คุณเชื่อในพรหมลิขิตหรือไม่

Do you believe in destiny?

คงจะเป็นเพราะความพิเศษของช่วงเวลาที่ทำให้เราได้เจอกัน

แต่จะมีสักกี่คนที่จะได้ความพิเศษนั้นไป ฟังดูแล้วก็อบอุ่นหัวใจยิ่งนัก เหมือนดังเรื่องราวต่อไปนี้ที่ดูเหมือนพวกเขาจะต่างกันสุดขั้วแต่ก็ยังไม่อาจห้ามโชคชะตาของตัวเองได้

"นี่จูอึนเธอน่ะ เชื่อเรื่องพรหมลิขิตรักแรกพบด้วยหรอ"

"อื้อ พ่อแม่ของฉันเองก็เป็นรักแรกของกันและกัน"

"อ๋อ งี้นี้เอง"

ใช่ค่ะฉันเอง คิม จูอึน ผู้ที่ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ยังเชื่อเรื่องพวกนี้อยู่ใครจะว่าอย่างไงฉันไม่สน และคงมีใครสักคนที่เกิดมาเพื่อกันและกันตลอดไป

" จูอึน!" เสียงชายหนุ่มตะโกนเรียกเธอ ทำให้บรรยากาศชวนฝันดับลง

แต่ไม่ใช่กับนายคนนี้ ชเว กียอน เพื่อนสนิทที่สุดของฉัน อย่างที่เห็นเค้าเป็นผู้ชาย ทุกคนเลยจะคิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน แต่มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอน

ชายหนุ่มผู้นั้นกำลังเดินตรงเข้ามาที่หญิงสาว ตลอดทางเดินเต็มไปด้วยสายตาคนมอง เพราะเขาเองนั้นมีหน้าตาที่หล่อใช้ได้เลยที่เดียว ตากลมโต จมูกโด่ง ปากอวบอิ่ม ผิวเนียสุดๆ

ผู้ชายหนุ่มเดินมาหยุดที่ด้านหน้าของจูอึน

"นี่มานั่งทำอะไรตรงนี้ ฉันหาเธอส่ะทั่วเลยนะ"

"ก็ฉันไม่หิวข้าว แค่เบื่อๆเลยมานั่งตรงนี้"

กียอนยืนมองจ้องไปจูอึน จนทำให้จูอึนอึดอัดใจ

"นี่ นายไม่ไปเล่นบอลหรือไงมายืนจ้องอะไรฉัน"

"อึนเราไปติวหนังสือสอบเข้ามหาลัยกันที่ห้องสมุดมั้ยล่ะ" อูกีพูดขึ้น

"งั้นหรอ ได้ๆ เอาสิ"

ใจจริงจูอึนเกลียดการเข้าห้องสมุดสุดๆ แต่ทำไงได้เพราะตอนนี้เธอเองยังสอบไม่ติดมหาลัยเลย จึงจำใจต้องไปห้องสมุดเพื่อหาความรู้ ว่าแล้วจูอึกกับอูกีก็พากันเดินไปห้องสมุดโดยมีกียอนขอตามไปด้วยอีกคน

"นี่กียอน นายจะตามมาทำไมนายเองสอบติดมหาลัยแล้วหนิ" คำพูดของจูอึนทำให้กียอนถึงกับยิ้มเพราะทำให้รู้ว่าเพราะอะไรจูอึนถึงได้งอนเขาไม่หายสักที ที่แท้จริงจูอึนเองนั้นอยากที่จะไปเรียนมหาลัยเดียวกันกับกียอนแต่ก็ดันสอบไม่ติดในรอบแรกพร้อมกับกียอน ทำให้เธอน้อยใจคิดว่ากียอนนั้นจะทิ้งเธอ

"ฉันแค่อยากอยู่กับเธอเท่านั้นเอง" คำพูดของกียอนทำให้จูอึนถึงกับพูดไม่ออกไปสักพัก

จากนั้นทั้งสามก็เดินกันมาถึงห้องสมุด แต่ทำไมดูเหมือนวันนี้ห้องสมุดจะเงียบเป็นพิเศษหลังจะผลสอบมหาลัยรอบแรกออก ทำให้ห้องสมุดไม่มีแม้แต่นักเรียนเลยสักคน จะมีก็แต่บรรณารักษ์ที่ใจดีสุดๆ เล่ากันว่าเขาเป็นคนที่ลึกลับเป็นอย่างมาก ทั้งสามกำลังจะเดินเข้าไปข้างในแต่อูกีก็ปวดท้องจึงทำให้กียอนกับจูอึนเข้าไปก่อนสองคน

ทั้งสองเปิดประตูเข้าไปจะเห็นได้ว่าทุกอย่างเงียบสงัด

"มากันแล้วหรอ" บรรณารักษ์กล่าวทักทาย กียอนกับจูอึนก็ยิ้มให้

"ค่ะ / ครับ"

"คนเรานั้น แค่ได้เกิดมาเจอกันก็ถือว่าเป็นพรหมลิขิตแล้วล่ะ" บรรณารักษ์พูดพรางหันหน้าไปมองกียอนและจูอึน