! "
" ยังจะมีหน้า !! มาสั่งให้ฉันทำนู้นทำนี้ให้อีก !!! "
" พวก The Nero !! "
" ไม่เคย... !! มีใคร... !! "
" ที่ไว้ใจได้เลยจริงๆ เลยผับผ่าซิน่า.. !! " เขาตวาดด่ากราดพวกเธอซ้ำๆ
จนกระทั่งในที่สุด อิเลฟเวนท์ถึงต้องหันมาและใช้สันดาบฟันเข้าไปที่ข้อมือของลุกค์เข้าให้แทน !!!
แกร่ง !!
ดาบคาตะนะในมือของลุกค์กระเด็นหลุดมือร่วงลงไปที่พื้น แต่ว่าเขาก็ยังพยายามจะเดินหน้าเข้าไปหาเธอ แต่ว่าอิเลฟเวนท์กลับยอมเป็นฝ่ายค่อยๆ ลดดาบ
" มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด... !! " และเธอก็ปฏิเสธ
" แต่ว่าฉัน !! "
" สามารถช่วยยืนยันเรื่องหนึ่งได้.... !! "
" เธอจะไม่มีวัน ! ลืมบุญของคุณในครั้งนี้แน่นอน !! " เธอบอกเจ้าหน้าที่อังกฤษ แต่ว่าก็ยังต้องคอยหันชำเลืองมาซายูกิกับผู้หญิงชาวญี่ปุ่นคนนั้นอย่างลำบากใจที่สุด
และถึงแม้ว่าลุกค์จะกำลังโกรธอิเลฟเวนท์จนเลือดขึ้นหน้า แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้เขาต้องยอมเดินกลับเข้ามาเจรจา
" ถ้าหากว่า...เธอ คิดที่อยากจะมาเล่นตลก ! "
" ความสัมพันธ์ระหว่าง.. รัฐบาลอังกฤษ กับ ประเทศไทย !! "
" พวกมันจะถดถอยลง ! อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน !!! " และลุกส์ข่มขู่พวกเธอทุก ๆ คน
" นี่พวกคุณ 2 คน ! เป็นบ้ากันไปแล้วหรือยังไง !! " มาซายูกิพยายามเข้าไปขวางการตัดสินใจของเธอแล้วก็พวกเจ้าหน้าที่อังกฤษอะไรนั้น
" แล้วที่...พวกคุณ 2 คน ยอมเสี่ยงตายมาจนที่นี้ ! "
" มันเป็นเพราะ ! "
" เรื่องความสัมพันธ์ที่บ้าบอแค่นี้เองนะเหรอ !! " มาซายูกิพยายามที่จะคอยขัดขวางทั้งอิเลฟเวนท์และก็เจ้าหน้าที่อังกฤษให้ได้
แต่ว่าลุกค์ที่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรลึกๆ ก็ตามจนต้องยอมถอยออกมา และปล่อยให้อิเลฟเวนท์ได้จัดการกับแม่สาวซามูไรคนนั้นด้วยตัวเธอเอง
มิหนำซ้ำเขายังต้องตั้งใจฟังในขณะที่พวกเธอพูดคุยกันเป็นภาษาญี่ปุ่น ในขณะที่อิเลฟเวนท์กำลังเดินแทรกไทระเข้าไปหาตัวประกันของพวกเขา
" กลับญี่ปุ่นไปซะ !! " อิเลฟเวนท์บอกกับเธอ
" อาซามิ !! " และแววตาของอิเลฟเวนท์ที่คอยห้ามปรามอาซามิจังอยู่บ่อยครั้ง
และถึงแม้ว่ามาซายูกิพยายามที่จะเดินเข้ามาและถือดาบเข้ามาขวางอาซามิไว้ และสายตาที่ก้าวร้าวมากขึ้นทุกทีๆ ของมาซายูกิ
" อีเลฟเวนท์ !! "
" ฉันจะไม่ยอมให้เธอทำแบบนี้อีกเด็ดขาด !! " มาซายูกิยังคงตั้งใจที่จะปฏิเสธคำสั่ง
" เมื่อไหร่ !!! "
" เมื่อไหร่ ! เธอถึงจะยอมเข้าใจสักที !! " และยังปฏิเสธคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ แต่ว่าอิเลฟเวนท์กลับไม่เคยคิดที่จะหันมาสนใจ
" อาซามิ !! " อิเลฟเวนท์เดินเข้าหาและเกลี่ยกล่อมพวกเธออีกครั้ง
" รีบไปได้แล้ว !! " เธอบอกกับอาซามิ
และแววตาของอาซามิที่คอยมองอิเลฟเวนท์ก็ไม่ใช่ในฐานะศัตรู แต่เป็นแววตาของความสงสารและเห็นใจ และแม้ว่าอาซามิจะดูลังเล
" ไปซะ !! " เพราะว่าเห็นความลังเลของอาซามิ มาซายูกิก็เลยยอมตัดสินใจเชื่ออิเลฟเวนท์อีกครั้งและค่อยๆ ลดดาบกลับลงมา
อิเลฟเวนท์ที่เหลียวมองอาซามิกำลังวิ่งหนีหายกลับเข้าไปในความมืด แต่ว่าเธอก็ยังไม่พอใจสิ่งที่มาซายูกิกำลังทำอยู่จนต้องรีบหันมาเตือน
" ไทระ มาซายูกิ ! "
" ถ้าหากว่า...เธอ ! ยังไม่ลืมหน้าที่ของตน !! "
" เพราะฉะนั้น...ก็อย่าให้ฉัน !!
" ต้องสั่งกักบริเวณเธออีก...!! " อิเลฟเวนท์สั่งและโยนดาบในมือทิ้ง
" รู้อะไรไหม !! " มาซายูกิพูดด้วยความอั้นอัดตันใจ
" ตอนนี้....คุณกำลังบังคับให้ผม !! "
" เติมเชื้อถ่าน...ในกองไฟกองนั้น !! " และมาซายูกิที่ต้องการบอกกับอิเลฟเวนท์ตรงๆ ไปว่า เป็นเพราะเธอนั่นแหละ ! ที่ทำให้คนอย่างเขาเพิ่มความเกลียดชังต่อใครบางคนมากขึ้นเท่าตัว
และแม้ว่าตอนนี้ดาบในมือของมาซายูกิจะเริ่มสั่นๆ และเขาก็เริ่มอยากจะเข้าไปปะทะกับอิเลฟเวนท์จนล้มหายตายจากกันไปข้างหนึ่งซะให้ได้ !!
แต่ว่าอิเลฟเวนท์ก็ยังถอดเอานาฬิกาที่ข้อมือออกมา และเธอก็โยนมันให้กับมาซายูกิรับเอาไว้
" ถ้า..ฉันยังเห็นเธอ !! "
" เข้าไปวุ่นวายในแผนก E ของเราอีก.. !! "
" ครั้งหน้า.. !! "
" ฉันจะไม่ยอมใช้ของพวกนี้อีกแล้ว !!!! " เธอออกคำสั่งสำหรับมาซายูกิอีกครั้ง และก็หันไปชวนเจ้าหน้าที่อังกฤษกลับออกมาจากโรงงาน
ลุกค์ตัดสินใจยอมทำตามอิเลฟเวนท์กลับออกไปจากโรงงานหลอมเหล็ก แต่ว่าเขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่า ทำไม ! อิเลฟเวนท์ถึงได้โกรธเด็กหนุ่มญี่ปุ่นคนนั้นมากถึงขนาดนี้
มาซายูกิที่ถูกทิ้งให้อยู่ในโรงงานหลอกเหล็กนี้เพียงลำพัง และจนเขารู้สึกเหมือนว่าโรงงานหลอมเหล็กที่ราว ๆ กับเหมือนว่ามันเป็นที่ว่างเปล่าสำหรับตัวเองไปแล้ว
ความเงียบงันและกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้มปะปนกับความเกลียดชังของไทระ มาซายูกิ และเสียงลมหายใจที่หอบเหนื่อยล้าที่ยังไม่หายลงไปง่ายๆ และเสียงการเต้นระรัวของหัวใจ
มาซายูกิที่ถือนาฬิกาข้อมือของอิเลฟเวนท์กลับขึ้นมา และก็จดจ่อมันราวกับว่าเป็นของหนักจนในที่สุดเขาต้องยอมปล่อยโยนมันขึ้นไปในอากาศ
เขาตวัดปลายดาบ !!!!
" ย่าห์....หห !!!! "
ควับ !!!!
ตุบ !!!!!
นาฬิกาข้อมือสีไทเทเนี่ยมเพิ่งจะหล่นลงมากระทบที่พื้นคอนกรีต แต่ทว่ามันก็กลับตกลงมาอย่างสมบูรณ์แบบ
หืดดด...!! หาดดด !!!
เสียงลมหายใจที่เข้าออกของมาซายูกิที่แสนจะหนักหน่วง และลมหายใจที่เข้าและออกถี่ๆ ทีมีทั้ง ความร้อนและลมร้อนคอยแต่จะพ่นออกมาเป็นควัน เพื่อ...ดับกองไฟภายในหัวใจ !!!!
และยังราวกับว่า ! มาซายูกิที่กำลังรู้สึกว่า " ตัวของเขาเอง !! " กำลังเลือกที่จะสุม " ถ่านเถ้ารึง " !!! ใส่ลงไปที่ " กองไฟกองนั้น " อยู่ !!!!!!
" แล้วทีนี้ ! "
"เธอจะไถ่โทษฉันยังไงก่อนดีละห๊ะ ! " ฟิวส์ ลุกค์เดินตามอิเลฟเวนท์ ในขณะที่พากันเดินๆ ไปที่รถจี๊บทหารที่กำลังจอดรออยู่หน้าโรงงานหลอมเหล็ก
" อีเลฟเวนท์ !! "
" อีเลฟเวนท์... คนในตำนานจริง ๆ ซะด้วย " และเขาก็เอาแต่โทษอิเลฟเวนท์ไม่ยอมหยุดเพราะฉะนั้นเธอถึงต้องรีบหันมาและยอมรับผิด
" เจ้าหน้าที่ฟิวส์ !! "
" แล้ว..คุณอยากจะให้ฉัน ! "
" ช่วยทำแผลที่มือให้ไหมละ !! " เธอยอมรับตามสภาพ แต่ก็ยังอดไม่ได้เวลาที่มองเห็นรอยแผลที่หลังมือของเขา
" หึๆ " ลุกค์ที่ได้แต่แสแสร้งทำทีซาบซึ้งใจ
" แล้วนี่...เธอเห็นฉัน "
" เป็นเด็กอมมือหรือยังไงกันนะห๊ะ !!! "
" แล้วนี่ ! อีกอย่างหนึ่ง !! "
" ฉันขอบอกอะไรเธอตามตรงเลยนะว่า.... ฉัน ! "
" ไม่อยากจะมาติดแหง๊กอยู่ที่บังคลาเทศนี่จนถึงเช้า ! โดยที่... !! "
" เธอ ! กับ ฉัน !!! "
" พวกเรา ! ยังไม่ได้ปรับความเข้าใจกันเรื่องของการทำงานให้มันถูกต้อง !! " ลุกค์ขึ้นเสียงใส่อิเลฟเวนท์ไม่ยอมหยุดลงง่าย ๆ
และมิหนำซ้ำเขายังต้องรีบร้อนคอยเดินตามเข้าไปขวางเธอก่อนจะขึ้นไปนั่งชูคอบนรถ และเขาที่ยังจะคอยจดๆ จ้องๆ มองไปที่เธอซ้ำๆ
" นี่...เธอ ! กำลังเข้าใจภาษาอังกฤษที่ฉันพูดอยู่ ! "
" ใช่หรือเปล่า !! " น้ำเสียงประชดประชดของเขาไม่ได้ทำให้เธอกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว และมิหนำซ้ำอิเลฟเวนท์กลับหันมาและทำเลียนแบบ
เธอจด ๆ จ้องๆ เขาเหมือนๆ ที่ทำกับเธอ
" ลุกค์ !! "
" คุณแน่ใจเหรอว่า...ตอนนี้ !! "
" พวกเรากำลังอยู่ที่บังคลาเทศกันจริงๆ " เธอบอกกับเขา
แต่เขากลับไปไม่ยอมทำอะไรนอกซะจากคอยตามหาเรื่องเธออยู่ตลอดเวลา เพราะฉะนั้นเธอถึงต้องพยายามจะกลับเข้าไปนั่งบนรถให้ได้ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมหยุด
" นี่ ! อิเลฟเวนท์ " ลุกค์ที่ยังตามหาเรื่องเธออยู่ตลอด
" ฉันแค่อยากจะขอบอกอะไรเธอสักข้อหนึ่ง "
" พวกเรา !! ไม่ได้สนิทกันมากถึงขนาดนั้น !! " และอยากจะรีบตัดความสัมพันธ์
และเธอที่ช่วยผงกหัวให้เขาตั้งสองสามที
" อืม...หึ !! "
" งั้น.. !! "
" เอาละทีนี้.. !! "
" เจ้าหน้าที่ลุกค์ !! " และเธอที่ยังคงให้เกียรติเจ้าหน้าของประเทศอังกฤษอีกว่า
" ฉัน !! ขอต้อนรับคุณสู่....ถิ่นกำเนิดของพระพุทธเจ้า !! " เพราะฉะนั้นเธอถึงต้องรีบบอกเขาซะให้ได้รู้เอาไว้ และเธอก็รีบหันหลังกลับขึ้นรถและแกล้งปิดประตูใส่หน้าดังปัง !
" เชอะ !! " เขาทำหน้าหมั่นใส่เธอแบบสุดๆ ไปเลย แต่ว่าอิเลฟเวนท์กลับเข้าไปนั่งทำหน้าตาเฉยๆ อยู่บนที่นั่งข้างๆ คนขับ
" ก็ได้ ! "
" เอาแบบนี้ก็ได้ "
" ได้เลยครับคุณผู้หญิง ! " ลุกค์ที่ตอนนี้ได้แต่ต้องปล่อยเลยตามเลยไปก่อน เพราะรู้สึกเสียวสันหลังทุกทีเมื่อรู้ว่าตัวเองโดนลักพาตัวมาฆ่าแกงกันถึงที่นี้ จนกระทั่งรถจี๊บเคลื่อนตัวออกจากบริเวณหน้าโรงงานหลอมเหล็กขนาดมหึมา ที่ๆ สร้างอยู่กลางหุบที่สลับซับซ้อนและยังมีเมฆฝนบดบังพระจันทร์จนหมดในค่ำคืน
ตึกรูปทรงโดมของอินเดียสีแดงสดใสขนาดมหึมา และบริเวณด้านหน้าของตึกก็ยังมีพวกเจ้าหน้าที่ทหารโผกผ้าบนศีรษะเกินครึ่งร้อยออกมายืนถืออาวุธพร้อมมือ
" เธอพาฉันมาที่นี้ทำไม !! "
" อิเลฟเวนท์ " ฟิวส์ ลุกค์ ที่ได้แต่ตั้งหน้าตั้งตาเดินตามบวกกับความสงสัยอยู่ในหัวซะเต็มไปหมดรวมกระทั่งเรื่องของเธอ เพราะว่าอยู่ๆ อิเลฟเวนท์ก็พาเขามาถึงที่อินเดียนี้ และเธอก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาเดินตามเจ้าหน้าที่ทหารพวกนั้นกลับเข้าไปในตึกใหญ่ ๆ นั้น
" ก็บอกแล้วไงว่า.. ! "
" ฉันจะพาคุณมาหาพวกที่จับตัวคุณไป !! " อิเลฟเวนท์พยายามที่จะอธิบายเหตุผลให้ฟัง
ลุกค์ก็เลยยิ่งต้องเร่งฝีเท้า และก็ยังเห็นเจ้าหน้าที่ทหารที่มีผ้าโผกศีรษะนายหนึ่งกำลังเดินเข้าไปเคาะประตูบานใหญ่ๆ ที่มีป้ายหน้าห้องเขียนติดเอาไว้ด้วยว่า
" Ministry of Defense " แต่ว่าอยู่ๆ ก็มีเสียงแหบพล่าของผู้ชายสวนดังออกมาจากข้างใน
" นี่ ! พวกเธอรู้อะไรกันไหมว่า.. เวลาเย็นๆ แบบนี้ ! "
" เป็นเวลาที่....ฉัน ! จะต้องรีบกลับไปเจอหน้าลูกเมียที่บ้าน !! "
" อีเลฟเวนท์ !! "
" เธอ...ดูเหมือนจะเข้าใจที่ฉันพูดไปทั้งหมดอยู่ซินะ !! " ผู้ชายที่สวมชุดทหารเต็มยศ และมีเหรียญประกาศเกียรติคุณเต็มปกเสื้อนั่งรออยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ท่ามกลางห้องโถงอันโอ่อ่า
และอิเลฟเวนท์ที่รีบเข้าไปโค้งคำนับ
" นาน ๆ เจอกันที "
" ท่านน่าจะดีใจด้วยซ้ำนะคะ ! " และคราวนี้เธอยังทักทายกันด้วยภาษาท้องถิ่น
แต่ดูเหมือนว่าคนท้องถิ่นก็คงจะไม่อยากหันมาสนใจอยู่แต่กับเธอนักหรอก ! นอกซะจากผู้ชายที่สวมชุดทหารเต็มยศจ้องแต่จะคอยหันไปเมียงๆ มอง ๆ ไปที่ผู้ชายชาวอังกฤษที่ไม่ค่อยจะประสีประสากับภาษาถิ่นของพวกเขาเอาซะเลย
" นี่ใช่ไหม !! " เพราะฉะนั้นผู้ชายคนนั้นถึงเอาแต่ถามอิเลฟเวนท์ด้วยภาษาถิ่นของพวกเขา
" เจ้าหน้าที่ฟิวส์ ลุกค์ !! "
" สายลับชาวอังกฤษ ! "
" ที่เธอ.. ! เพิ่งจะไปช่วยเขาออกมา !! " ผู้ชายสวมชุดทหารที่ดูท่าทางจะมีตำแหน่งใหญ่โตเอามาก ๆ กำลังมัวแต่สนอกสนใจเจ้าหน้าของอังกฤษอย่างออกหน้าออกตา
และอิเลฟเวนท์ก็เลยต้องรีบหันมาช่วยเจ้าหน้าที่ของอังกฤษ และเขาก็ยังคอยสังเกตผู้ชายชาวอินเดียรูปร่างสูงใหญ่ผิวคล้ำที่ใช้ภาษาฮินดูพูดคุยอยู่แต่กับเธอ
" จริงๆ ผมไม่ถนัดภาษาท้องถิ่นของที่นี้เอาซะเลย "
" ท่านรัฐมนตรี " และเขาก็ยังปฏิเสธว่าไม่ชอบการนินทากันซึ่งหน้าของรัฐมนตรีกลาโหมของอินเดีย
ตามป้ายชื่อบนโต๊ะทำงานเขียนด้วยภาษาฮินดูตัวใหญ่ และใช้ภาษาอังกฤษตัวเล็ก ๆ คอยกำกับว่า "Sharif Parrikar Ministry of Defense "
" ฮ่าๆๆๆ " ชาลีฟชอบอกชอบใจในความอวดเก่งของเขาจนต้องค่อยๆ ขยับตัวออกมาจากเก้าอี้ และเดินเข้าไปหา
" นี่.. "
" ฉันขอบอกอะไรเธออย่างนะ ! อีเลฟเวนท์ !! "
" ก่อนหน้าที่จะมีการเลือกตั้ง "
" ทุกๆ คืน..... "
" ฉันต้องคอยลุ้นฟังเสียงโทรศัพท์ของตัวเองว่า... "
" เธอ.....!!! "
" จะโทรมาหาเรื่องให้ฉันตอนไหน " ชาลีฟยังชำเลืองมองตามอิเลฟเวนท์ และทำหน้าตาที่ครุ่นคิดหนักมากขึ้นกว่าเดิม
" เหอะ !! "
" ฉันละเกลียดเธอจริงๆ "
" แม่..อีเลฟเวนท์ !! " ชาลีพชักสีหน้าใส่
แต่ว่าอิเลฟเวนท์กลับเอาแต่ฉีกยิ้ม
" เพราะฉะนั้น ! "
" ฉันถึงได้เคยสัญญากับคุณเอาไว้แบบนั้น ! " และเธอยังทวงคำสัญญาของเธอที่เคยให้ไว้กับชาลีฟ แต่ดูๆ ไปแล้วชาลีฟกลับอยากปฏิเสธ
" ฉันนี่มันไม่น่า...!! "
" ไปสัญญิง สัญญา อะไร กับคนอย่างเธอเลยจริง ๆ "
" ผับผ่า !! " ชาลีฟรั้งแต่จะปฏิเสธกันเสียงแข็ง และยังอดไม่ได้ที่จะหันไปหยิบเอาแฟ้มๆ หนึ่งบนโต๊ะขึ้นมา
ชาลีฟที่หันมาและช่วยยื่นมันไปให้กับเจ้าหน้าที่ของอังกฤษอย่าง ฟิวส์ ลุกค์ เพื่อให้เขารับมันไว้
" ผู้ชาย.. ชาวฝรั่งเศส !! " และชาลีฟยังคงช่วยอธิบายให้พวกเธอฟังไปพร้อมกัน และก็เดินกลับมานั่ง
และลุกค์ก็เปิดอ่านประวัติๆ ของผู้ชายชาวฝรั่งเศส ที่สูงราวๆ 5 ฟุต ผมสีน้ำตาล ๆ และยังมีรอยแผลเป็นลึกๆ บริเวณที่หางคิ้วด้านขวา
" แมททิว วอร์ริงตัน !! " ลุกค์ที่พอเห็นรูปถ่ายก็จำได้ทันที
" นักธุรกิจด้านมัลติมิเดีย และโทรคมนาคมชื่อดังของฝรั่งเศส ! " และช่วยสรุปให้กับรัฐมนตรีกลาโหมของที่นี้ได้ฟัง
" แล้วจู่ๆ วอร์ริงตัน ! มาเกี่ยวอะไรกับพวกซามูไรชาวญี่ปุ่น !! " แต่พอมาถึงตอนนี้เขาที่ยังคงไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ดี
ชาลีฟทำหน้าหนักอกหนักใจให้ดูอีกนิดหน่อย และคอยชำเลืองมองไปที่อิเลฟเวนท์อยู่เป็นระยะๆ
" วันมะรืนนี้. "
" จะมี ! การประชุมสมาชิกถาวรของคณะมนตรีความมั่นคงของสหประชาชาติที่กรุงมอสโก "
" และยังจะมีข่าวลือแว่วๆ มาอีกว่า "
" แบรนเดนท์ วาเลนเต้ ! รมต. กลาโหมของฝรั่งเศสจะพาคน ๆ นี้เข้าร่วมการประชุม "
" เพื่อ...แลกเปลี่ยนข้อตกลงอะไรบางอย่าง ! " ชาลีฟที่ยิ่งพูดก็ยิ่งดูแต่จะกังวล
" เอาละ !! "
" อีเลฟเวนท์. ! "
" เธอเอง...ยังจะมีเรื่องอะไรมาทำให้ฉันปวดหัวอีกไหม !! " ชาลีฟเอาแต่ส่ายหัวให้อิเลฟเวนท์ไปๆ มา ๆ อยู่ท่าเดียว
" เธอเองก็รู้ดีนะว่า "
" ช่วงนี้...! "
" ฉันกำลังยุ่ง ๆ อยู่กับการหาเสียง. " และชาลีฟที่ชอบบ่นว่ารำคาญอิเลฟเวนท์ที่สุด แต่ว่าเธอก็ได้แต่ยืนฉีกยิ้มต่อหน้าของพวกเขาอยู่เหมือนเดิม
อิเลฟเวนท์ที่ต้องยกมือขึ้นมาไหว้และขอบคุณ
"พวกเราขอขอบพระคุณ ! "
" ในน้ำใจ !!! "
" ของว่าที่..นายกรัฐมนตรีอินเดียคนใหม่ "
" เป็นอย่างสูง !! " และเธอที่แกล้งยกยอปอปั้นชาลีฟ
ชาลีฟที่ถึงกับส่ายหัวหนักและคอยโบกมือไล่
" รีบ ๆ กลับไปทำงานของพวกเธอกันเลยไป !! " ชาลีฟบ่น ๆ ตาม
" ฉันละเกลียดเธอจริงๆ แม่คนนี้ !!! " และชาลีฟที่เอาแต่บ่นๆ และคอยแต่จะผลักไล่อิเลฟเวนท์ให้ออกไปให้พ้น ๆ จากวงจรวิถีชิวิตของพวกเขาสักที
แต่ว่าพอเธอกับเจ้าหน้าที่อังกฤษกำลังจะออกจากห้องไปแล้วจริง ๆ
" เจ้าหน้าที่ฟิวส์ !! " ชาลีฟที่ดันนึกถึงเรื่อง ๆ หนึ่งขึ้นมาได้จนต้องคอยเตือนเจ้าหน้าที่อังกฤษคนนั้นเอาไว้ก่อน
" ไม่ว่าจะยังไง !! "
" คุณอย่าเผลอ.... ไปสัญญาอะไรกับเธอเข้าละ !! " และก็ชาลีฟพยายามจะเตือนๆ เจ้าหน้าที่ฟิวส์ ลุกค์อะไรนั้น
"เพราะไม่งั้น !! "
" เธอ... !!! "
" อาจจะทำให้คุณเจอแต่เรื่องซวยๆ ทั้งชีวิต ! "
" เหมือนพวกเรา !! " ชาลีฟส่ายหัวไป ๆ มา ๆ ในขณะที่พูดถึงเรื่อง ๆ นั้นของเธอของอิเลฟเวนท์
แต่ว่าลุกส์ก็ยังยอมหันมาตบปากรับคำทันทีต่อหน้ารัฐมนตรีกลาโหมของอินเดีย
" ไม่ต้องห่วง ! "
" เพระว่า...ผมไม่เคยคิดที่จะทำแบบนั้นกับเธอแน่ๆ " เขายินดีที่จะให้สัญญากับท่านรัฐมนตรีกลาโหมของอินเดีย
มิหนำซ้ำชาลีพยังสังเกตเห็นสีหน้าและแววตาของความเจ้าเล่ห์ของเจ้าหน้าที่ฟิวส์ที่ทำกับเธอ
แต่อิเลฟเวนท์ได้ทีก็ยังแสร้งยิ้มเลียนแบบเจ้าหน้าที่อังกฤษตามไปติดๆ
" ขอบพระคุณสำหรับคำเตือน !! "
"นะค่ะ !! "
" ชาร์ล !! " และเธอก็ยังฉีกยิ้มกว้างๆ ให้กับชาลีฟ และก็ชวนพากันเดินกลับออกไปจากห้องทำงานของเขา
" อีเลฟเวนท์ !! " ชาลีฟทำตาขวางเข้าใส่พวกอิเลฟเวนท์ทันที และก็ได้แต่บ่นพึมพำตามหลัง
" เธอ...นี่มัน !!! "
"แสบ...สัน !! ขึ้นทุกวันจริงๆ !! "
" ให้ตายซิน่า.. !!! "
" แล้วทำไม..ฉันถึงได้ลืมถามเรื่องไอ้ตี๋หนุ่มเกาหลีคนนั้นไปซะได้ !! "
ชาลีฟเอาแต่บ่นอุบๆ อิบๆ แต่จนแล้วจนเล่าสุดท้ายเขาก็ดันลืมเรื่องที่สำคัญมากสุด ๆ สำหรับเธอไปได้ซะจริงๆ