"Toni,phone for you".
"Coming Mom".
Halos takbuhin na ni Toni ang living room galing kusina sa sobrang excited niya.
"Dahan dahan lang naman anak at baka madapa ka",natatawang wika ng ina.
Agad niyang kinuha mula rito ang telepono.
"Thanks Mom",pasalamat niya sa ina bago naupo at nilagay sa tenga ang telepono.
"Hello", aniya.
Malakas agad ang kabog ng dibdib niya.
"Hi. I miss you".
Napangiti ang dalaga.
"Well hello there, i miss you too".
"Buti hindi ka nadapa",tukso ng nasa kabilang linya.
"Then it will be your fault", sagot din niya.
Natawa si Alex.
Nagkamustahan sila sa mga bago nilang buhay.
Her life in this strange country. Alex life in Philippines without her.
Its been six months since nagkalayo silang dalawa.
Talking in the phone help a lot para mabawasan ang pagkamiss sa isa't isa pero hindi parin sapat ang tawagan para mapunan lahat ng pananabik.
She talked about her life now,how she meet new friends in her new school. She is glad na nasa international school siya dahil may mga kapwa kabayan din siyang naging kakilala.
Hindi man madali sa umpisa but she's getting used to it now except she miss her bestfriend so much. She miss Trisha too whom she called once in a while.
Well,Trisha just keep talking about Alex by the way. How much Alex became lonely without her and how much Alex became more popular in school.
It doesn't help at all.
Sinabi din nito pano iniwasan ni Alex si Bea.
And she was happy about that.
They talked on the phone once a week every friday , 7:30 pm in California and 10:30 am Saturday in Philippines.
Yan ang routine nila.
Nagrereklamo na ang Mommy niya sa laki ng bill, but she can't help it. Sobra niyang namiss ang bestfriend niya kaya inaabot din sila ng ilang oras kakakwentuhan sa phone.
But they never talked about that KISS.
Wala ring lakas ng loob magtanong si Toni. Hinihintay niyang mag open up si Alex, pero sa tingin niya walang aaminin ang kaibigan.
Was that just a goodbye kiss?
Sana hindi.
For her,it was special kahit na nagkunwari siyang tulog noon. Fresh parin sa memory niya ang nangyari. She could still feel herself blushing while remembering that night.
Maybe one day,pag nagkaroon siya ng lakas ng loob,she will ask Alex about it.
And what she meant about it.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
SCHOOL had taken most of her time.
Malapit na ang graduation niya.
She just finished her final exam.
Saturday,10:30 am.
She dialled that very familiar number.
One ring.
Two.
Three.
Four.
Five.
"Hello?",
"Tito?".
"Alex. How are you?".
"Mabuti naman po Tito,kayo po?".
"Mabuti din Alex. Ang tagal mong di napatawag ah".
"Medyo na buisy po sa school Tito. Si Toni po ba Tito puedeng makausap?".
"Umalis si Toni kasama ang school mates niya. She was calling you pero wala ka raw lagi. Nabored yata kaya sumama sa mga kaibigan niya".
She felt it again.
Pain.
"Tatawag nalang po uli ako Tito. Thank you po".
Nagpaalam na siya rito.
Nanlumo siya.
Ilang linggo nang di niya nakakausap si Toni. Kapag nagkakaroon siya ng oras,sinusubukan niyang tawagan ito kahit hindi sabado pero laging magkasalungat ang oras nila.
Kung minsan nasa school ito, natutulog or nasa labas.
Namimiss na niya ang boses ng babaeng laging nagpapasaya sa kaniya.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Congratulations anak." ani Mrs. De Guzman nang yakapin si Alex.
"I'm so proud of you." ani Mr. De Guzman
"Thanks Mom,thanks Dad",pasalamat ni Alex sa mga magulang.
Dapat maging masaya ngayong araw na ito. Tapos na siya ng high school.
She won't be wearing that hideous skirt anymore.
But she is not happy at all. Something is missing.
Someone is missing.
Sa labas na sila kumain para icelebrate ang graduation niya.
Napag usapan na rin nila kung saan siya mag aaral sa college at kung anong kurso ang kukunin niya.
Ngunit wala ang atensyon niya sa mga sinasabi ng parents niya.
She keep thinking Antoinette.
Tatawagan ba niya ito para marinig ang pagbati nito sa kaniya? Or aantayin niyang tumawag ito at magbabakasakaling hindi nito nakalimutan ang mahalagang araw na ito sa buhay niya.
Sana hindi ito nakalimot.
Hindi niya alam anong gagawin kung sakaling nakalimot ito.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Pagkauwi ng bahay, hinarap agad siya ng ina.
"Alex,may package na dumating kahapon para sayo. Hindi ko agad binigay sayo kasi nakasulat kasi don na ibibigay mismo sayo sa araw ng graduation mo".
At dahil don,lahat ng lungkot at hinanakit ay naglahong bigla dahil sa mga narinig.
Napangiti na siya bago paman matapos magsalita ang ina.
"Ang liwanag na ng mukha mo anak. Package lang pala ang magpapasaya sayo eh di sana kanina ko pa inabot." natatawang wika ng ina.
"Nasan na Mom?",excited niyang tanong.
"Nasa ilalim ng bed mo____".
Hindi na niya pinatapos ang ina.
Tinakbo na niya ang hagdanan paakyat sa ikalawang palapag ng bahay. Daig niya pa ang kidlat sa bilis ng pagkakapasok sa kwarto at kinuha mula sa ilalim ng kama ang maliit na package na naka care off sa pangalan ng mommy niya.
Tama nga ang ina. May nakasulat sa box.
Dear Tita Mabel,pls give this package to Alex same day as her graduation day. Thank you.
Wala na siyang sinayang pang sandali. Binuksan niya agad ang package. At habang ang lakas ng kabog ng dibdib niya, tumambad sa kaniya ang laman ng kahon.
There is a keychain na may heart frame with a picture of them together. It was taken two years ago. Magkadikit ang mga masasaya nilang mukha,abot tenga ang mga ngiti. They looked so perfect.
And there is another one, a personalized necklace.
ALEX
She smiled.
May card pang kasama. Binuksan niya ito at binasa.
My Alex,
I miss you.
So so so much.
It's not easy being away from you.
But i'm trying hard not to think so much coz i need to be here.
I can't wait to go home.
The necklace ,i have the same with Toni in it ofcoarse.
I also have the same keychain as you.
I hope you like my simple present for you My Alex.
I did not forget about ur graduation day if that is what u think.
I wanted to surprise u.
Call me as soon as u finish reading this card.
I will be sleeping beside the phone.
Happy Graduation Day My Alex.
Ps.
I love you.
She smiled again.
Bitbit niya ang box nang muling bumaba sa sala at agad tinawagan si Toni.
Seven na ng gabi,kaya madaling araw palang ngayon sa kinaroroonan nito.
Naka apat na ring bago may sumagot.
Isang inaantok na boses ang unang bumungad sa pandinig niya.
"Thank you Ton,"aniya.
"Congratulations Alex".
"Thank you. By the way i love your presents. I love it so much".
Naiimagine niyang nakangiti ang kaibigan.
"I'm glad you like it",anito.
"And the card,i love it too. The way you called me "My Alex". Sobrang saya ko",pag amin niya.
She can't help it.
Sobrang saya at sobrang kilig ang nararamdaman niya.
"You are always My Alex. Nothing can change that. You need to remember that always".
Para namang dinuduyan si Alex sa mga narinig.
Napailing ang ina nang makita siyang halos maglulundag sa sobrang saya sa kinatatayuan niya.
"And you will always be My Toni,always. I can't wait to see you again".