It is already 11:45 p.m. 15 minutes na lang ay mag-a-alas dose na. 15 minutes na lang ay birthday ko na. Sh*t. Magse-celebrate na naman ako nang mag-isa.
Then? Ano naman kung gan'on Neiko? Wala ka namang paki eh.
Huminto ako sa tapat ng 7eleven. Buti na lang naimbeto ang convenience store. What if magpatayo rin ako ng convenience store? Lol. Baka walang bumili.
Then...
BOGSH!
Nagulat ako dun ah! D*amn! Saan ba galing yun?
Bumaba ako ng kotse ko and to my surprise, kumpol-kumpol na parte ng likuran ng aking kotse ang bumungad sa akin!
"F*CK! WHO THE HELL DID THIS?! YOU M*$#&#%&$*%#!?" malutong na pagmura ko.
I diverted my eyes onto the man riding on a motorbike. Based on his trembling hands and shallow breathing, he's definitely scared.
Matakot ka talaga.
I went closer towards him. Now, he's more afraid. He looks like a puppy begging for help.
I calm myself down. But I couldn't. Pag napuno na ako, matagal talaga akong huminahon. Kaya mahirap akong kalaban.
"S-sorry sir. D-di ko p-po s-sinasadya." he stuttered.
I looked at him with pity. "Ganun ba? Okay lang, dude. I can handle this." I said then smiled.
"Talaga?" he sighed in relief. "Salamat."
I smirked. He saw it that's why his joyness subsided. I looked at him fiercely, "Do you think 'yun yung sasabihin ko, gag*?"
I could feel how scared he is. I grabbed his collar anupa't halos mahulog siya sa kanyang motor.
"B-bro, s-sorry. B-bayaran ko talaga yung nasira ko, pro-" hindi na niya naituloy ang sasabihin niya dahil pinatikman ko siya ng isang malakas na suntok.
He fell down and winced in pain, "Ahh!"
I looked at him na namimilipit sa sakit. "Don't call me bro kasi I'm not your brother." Then I kicked him hardly.
"Ahh!" He winced in pain. "P-please..."
" Please?" I chuckled. "Please mo mukha mo." I remarked then umupo sa itaas niya. Pinaulit-ulit ko siyang pinagsusuntok hanggang sa nabahiran na ng dugo ang kamao ko mula sa bibig niya.
'Eyy, kadiri~'
But I don't have a time to complain here. This jerk destroyed my car. Di ko to palalampasin.
"B-bro... T-tama n... na..." pagmamakaawa niya.
I smirked at him,"Tama na? In your dreams."
I am going to give him another punch, pero may naramdaman akong bagay na humampas sa akin
Napahiga ako sa sahig at nakitang may tatlong lalaking nakatayo. Ang isa ay may hawak na metal na tubo. Siya siguro yung humampas sa akin. Yung isa namang nakahelmet ay nakaluhod at mukhang tinutulungan yung binugbog ko kanina. At yung isa, nasa harap ko. Sinuntok niya ako nang malakas.
D*MN! That hurts!
Gaganti na sana ako ng suntok but I halted when he spoke, "Ayaw kong masangkot sa away. Pasensiya ka na kung nabangga ng kaibigan ko ang kotse mo. Sorry. Babayaran ko na lang." He even bowed his head!
As far as I know, hindi nagpapatalo ang mga lalaki dahil sa aming pride. But this guy in front of me set aside his pride and apologized to me. He helped the guy I beat up earlier and accompanied him to ride on his motorbike. They turned on the engine but the guy who apologized stayed.
He got something from his pocket. He got his wallet and opened it. "Magkano ba yung nasira ng kasama ko? Ba-" I halted him by shaking my head.
Dahil umiral na naman ang pride ko, I declined his offer, "No need. This is just a little thing. I can manage it."
"No. This is my friend's fault. I have to pay for his damage."
"Ikaw na rin ang nagsabi na kaibigan mo yung may sala, why bother to pay for it?"
"Because I'm his friend and his brother," he proudly said.
My whole world collapsed after what he said. His words pierced me. Parang nasa gitna ako ng digmaan at ang mga salita niya ay ang mga kutsilyo na nakasaksak sa akin. Darn it.
"Sabihin mo na kung magkano pa-"
"I SAID, NO NEED! ARE YOU DEAF?!" I shouted.
"Okay, okay. We're sorry. Pasensiya na. Sige, aalis na kami," he said, while trembling then he rode on his motorbike. And they drive away.
I felt a warm liquid flowing on my cheek. Damn.
Why am I crying?!
I bit my lower lip firmly. Di ko mapilgilan 'tong luha na patuloy na umaagos mula sa aking mga mata. My vision becomes blurry.
Umihip ang malamig na simoy ng hangin. I shivered after I felt the cold breeze of the wind. Sh*t. Manipis pa naman 'tong suot kong t-shirt. Malamig rin 'tong sementong kinauupuan ko. MALAS! F*CK!
I wiped my tears away using my hand. Now, bumalik na yung paningin ko. I looked at my hand and saw a color red mark. It is warm. I put my hand on my lips and when I looked at it again, kumpirmadong dugo nga yung nasa kamay ko.
"Sh*t," I murmured then glanced at my wrist watch. "One minute before my day, yey~" I said lifelessly.
Sino ba naman kasi ang magse-celebrate ng kanyang kaarawan kung badtrip araw mo?
Dumagdag pa yung pagka-badtrip ko nang bumuhos ang malakas na ulan. Sh*t. Tumakbo ako papasok sa 7Eleven habang nakasilong sa hoodie ko. Nang makapasok na ako sa loob, malamig na hangin na nanggagaling sa AC ng store ang yumakap sa akin.
F*ck, maginaw din pala rito.
I glanced at the clock inside the store. It's already 12 a.m. Oh~ Sad birthday to me.
I walked towards the counter. Nakatulala yung cashier sa akin. Tss~ Sabihin niya na lang na nagagwapuhan siya sa akin.
"H-hello s-sir. Ano po yung order ninyo?" she said in a flirtatious way.
"Instant cup noodles. Large."
"Okay sir." she said, blushing.
I really hate those girls flirting with me.
Itinuro niya kung saan yung instant cup noodles. I pay for it then sat on the chair. I'm watching the rain pouring down. Walang masyadong dumadaan na sasakyan dahil hating-gabi gabi na.
My birthday celebration is so simple. Instant cup noodles lang at sa 7Eleven pa. I celebrate it in silence. Walang maingay. Walang tao, except sa cashier. Ang maririnig mo lang ay ang tunog ng orasan, ingay mula sa laptop nung cashier at ang music.
Di ko alam kung ano yung title ng kanta. Wala akong pake. I looked at my car. F*ck, kailangan kong ipaayos yan. Tss~
Sa kalagitnaan ng katahimikan, umalingawngaw sa loob ng convenience store ang tinig ng isang babae.
"Pashnea! Umuulan pa! Nabasa tuloy 'tong project ko!" she complained.
I covered my ear using my left hand. This bitch. Ang ingay niya. I didn't bother looking at her. Di ko naman siya kilala and she is just a waste of time.
"Kasalanan kasi 'to nung Xe... Ano nga bang pangalan nun? Wa- Walang hiya? Wa- Wang...? Ah! Wang Xenan!" she exclaimed.
Hindi ko talaga gustong tumingin sa kanya but kusa na lang akong lumingon sa babaeng yun. She knows Xenan? O, baka ibang Xenan lang?
I turned my head back to my food. I don't want to butt into others' business, though. Di naman kasi ako chismoso at usyusero.
But bumalik ulit ang tingin ko sa kanya 'cuz she mentioned something. "Siya pala ang anak ng may-ari ng mall. Tsk. Baka bawal na akong papasukin dun. Huhu. Tanga mo kasi Sephi eh."
Kung anak ng may-ari ng isang mall ang Wang Xenan na sinasabi niya... so it means that yung kilala kong Wang Xenan yung kinukutya niya.
"Gwapo sana, diyablo naman." I heard her whispered those.
Pffft... Mukhang iisang Wang Xenan ang kilala namin.
I saw her walked towards the counter.
Kung diyablo si Xenan, santanas naman ako.
I chuckled then continued my food.
"Bad day ever~ Yey~" I mumbled.
I finished my food then stood up. Aalis na sana ako pero malamig na tubig ang bumuhos sa akin.
"Ah!!! F@$%!" I shouted.
Ba't ba parati na lang cold na mga bagay ang sumasalubong sa akin? This d*mn life!
"Ay, sorry po kuya," the girl apologized. "pasensya n-na..." She even wiped my wet t-shirt.
She stopped for a moment. I saw how she stared at my chest. Tss... Malandi rin pala to eh. Alam ko namang maganda ang built ng body ko eh. But on how she stared at it, nasusuka ako.
She gulped. She looked away but her hands are still on my shirt. Manyak.
Dahil naiinis na ako rito sa babaeng ito, I shove her hands away. " Can you please stay your hands away from my shirt?" Baka may germs pa yan eh." I said sarcastically.
Her eyes diverted into mine. I saw how fierce she is. "Ano sabi mo?! Loko ka ah!"
The girl rolled her eyes. "Tsss~ Pinunasan ko na nga yung t-shirt niya tapos siya pa nagrereklamo," she whispered.
Tss. May pabulong-bulong pang nalalaman, rining ko naman.
"Hey! Where do yu think you are going?!" I shouted then pulled her wrist.
"Ah!" she winced in pain. Tumingin siya sa akin at umirap. "Sakit nun ha. Bitawan mo nga kamay ko."
Nagpupumiglas pa ang gaga. I tightened my grip so that she can't escape. "Tatakas ka ba, ha?" I asked her, glaring.
"Oo-- ay hindi noh! Ba't naman ako tatakas?"
Tss.
I smirked. Nakita ko naman kung paano nag-angat ng kilay tong gaga. "Let me remind you that you wet my shirt."
"D-di ko s-sinasadya yun ah!" she defended. Siniko pa niya ako. "ikaw kasi... Bigla-bigla ka na lang tumatayo."
At ako pa sinisi, huh?
"You bitch..." I was about to hit her but my life cracked. "Ahh!" I groaned in pain.
Tumakbo na yung gaga dala-dala ang isang folder at bag niya.
"Bitch..."
Sinundan ko siya at tumakbo. F*ck. Masakit pa rin itl*g ko. Gag* kasi yung babaeng yun eh. Sinipa ba naman ako sa pinakamahalaga kong bagay sa mundo.
I saw her running. Tumigil muna siya at mukhang hinihingal. Tanga rin to eh. Pero opportunity ko na 'to para gantihan siya.
I walked faster para marating siya. Salamat naman at di pa siya tumatakbo. When I finally reached her, I put my hands on her shoulder.
Di ko man makita ang mukha niya, I know naman na takot na takot siya. "Alam mo kung ano yung isa sa mga ayaw ko sa lahat?" I aksed her, "yung mga taong nagkakasala sa akin. Kaya matakot ka na."
I was about to drag her but I was surprised of the thunder. DUG! Dahil sa gulat ay napatalon ako anupa't nabitawan ko si gaga. Ito namang si gaga, panay ang tili. "WAAAH!"
Hindi ba siya namamaos kakatili niya? Sakit sa tenga.
Ngayon, mas malakas na ulan ang bumuhos. Sh*t! Basang-basa na ako. Aalis sana 'tong bruha but again, I pulled her wrist.
"At saan ka naman ulit pupunta?" naiinis na tanong ko.
Lumingon siya sa akin tsaka umirap. "Sa bahay ko. Ano? Maliligo ako rito sa ulan? Bobo ka ba?"
Bobo ka ba?
Bobo ka ba?
Bobo ka ba?
Sh*t! Ang lakas ng loob niyang sabihin sa 'kin yun ah!
"What did you say?!" galit na sigaw ko.
"Bingi ka ba? Sabi ko, bobo ka."
"Argh!" at naubos na ang aking pasensiya. "Humanda ka!"
At dahil alam niyang may panganib, nagpumiglas siya at ang suwerte ng bruha, nakatakas at nakatakbo pa ang gag*.
Nagpaikot siya. Tumakbo ulit siya patungong 7Eleven. Tanga yun eh.
I chased after her. When I reached the store, she hid behind the trash bin. Boba talaga. Kala niya natatabunan ang buo niyang katawan.
Sumandal ako sa aking kotse. Basa ito kaya't mas nabasa pa yung damit ko. F*ck! Basa na nga ako, umuulan pa, nasira pa yung kotse ko. Edi wow! Nice life!
Pero dapat ko munang isantabi ang iba ko pang problema. Unahin muna natin 'tong bobitang tangang t%$@&!#ng babae.
"Hoy~ Di ko talaga makita buong katawan mo. Ang galing mo. Nakapagtago ka sa likod ng basurahan." I said sarcastically.
Habang pinapanood siya, may biglang lumapit na pusa sa kanya.
"Meow."
"Waah!" she gasped, anupa't napaupo ito sa sahig at nakita ko na siya. "Pashnea! Nakakagulat kang pusa ka!"
"Got ya'!"
"Ay palaka!"
"Hello~ Nahuli na kita," I said while smirking.
"Pashnea."
Tumuwid na ako ng tindig. Lalapit na sana ako but she stood up. She has something on her hand.
"Human-" di ko na naituloy ang sasabihin ko dahil binato niya ako ng bato. Buti na lang at nakailag ako. Phew~
"Thud!"
Napatingin ako sa aking likran at nakita ko ang gasgas sa aking kotse.
"F%#@!"
Lumingon ako sa kinaroroonan ng babaeng yun pero wala na akong makitang tao sa likod ng basurahan.
I looked from left to right. I looked again at the left and saw her running. Kumaripas na nang takbo ang gag*. I was about to chase her but I stopped 'cuz I received a call from someone. Sino bang tatawag sa ganitong oras?
Demon in an angel disguise. Yun ang nakalagay na pangalan. Tsk. Ang kapatid kong demonyo. What's his business?
I answered his call. "What the f*ck you call this time? Sawa ka na ba sa kinama mong babae kaya napatawag ka?"
[Omo, omo. Birthday na birthday mo pero badtrip ka?]
"Sige, tumawa ka pa. Pagdating ko diyan, puputulin ko kaligayahan mo," I threatened.
[Grabe ka lil' bro. Anyways, nasaan ka ba? Madaling-araw na ha?]
"Can you stop talking that you're concerned about me. Diretsuhin mo na lang ako!"
[Okay, okay. I just called kaasi I want to borrow yor car,] he begged.
"Borrow my car?" I chuckled. Sh*t. Sira 'tong car ko! "Why would I let you? Di ba you have your own car naman?" I asked nonchalantly.
[Uhmmm... yung car ko kasi...] I heard him paused for a moment, then he continued [Sira yung engine,] he lied.
I know my brother when he lies. Gag* kasi. "Sira rin yung akin," I told the truth
[WHAT?! NO WAY! BRO!] he exclaimed.
"Oo nga. Kaya ikaw na sumundo sa akin. Kung hindi, isusumbong kita kay Dad na may kasama ka na namang babae," I said while smirking.
I heard him chuckled. Chuckle na naiinis. [Hey! I'm your brother! OLDER BROTHER.] He emphasized the words OLDAR BROTHER. Tsk. Pag kailangan talga nito ng tulong, ginagamit na rason ang 'brother' para pagbigyan.
"Yeah. You're my brother. My OLDER BROTHER," I mimicked him then chuckled. "kaya nga I got lost when
we were kids 'cuz you REALLY took GOOD care of ME. You p*@ce of a sh*t."
[Hey. That was a long time ago. Can we forget it and move on? I swear, I really didn't mean it. I was just... just...]
"You were just busy fnding that girl who helped you, RIGHT? Okay bye," I said then hanged up the call.
"Tsk. Mas inuna pa niya yung crush niya kaysa sa kapatid niya," I chuckled bitterly. Then I just realized that a tear flows don through my cheek.
"F*ck," I cursed. But I was thankful that I got lost back then, kasi kung hindi, baka I never met the girl who helped me. My first crush.
Bago pa tong feelings ko, unahin muna natin 'tong kotse ko. Hindi na nga masaya kaarawan ko, dumagdag pa sa pagka-badtrip 'yung babaeng 'yun. This must be the worst birthday ever.
To be continued...