Kier's
"Luh walang signal?" Napapikit nalang ako, pano ko naman maichachat si Mama nito wala naman palang signal dito. "You really expect na meron? Dude this place is really far from the city wag kang tanga." Sermon ni Marcus. I pouted and stay still laying on my bed, how can I survive without social media? Hayss. "Our room's number is really weird." Napatingin ako sa kanya na sa ngayon ay hawak ang kanyang gitara kanina pa nga niya suni subukan tumugtog ngunit tila ayaw pa sumang ayon ng mga daliri niya.
"Huh bakit?"
"12 12."
"O? Ano meron don?"
"Sh/pee Christmas sale."
"Inamo," hinagis ko rito ang unan, minsan di mo alam kung seryoso ba sya o naniniraulo lang talaga. Biglang bumakas ang pinto at niluwal noon si Kaito, "Oh problema mo?" Bungad ko sa kanya dahil nakabusangot ang pagmumukha nito, naupo siya sa tabi ni Marcus at hiniram ang gitara. "Ayos ka lang?" Tanong niya, "Sakit tol feeling ko nabali buto ng pinky finger ko sa paa." Sagot nito habang nagpakita ng dramatic expression. "Peram nga muna," muli niyang sabi. "Natugtog ka? Marunong ka ba n'yan?"
"Hindi."
"Di pala eh," hampas sa kanya ni Marcus. "Hayaan mo na baka pangarap n'ya din maging gitara." saad ko, "Sige sabi mo eh, nga pala san mo ilalagay maleta mo?" Tanong nya sa akin. Napaisip rin ako kung saan balak ko kasi itong ilagay sa bubong o di kaya sa labas ng bahay para naman unique yung lagayan ko pero sa pag-iisip ko mas maganda siguro kung sa loob nalang ng cr may lagayan naman don ng mga gamit feeling ko pang maleta talaga iyon.
"Sa C.R nalang, may compartment don."
"Meron?"
"Ay hindi wala?"
"Nagtatanong ng maayos eh."
"Kakasabi ko lang kailangan ba ulitin? Boomerang ka tol?"
"Aba malay ko, clout chaser ka eh baka mamaya niloloko mo lang ako."
"Uy uy niloko."
"Inamo Kier."
"Ina ko pa rin."
"Halika dito tanggalan kita ng bituka tangina ka."
"Joke lang kuys ano ba."
"Joke joke ha halika dito." Tumayo siya saka nagbitbit ng unan, mukhang alam ko na kung sa ito tutungo. Nagtaklob ako ng kumot kasi wala lang alam kong matatamaan parin ako non. "HIYAAAAHHH!" Pinaghahampas nya ng unan ang braso ko, help meh. Hinila ko ang unan sa ulunan ko at humanda sa pag hihiganti, "MARCUS MARCINIIIII!" Sabay hampas sa ulo niya na ikinahiga niya sa kama ko. "GONZALES KIERRRRR!" Binalik nya ang hampas sa leeg ko dahilan para ma paupo ako, muli kaming nag hampasan dahil wala lang.
"KIIEEEERRRR MUKHANG TAEEEE!"
"MARCUS MUKHANG TANG-"
~~~
Parehas kaming natigilan at napatingin kay Kaito habang nasa ere parin ang mga kamay naming hawak ang malambot na unan. Hindi ko alam na marunong pala siyang mag gitara, kung 'di ako nagkakamali ay intro ito ng magbalik. Napaupo kami ng maayos ni Marcus at pinagmasdan si Kaito na payapang tumutugtog, ang mga daliri nito'y tila ba sana'y na sana'y ng humawak ng strings ng gitara.
"Wala nang dating pagtingin sawa na ba saking lambing wala ka namang dahilan bakit bigla na lang nang iwan?" He starts singing and it really sounds so good.
"Di na alam ang gagawin upang ika'y magbalik sa'kin ginawa ko naman ang lahat bakit bigla na lang naghanap?"
"Hindi magbabago
Pagmamahal sa iyo
Sana'y pakinggan mo
Ang awit ng pusong ito."
Hindi ko inaasahan na ganito sya karunong dahil ang alam ko isa lang syang palamunin, biro lang. Pinakinggan lang namin siya hanggang sa matapos ang kanta, tila sanay na sanay siya tumugtog nito. "Guitar's my first love." Aniya, sabay lingon samin. "Hoy ginagawa n'yo dyan?" Bigla niyang tanong. Nagkatinginan kami ni Marcus bago pumalakpak.
"Aigo, aigo~ thanks fans."
Brie's.
"Hoy ano 'yon mahabang alimango?"
Dinig kong sigaw ni Drix, habang itinuturo ang lobster. This table is totally in disaster, napaka ingay nila. Halos dalawampung ang nakaupo sa long table na ito. Katabi ko ngayon ang isa sa mga Junior namin na si Syd, katapat ko si Dexter at ang katapat niya ay si Drix, katabi ni Drix si Kaito na ang katapat ay si Yoshi. Mahaba pa ang upuan at ayoko itong isa - isahin.
"Daming foods shet, nagdala ba kayo ng plastic?" Narinig ko pa ang kaingayan ng mga nasa kaliwang bahagi ng lamesa, "Ew you're so cheap Whaelan ha, I brought some tupperware na here so don't gamit plastic!" Sabrina argue, I saw Eman sitting next to me eating his meal silently with his headphones. He cough a little, sa tingin ko ay nasamid ito. I tap him and ask if he needs water but he just gave me a confuse look.
Hindi n'ya ata narinig, I pointed his headphones kaya itinaas nya ito, "U-uh.. Do you need water?" This is embarrassing. He smiled and nod, oh.. did he really smiled at me? That's the first time someone did that to me. I feel relieved "Can you pass me the pitcher?" I whisper to Syd then she did get the pitcher, sinalinan ko ang isa sa mga baso at iniaabot kay Eman, he chuckles and said thank you.
What's wrong with him?
"Hoy kain pa kayo!" - Kier
"Ito si Drix mukhang nangangayayat na palamunin n'yo ng marami to."
"Talaga ba Kaito?"
"HAHHAHAHA."
Eman pass me the egg pie, pinasa ko naman ito kay Drix since siya ang malapit baka rin gusto niya. "Uh no- I'm kinda allergic sa eggs." Napakamot pa siya sa batok nito, pero kalaunan ay tinanggap rin ang lalagyan "Ikaw Syd do you wanna try?" He lend the tray Syd, I saw her look up to Drix. "I haven't try poultry products eh-"
"Wala namang masama kung susubukan diba?" He smiled, that's right walang masama roon. Kahit nag-alinlangan ay kumuha si Syd at nilagay sa plato niya, "You don't have to eat that kung hindi mo gusto." Aniya ni Yoshi. She just smiled and swallow a spoonful of the pie, Drix smirk while looking directly on Syd's eye. "Masarap naman pala," Aniya nito, Drix nodded. Huh? What was that?
Pinagpatuloy ko ang pag kain, napaka dami namang pagkain rito may grilled beef, roasted chicken at mga isda sa sobrang dami ng nakahain ay napuno ang buong long table, I prefer salad kaysa sa mga nakahain ganto lang naman talaga lagi ang food na kinakain ko. Sa kabilang dako ay napatingin muli ako ka'y Eman na hawak na ang telepono niya, tapos na sya kumain ata.
Napaka ingay ng nasa ibang side ng lamesa grabe, hindi ba sila makakain ng tahimik? Napaka garbo nga nila kumain hindi mahulugan ng sinulid ang mga plato nila sa dami. Napagisip isip ko na 'di naman masama kung kakain pa ako since napaka haba naman ng oras ng pagkain, tinikman ko ang egg pie na nasa harapan ko. Masarap naman ngunit pansin kong, nangingibabaw ang ibang lasa rito, cheese and cream? Ahh I see.
"Ma'am pwede makahiram ng torch for the mallows? Mas Masarap 'yon pag nitutusta." Drix asked one of the helpers, may dinukot ito sa bulsa at inabot kay Drix, inumpisahan n'ya ng sunugin ang marshmallows.
"U-ugh.." Dinig kong ubo ni Syd, napatingin ako sa kanya - "Holy sh-" halos lahat ay napatingin sakin, pero wala na 'kong pake. Syd's face is color red, the rashes on her neck is also visible what happened? Is she allergic too? "W-water?" I ask with unstable voice dahil kinakabahan na 'ko sa kalagayan niya. "Hey Syd anyare?" Sabi ni Kaito habang tumatayo.
"Sheesh she looks like tomato."
"Hell dude, I can't eat like this seeing someone on that situation."
"Disgusting."
"Please leave the tab-"
"Shut up mother fuckers!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko sa mga naririnig ko, ayokong maranasan ng iba ang pambu-bully sa'kin. Hinila ko siya paaalis ng lamesa. I'm also allergic to something kaya naiintindihan ko siya, baka worst pa ang maging result noon sa kanya, instead of giving her a hand, that juniors give nonsense comments.
Hindi ko maintindihan bakit ganto ang utak at attitude ng mga nakapaligid sa'min, immature.
"Hey breathe in breathe out." Aniya ko, ngunit kitang-kita sa kaniya ang hirap sa paghinga patuloy siya sa pag ubo at pagkamot ng leeg niya, "N-no no.. It's just a rashe- nooo!" I panicked while looking for something, I suddenly feel the tears falling from my eyes because I'm too terrified.
"St- stay still huh?" Pumunta ako sa drawer at hinalungkat ang mga gamit ngunit wala doon.
"Nasaan na ba ka..kasi 'yon??" Isipin mo Brie isipin mo, I look at her again she's suffering damn it. "FUCKK!" My voice cracked while screaming, I shouldn't bring her here kung wala akong maitutulong bakit ko ba iniisip na may maitutulong ako I'm a damn worthless.
I burst my tears while throwing everything inside my bag, I hope I'm not too late. Am I overreacting?
"S-sorry.. Sorry sorry..." My voice is really shaking, no one will help me to find that thing, I shouldn't bring her, Im such a stupid. Bakit kasi.. Why Brie? Why do you keep doing things without thinking the result you're such an asshole! "A-agh, I- its o..okay B-brie noth- nothings gonna hap..pen to me." Hirap na hirap na sabi niya, No no... No! Fuckin idiot call a friend.
Kinuha ko ang aking cellphone sa bulsa, my hands is slowly moving the hell? I search for the contacts and nothing is in there except my mothers number,
I- i don't have friends?
I see.. napabagsak ako sa sahig while still crying, Im so useless. Humagulgol akong lalo ng makita ang kalagayan ni Syd.
Do something! Do something...
I don't kno-
"Hey-!"
Out of nowhere someone entered my room, in my startled face, Drix help me to stand and sit on my bed. "She's now fine don't worry about it." He said while giving me and assurance smile, matapos mag isaksak ang isang syringe sa leeg ni Syd. She- "Unconscious lang s'ya pero trust me, she's fine as you can see her breathing is now normal." Bakit? Bakit alam mo? Ang mahalaga ay ok na si Syd 'di ba?
"T-thank you."
"I tried call the helpers to transfer her on her room, but no one's answering, also.. don't blame yourself, you didn't do anything wrong. You just want to help." He carries Syd, and walk straight outside.
I'm.. fine now, nakahinga na ko ng maluwag. I wipe my tears and sit on my bed. I'm such a wimp. Why can't I do anything I just want to help but nothing happens, kaya siguro walang gusto makipag kaibigan sa akin. Useless.