Mom I'm home, sigaw ko ng maka-uwi sa bahay.
Basta ko na lamang itinapon ang bag ko sa sofa dahil napapagod na ako kakabibit nito.
Mom where are you? Sigaw ko muli.
Kitchen, rinig kong boses ni mommy.
Nanakbo ako papunta sa kusina.
Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday my dear Layaisha happy birthday to you, nakangiting kanta ni mommy habang hawak-hawak ang isang katamtamang cake na may nakalagay na pangalan ko.
Today I turn seventeen, september 10, 2004 is my birthday.
Nakangising nilapitan ko si mommy bago ito halikan sa pisingi.
Did I surprise you? Excited na tanong ni mommy.
Nah, I already expect this to happen, natatawang sagot ko.
But I still made you happy right? Nakangti paring tanong ni mommy.
Of course mom, you always make me happy, you made me happy everyday, nakangiting sagot ko.
Ah, my baby is so sweet, pang-aasar ni mommy.
I'm not a baby anymore mom, I am now a teen, sagot ko.
You are still my baby no matter what.
Of course I am, sagot ko.
Inutusan ako ni mommy na magbihis muna bago kami kumain.
We don't throw party in my birthday, it because throwing party is not my think.
I don't have friends in school because I am so ma-attitude.
I don't like made in China people.
Kaya kung mag papa-party man ako, wala parin pupunta dahil una sa lahat wala nga akong kaibigan.
Ayoko naman na mapuno ng plastic people yung bahay namin sa araw ng birthday ko kaya mas mabuti pang wala ng party.
My mommy is a chef she own a restaurant, she also have a cafe.
She likes cooking and baking. For me she's the best chef in the world because she's my mom.
Bias na kung bias Basta my mom is the best.
Pagkatapos magbihis ay bumaba narin ako kaagad upang makakain.
Nakahanda na ang lahat sa hapagkainan naroon narin si mommy at ang mga kasambahay.
Let's eat, aya ko.
Hep, wait let's pray first anak, pigil sa'kin ni mommy.
Yeah, kasalo namin kumain ang kasambahay sa bahay dahil ayaw ni mommy na hindi sabay-sabay kumain.
Me and my mom treated our kasambahay as a family not as our utusan lang.
We just thank God for the food and for every blessings that he gave , and after we pray we eat.
Napakaingay namin sa hapagkainan dahil nga nag ku-kwentuhan at nag tatawanan ang lahat.
Hindi narin awkward ang mga kasambahay sa'min dahil nasanay na sila.
Nagpahinga narin kami matapos kumain.
Yup, ganun lang. Ganun lang yung celebration ng birthday ko.
Pero kahit ganun ka simple masaya ako, napakasaya ko because god give me a loving and caring mommy in the world.
I feel so blessed to have her. I feel so lucky because I have the best mom.
Wala akong ama, pero di ko naman dama. Never nag kulang si mommy sa'kin.
She's not just my mom she's also my dad kaya walang kulang.
Narinig kong may kumatok sa pinto so I shouted "pasok".
And charannn, my mom enter.
Akala ko tulog kana, wika ni mommy.
Tumabi ito ng higa sa'kin sa kama.
Are you ok anak? Tanong ni mommy sa'kin habang yakap-yakap ako at marahang hinihimas ang buhok ko.
Of course yes mommy, masiglang sagot ko.
I'm sorry anak ha, if I can't give you a complete family, malungkot na sagot ni mommy.
Huh? Takhang tanong ko.
Sorry if I can't give you a father, bakas parin ang lungkot sa tono ng pananalita nito.
Mommy naman, I'm complete, because for me you are not just my mother but you're also my father. I am complete mom, because you're the one who complete me, nakangiting sagot ko.
Mas lalo kong hinigpitan ang yakap kay mommy.
Narinig ko pa itong bumuntong hininga pero hindi na muling nagsalita pa.
Ilang minuto lang ang lumipas ay ramdam ko na ang mabibigat na paghinga ni mommy.
Dahan-dahan akong bumangon at umalis sa mga yakap nito.
Tinitigan ko si mommy ng matagal. Alam kong may problema sya, ramdam ko iyon dahil kilalang-kilala ko na sya.
Shempre anak eh!
Napansin ko rin ang madalas na pag-alis ni mommy sa bahay tuwing weekend.
Napagkasunduan namin ni mommy noon na pag weekend sa bahay lang kami. Mag g-girls talk kuno, pero nitong mga nakaraang araw madalas s'yang wala.
Yung rason nya naman ay nagkaproblema daw ang resto o kung hindi naman resto eh yung cafe nya naman.
Dahan-dahan akong umalis ng kama at lumabas ng kwarto upang magtungo sa kwarto ni mommy.
Alam kong may tinatago s'ya dun, kailangan kong malaman yun.
Hindi pwede na basta na lamang akong tumunga-nga knowing na may problema si mom.
Madilim na sa labas, halatang tulog na ang lahat ng tao sa bahay.
Napabuntong hininga muna ako, gosh takot ako sa dilim.
Pero walang makakapigil sa'kin sa pag putna sa kwarto ni mommy.
Dahan-dahan akong naglakad, tinatahak Ang daan patungo sa kwarto ni mommy.
Nakikiramdam din ako, dahil baka bigla nalang may lumitaw na multo sa kung saan at kung ano pang gawin sa'kin.
Yeah, sa tanda kong ito takot parin ako sa multo.
Pag talaga may multo dito, ayokona, susuko na ako, bulong ko sa sarili.
Iyon kasi ang panakot ni mommy sa'kin noong bata pa ako, tinatakot n'ya lang naman ako kapag hindi ako sumusunod sakanya.
Magkatabi lang din ang kwarto namin ni mommy may pagitan lang na dalawang kwarto ang kwarto ni mommy at ang kwarto ko.
Pinihit ko ito pabukas, pero hindi ito mabuksan.
Lock?
Obvious naman self nagtatanong pa eh.
Kumunot ang nuo ko, hindi nag l-lock ng pinto si mommy dahil alam n'yang anytime ay pupunta ako sa kwarto n'ya lalo na kapag inaatake ako ng takot ko.
Saan ba nakalagay ang susi? Tanong ko sa sarili.
Nasa table, yung nasa side ng kwartong ito, rinig kong sagot ng kung sino man.
Tama ka, nandito nga, masayang sagot ko ng makitang naroon nga Ang susi.
Pero natigilan ako ng marealize na wala pala akong kasama nung pumunta ako dito.
Wala narin tao sa labas dahil tulog na ang mga kasambahay.
Pero sino yung taong sumagot sa'kin?
Don't tell me.
Kyaaaaaahhhhhhhhh multooooooo, malakas na sigaw ko.
Nanakbo ako pabalik sa kwarto ko, narinig kopang may tumatawa.
Yung multo guys tumatawa. Hingal na hingal ako ng nakapasok sa loob ng sariling kwarto.
Pabagsak kopang na isara ang pinto dahil sa takot.
Mabilis akong lumapit kay mommy na hanggang ngayon ay mahimbing parin ang tulog.
Seriously mommy sa lakas ng sigaw ko di ka nagising? Inis na tanong ko sa tulog kong ina.
Hindi ko na ito ginising dahil halata ko naman ang pagod sa mukha nito.
Sumiksik nalang ako sa tabi nito at mariing ipinikit ang mata dahil sa takot na sa pagmulat ko ay tumambad ang mukha ng multo na kinausap ako kanina.