•11:40 PM•
"Dahan-dahan lang naman!" pabulong na saad ni Mau, akmang lalabas na sila "Sandali" saad ko at lumapit sa kinaroroonan ng mga ito "Wag mo sabihi–" hindi na pinatapos ng pag salita ng sumabat si Elle "Oo kasama siya." nag madali na kami at lumiban sa mataas na bakod.
"Ahhh..sandali lang naman hindi ako maka-baba."
They just laughed at me, I jumped as I felt close to the ground "Tinatawa niyo d'yan! Tara na!" Nagsimula kaming mag lakad palayo sa campo at inilibot ang tingin sa palagid "Kakaiba ang simoy ng hangin" saad ni Kiel "Shhh...may paparating" agad kaming nag tago sa may kakahoyàn, inilibot ang tingin sa paligid pero wala kaming makitang kakaiba subalit ramdam nila ang presens'yang yun.
"Wala namang tao ah?" sinamaan nila ako ng tingin dahilan para manahimik ako "Kakaiba ka talaga Frost, hindi tao! isang Vampira" nagtaka ako sa sinabi nila, bakit hindi ko maramdaman ni-hindi ko maamoy "hays" nanatili kami sa p'westong yun hanggang sa "Tara na." agad silang tumayo at nag lakad muli.
"Malayo na ang narating natin." saad ni Elle "Paano mo nalaman?" tanong ko "P'wede ba Frost!" natahimik nanaman ako, I looked at them they're very serious but why? pati si Kiel ngayon ko lang nakitang seryoso well si Elle as always naman.
"why do i feel like thi–Ahhh!"
bigla silang napaluhod at parang nag babago ang anyo habang ako nag tataka sa nangyayari "what's going on with you'all? para kayong gutom." tinulungan ko sila maka tayo "Blood." sabay-sabay nilang sambit "Blood what?" nag tataka parin ako kung bakit ganun sila samantalang ako 'eto. "Bu–malik na t-tayo." nauutal na saad ni Mau.
Agad kaming nag lakad pabalik at unti-unti na bumabalik ang normal na pakiramdam nila "hindi tayo makakalayo sa campo hanggang hindi natin kaya i-kontrol ang sarili natin." sambit ni Elle habang patuloy sa pag lalakad "At hanggang hindi nagaganap ang pag tatakda, mas mainam siguro kung sa araw na 'yon." dugtong naman ni Kiel.
Kahit naguguluhan ay patuloy lamang ako na nakikinig sa usapan nila "Sandali!" muli kaming napa hinto "Ang presens'ya na'yon nanaman." saad ni Elle at hinigit kami para mapa-dapa, nagulat kami lahat sa aming nakita "S-si K-kenji" nauutal na sambit ni Mau "Tao?...kumakain sila ng tao!" mahina subalit pasigaw na saad ni Elle akmang ta-tayo siya para puntahan kung saan naroon sina Kenji pero pinigilan ko ito "Don't" I said and held her arm "Mapapahamak tay–" tinakpan ni Mau ang bibig ni Kiel
Napalingon sila sa kinaroroonan namin "Imposible wal—" akmang lalapit 'to "Sandali Kenji kailangan na natin bumalik, oras na." ibig-sabihin nun ay hating gabi na, ang sinag ng araw at ng buwan ang nag sisilbi naming orasan, ka-agad silang tumakbo pabalik sa Campo, kaya pala ganoon sila kalakas dahil sariwang dugo ng tao ang iniinom nila, Yes, prutas lang ang kinakain namin dahil nasanay na kami dito kahit na isa kaming bampira inshort vegetarian vampire, nah I'm just kidding back to the story.
"Hindi ito maaari, hindi pa ba sapat ang ipinapakain sakanila ni pinuno? tiyak na matindi ang magiging parusa nila, they violated the most stringent rules of our camp." the annoyance was obvious on elle's face, why? because she knows all the rules and ofcourse the punishment if you break it.
I held her arm, "Sa araw ng pag tatakda ay may paligsahan hindi ba? paano natin matatalo ang grupo nila." sambit ni Mau, Tumayo na kami at nag patuloy sa pag lalakad. May napansin akong anino, nilingon ko ito subalit wala akong nakita kaya't hinayaan ko nalang.
"Kailangan natin bilisan." They nodded and immediately ran "What the heck!? Alam niyo naman' hindi ako mabilis kagaya niyo!!" alam kong hindi nila narinig kaya naman ay tumakbo nalang din ako.
"Woah! siguro nandon na sila sa loob" parang hindi ako nahingal dun, later on as I was about to climb I heard the voice of my friends who left me earlier "Frost? Paanong narito ka agad? akala namin ay nand'on kapa, saan ka dumaan?" takang tanong ni Mau, hindi ko din alam kaya nag tataka rin ako...
Knight Pov:
10 / 19 / 2010
"Huwag basta hagis lang kailangan sabayan mo ng LAKAS, BILIS at LIKSI, sige ipag patuloy mo lang 'yan" huminto muna ako para mag pahinga "Bakit ka huminto? Knight, kung gusto mo maging kagaya ko'y dapat hindi ka huminto kahit pagod na ay ipag-patuloy mo parin" he grabbed the knife and throw it in the tree "Woah, bullseye!" napahanga nanaman ako sa ginawa ni dad.
"Dad, para saan ba ito? at kailangan ko pa maging mahusay."
Umiling-iling s'ya at lumapit sa akin "Kailanganin mo ito pag dating ng panahon, At pag ikaw ay naging pinuno na" namuo ang pag tataka sa aking isipan "Pinuno? anong ibig mong sabihin dad?" kinuha n'ya ang kanyang bag at sinakbat ito "Malalaman mo pag dating ng panahon, mauuna na ako at nag hihintay na ang mommy mo sa'kin" tumango ako at nag patuloy sa aking ginagawa habang tanaw ko ang pag lisan ng aking ama, Hindi ko akalain 'yun na pala ang huli namin' pag ki-kita.
kinahapunan, nang pauwi na ako sa bahay ay ka-agad na sumalubong ang kaibigan ko "K-knight ah, woah ha...knight si tita at tito nasa hospital" saad n'ya habang nag hahabol ng hininga "Ha? bakit? anong nangyari?" Dali-dali kami sumakay ng sasakyan at nag tungo sa sinabi n'yang hospital.
Pag dating namin doon ay agad ako dumeretso sa loob " 'san sina mom at dad?" tanong ko kay Kervy tinuro n'ya ang Emergency room lumabas dito ang isang doctor "Sino ang pamilya ni Mr. and Mrs. Fuévos?" nang marinig ko 'yon ay agad ako lumapit "Doc anak nila ako, kamusta sila?" he shook his head "I'm sorry, ginawa namin ang lahat ng aming makakaya pero hindi na nila kinaya, masyado madaming dugo ang nawala" parang nanlumo ang aking katawan sa mga narinig ko "Mauna na'ko, nakikiramay ako sayo" umalis na ang doctor kasabay naman nito ang pag lapit ni Kervy.
"A-ano ba'ng nangyari? pa'nong..." hindi ko ma-tuloy dahil nauutal 'ko na nag tanong kay Kervy "Bro, Inatake daw sila ng mabangis na hayop sabi ng doctor lobo daw ang may kagagawan....pero hindi ako naniniwala kilala ko si tito, sigurado 'ko na Vampira ang may gawa n'on" he tap my shoulder "Mamayang gabi kapag maayos na ang lahat, subukan mong tignan ang leeg ni Tito at Tita, malalaman mo." tumango ako.
Kinagabihan ay sinunod ko ang sinabi ni Kervy, hindi nga s'ya nagkamali may marka nga na parang kagat ang leeg nila Mom at Dad sa galit ko'y kamuntik na mabasag ang picture frame namin "N–NO!" i cry out loud "Dad, mom 'pag hihiganti ko kayo at hindi ko hahayaan na mapahamak ang kapatid ko, pangako yan." saad ko habang hawak ang litrato.