Shanaia Asher
Abala ako sa kakatingin sa labas ng bintana habang tinatahak namin ng driver nila tita Lianne ang daan papunta sa Balt Corporation sa kumpanya nila Kailey upang isagawa ang practicum namin nang nakatanggap ako ng mensahe galing kay Freianne na tapos na daw sila at sa campus na lamang kami magkita kita.
Pagkababa ko sa sasakyan ay dumiretso ako sa locker ko upang kunin ang ibang gamit ko and as usual may nakaipit na namang sulat dito...
Tss.!!iiling iling akong kinuha ito but this time i didn't throw it but kept it inside my bag instead.
After taking my stuffs i went to the gazebo to meet my friends there and ofcourse i felt the usual pain again right after i saw Kailey and Anton sweetly hugging each other.. damn!
I quickly stopped from walking and compose my self first, i have to act normal again as if i am not hurting like i always felt kapag nakikita at sinasalubong ako ng naglalambingan nilang eksena..
"Damn our gorgeous friend finally nakahabol pa" salubong sa akin ni Zuchet.. Alanganin akong ngumiti at saka sila nilapitan isa isa..
Hinalikan ko sila isa isa sa pisngi na nakasanayan na namin gawin.
Ngumiti narin ako ng matamis sa lalaking nakalingkis parin sa maliit na bewang ng matalik kong kaibigan... sanaol diba how i wish i was the one holding Kailey like that.,did i mentioned already that i did wished for years na sana ako na lamang ang mahalin niya, na sana ako na lamang si Anton.. what a stupid i really am right??. damn!
"Hi Anton" bati ko rito matapos kong halikan ang pisngi ng kanyang girlfriend na ngayon ay salubong kilay.
"Care to explain what really happened? pasalamat ka at mababait kami at kami na ang gumawa ng report mo babaita ka" taas kilay na sabi ni kim sa akin that makes me smiled widely at her.., sinalubong ko ang tingin nilang apat gamit ang mga nagtatanong nilang mga mata.
I cleared my throat and gave them my sweetest smile like i usually do kapag naglalambing na ako sa kanila.. duhhh i know you guys hindi niyo rin naman ako matitiis.
"thank you and i am sorry i had to rushed Jasper to the nearest hospital at nataranta narin kasi ako kaya nawala na sa isip ko na tawagan kayo...i was so damn fucking scared earlier" sabi ko at saka umiwas ng tingin nang makitang hinawakan ni Anton ang malambot na kamay ni Kailey.. Lihim na naikuyom ko ang mga kamao ko at ang palaging paninikip ng dibdib ko ay heto na naman inaatake na naman ang sistema ko fuck it.
Do you know the feeling everytime you were seeing the woman you have love the most smiling widely after being kissed with other man? iyong pakiramdam na you wanted to pull her and locked her with your arms but you can not fucking do coz in the first place you have no right to do that.. diba masakit iyon? specially that you are just her bestfried at hanggang doon lang papel mo sa buhay niya...
"Bakit ano ba kasi nangyari?" si Freianne she took my attention from my deep fucking thoughts,, mataman niya akong tinititigan ng mariin ng palitan sa aking mukha pababa sa isang kamao kong mariing nakasara.. Pasimple ko itong ipinasok sa loob ng aking bulsa.. damn Shanaia kontrol okey..
Huminga ako ng malalim at saka dahan dahan na umupo sa tabi ni Kim na nananatili parin sa akin ang tingin na halatang naghihintay sa aking sagot.
I heaved a heavy sigh.
"Nagkasagutan kami sa daan habang papunta na kami dito sa school and.." tila nag alangan akong ituloy ang dahilan ng pagkakaatake ni Jasper kasi naman ang alam nila ay boyfriend ko siya kaya malamang magtataka sila kung bakit wala akong ideya na maaari siyang atakehin kapag napagsalitaan ng hindi magaganda..
Kung bakit ba naman kasi pinasok ko ang sitwasyon na ito nang hindi kp man lang inaalam ang bawat detalye sa kanya diba?? hayss.
" And? " si Kailey nakatagilid ang ulo na tila ba interesadong interesadong marinig ang aking sasabihin..
Lihim akong nakakaramdam ng sakit at selos, paano naman kasi they look good together.. they are so perfect and fit for each other that i always been wishing na sana ako nalang ang nasa katayuan ni Anton para naman maranasan ko rin kung paano mahalin ng babaeng pinapangarap kong makasama.
Pero sabi nga nila diba hindi naman lahat ng mga mahal at mamahalin natin ay kaya tayong mahalin pabalik mas mabuti na iyong mahalin na lamang sila sa paraang alam mo at sa abot ng makakaya mo..
Again, I sighed.
"Can we just go out and have some fun? i want to spend my remaining days here with you guys" pag iiba ko sa usapan but damn mali yata ang lumabas sa bibig ko dahil lalong nangunot ang kanilang mga noo.
I unconsciously bite my lower lip as l saw how their foreheads furrowed upon hearing my words.. damn Shanaia maaga pa para magpaalam shunga ka talaga..
Wala sa sariling napaiwas ako ng tingin ng lalong lumalim ang gitla sa noo nung apat na naggagandahan kong mga kaibigan.
"Remaining days?and what do you mean by that?" nagugulohang tanong ni Kailey.. Umayos ako ng upo at saka huminga ng malalim, Napakagat ako sa ibabang labi habang sinusubukang pakalmahin ang aking sarili dahil sa kauna-unahang pagkakataon ay ngayon lamang ako nakaramdam ng ganito, ngayon lamang ako malalayo sa mga kaibigan kong naging kasakasama ko sa mahabang panahon..
I took a deep breath once again and form a small smile on my lips before l slowly turned my gaze at Kailey.
"Three weeks nalang graduation na natin hindi ba?" wala sa sariling tanong ko na tinanguan naman ni Kailey but on my peripheral vision i saw how the three staring at me intently waiting for my next words that will soon come out on my mouth.
Napalunok na naman ako ng sunod sunod dahil ito ang kauna unahang pagkakataon na magpapaalam ako sa aking mga kaibigan na naging kasama ko na simula pagkabata lalong lalo na ang babaeng lihim ko ng minamahal, mahirap din pala magpaalam at sabihin na aalis kana upang samahan ang lalaking nakatakdang maging asawa mo upang samahan at bumuo ng pamilya kasama ka.
I felt my chest suddenly tightening and a pain that slowly spreading all throughout my system and damn ang hirap...iniisip ko lamang na malalayo na ako sa kanila specially kailey para na akong nanghihina, nanghihina sa pagtibok ang puso ko na madalas tumibok at magwala sa tuwing nakakatabi ko siya at nagdidikit ang aming balat...fucking shit!
Tito Ivan's pleading voice keeps on flashing back on my head since i left them at the hospital and until now i just can't believed that i didn't refused on what he wanted me to do right after our graduation.
Sana lamang tama ang naging desisyon ko, sana lang sa pagbabalik ko maging okey na ang lahat at kaya ko nang harapin si Kailey na wala na iyong lugar niya puso ko na hindi na pangkaraniwan... sana tuloyan ko na siyang makalimutan.
Huminga ako ng malalim at dinama ang masarap na hangin na nagmumula sa lakas ng hampas ng alon.., umupo ako sa buhangin kung saan hindi ako aabutin ng tubig dahil sa may kalakasang alon.
Napagpasyahan namin mag overnight dito sa batangas kung nasaan ng private resort nina Freianne.
The place is too relaxing and a breathtakingly beautiful,,ang sarap pagmasdan ang alon ng dagat nakakawala ng stress..and believe me guys nakakagaan ng loob..ang sarap siguro tumambay sa lugar na ganito kasama ang taong mahal mo, sabay niyong panonoorin ang bawat paghampas ng alon at sabay damhin ang sarap na dala ng lamig ng hangin.
"Don't tell me you just came here to think and be al0ne?"
Si Kailey, umupo siya sa tabi ko ngunit ang mga mata ay nakatutok rin sa mga alon na walang tigil sa paroon at parito.
I gave her my sweetest smile and leaned my head onto her shoulder.,kung sana manatili na lamang kaming ganito kasu ang hirap narin, kasi masakit na.. masakit na kasi habang lalong lumalalim ang pagmamahalan nila ng lalaking tinitibok ng puso niya ay siya namang paglalim din ng sakit na aking nararamdaman sa tuwina na madalas hindi ko na makontrol at nauuwi nalang palagi sa pag iyak ng tahimik at mahirap iyon ah, mahirap umiyak at solohin ang sakit na nararamdaman mo.
Hindi nakaligtas sa aking pandama ang pagbuntong hininga nito at ang pag angat ng kanyang kaliwang bisig na marahan nitong iniyakap sa maliit kong bewang..heto na naman ang puso ko nag uumpisa na naman tumibok ng hindi na naman normal.. damn!
I bit my lower lip as i felt the thousands of butterflies again into my stomach that only Kailey can makes them flies in an instance.
"Bata pa lamang tayo magkasama na tayo Shan kaya maniwala ka, kilalang kilala na kita at alam ko kung kailan may problema ka at kung may mabigat na bagay kang iniisip so please labs i am all ears hmmm..now speak!"
I smiled bitterly
I looked down as if there is something in the sea sand that can gives me courage to tell her everything,. everything that is hurting me for years now, everything that until now i still don't have the courage to voice it out and tell her how my heart beats for her.. sana ganoon kadali, sana ganoon ako katapang para masabi sa kanya na nasasaktan ako lalo na ngayon na alam kong magsasama sila sa iisang kwarto ngayong gabi ng lalaking nagmamay-ari ng puso niya..
Alam niyo iyong pakiramdam na parang pinipiga ang puso mo at literal na nabablanko ang isip mo dahil sa dami ng tumatakbong senaryo at imahe na halos ikasira na ng ulo mo ngunit wala kang magawa kung hindi kayanin na lamang ang lahat at patuloy na aasa na sana mapagod na ang puso mo at magkusa na lamang na kalimutan ang taong nagiging dahilan ng paghihirap ng puso mo.
I felt a warm and a soft hand caressing my arm that caught my attention from my deep thoughts.. it was Kailey's hand.
Nginitian ko ito nang makitang mataman na pala ako nitong tinititigan na halos makalimutan ko nang nandito pala siya sa aking tabi at naghihintay ng aking sagot.
I sighed.
"I am just thinking about my wedding...i turned my eyes back at the sunset and drew a small and weak smile "I-I just can't believe i am getting married so sudden labs,,i am not ready yet" malungkot at mahina kong sabi.. totoo naman kasi hindi pa ako handa pero wala naman akong magagawa lalo at naaawa narin ako kay Jasper at kila tito Ivan,,masakit mawalan ng minamahal lalo pa kaya sa part nila na araw o buwan na lamang ang natitira para makasama pa ang nag iisang bunga ng kanilang pagmamahalan?..At isa pa napag-alaman ko ring matalik na kaibigan ni daddy si tito at gayon din sina mommy at tita Lianne kaya naman kahit papano gusto ko rin tumulong sa mga taong mahalaga sa mga magulang ko.. At isa pa naiintindihan ko kung bakit ginagawa nila ito para kahit papano mapasaya man lamang nila ang anak nila bago man lamang nito lisanin ang mundong ibabaw at kung tama nga sila na ako ang makakapagpasaya sa kanya then i am willing to sacrifice just to make someone happy, just to make Jasper happy before he died.
Inihilig nito ang ulo sa akin pabalik at mas hinigpitan ang yakap sa aking bewang,.
"Then why don't you just ask them to give you more time instead?sabihin mo na bigyan kapa ng panahon hanggang sa maging handa kana, kayo ni Jasper.. mahihirapan ka kapag nagkataon Shan" sabi niya habang tutok narin ang mata sa araw na nag uumpisa nang lumubog,,seryoso ang mukha niyang nakatingin roon at ang kamay niyang kanina ay humahaplos sa aking braso ngayon ay mariin ng nakakuyom sa ibabaw ng buhangin at ramdam ko narin ang paghugot nito ng malalim na hininga at ang kalaunay pagpikit nito ng kanyang mga mata na tila dinadama ang kapayapaan sa pagitan naming dalawa.
Hindi ko maiwasang titigan siya ng palihim lalo na ang normal na namumula nitong labi na kaytagal ko nang inaasam na damhin...napalunok ako ng bahagya itong umawang.. fuck!
Hinintay na muna namin na lumubog ang araw habang nanatili kami sa ganoong posisyon, magkadikit ang mga ulo namin habang ang isang kamay niya ay mahigpit na nakayakap sa akin...ang sarap sa pakiramdam at kung maaari lamang sigurong patigilin sa pag ikot ang mundo ay ginawa ko sa mga oras na ito ngunit bakit kaya kapag masaya ka sa isang sitwasyon ay siya namang bilis ng takbo ng oras? at kapag naman nasa mahirap kang sitwasyon ay siya namang bagal ng pagtakbo ng oras na para bang nananadya talaga ang panahon.. na para bang binibigyan ka ng mahabang oras upang damhin ang hirap at sakit sa pagkakalugmok mo sa sitwasyon at babawiin naman agad ang oras mo upang mabilis matapos ang kaligayahang nilalasap mo sa sitwasyong kung tutuosin ay ayaw mo na sanang matapos pa, ayaw mo na sanang tumigil pa at patuloy na damhin ang kaligayahan na kung maaari ay panghabambuhay mo na lamang madala.
Nagpasya na kaming pumasok sa loob nang sa wakas ay dumilim na ang paligid..at gaya nga
ng inasahan ko ay sa iisang kwarto namalagi sina Anton at Kailey na naging dahilan ng paninikip ng dibdib ko.
Pagkahiga ko pa lamang ay nag unahan na sa pagpatak ang aking mga luha,,naranasan niyo na ba ang masaktan ng ganito katindi? iyong nahihirapan ka talagang huminga sa sobrang sakit hanggang hihilingin mo lamang na sana paggising mo okey kana? pero ang totoo paggising mo, pagmulat mo ng iyong mga mata ay nandoon parin iyong sakit at bigat sa dibdib mo na patuloy na nagpapahirap sa loob mo..
Fucking shit diba? kung bakit at paano ba naman kasi nahulog ako ng ganito kalalim, at ang masaklap pa roon nahulog ako na walang sumalo or should i say nagpahulog ako kahit pa sa umpisa pa lamang ay alam ko ng wala naman talaga sa aking sasalo..