ម៉ោង៧:០០ព្រឹក
សំលេងជួងបន្លឺឡើងឮសូរមុឺងៗៗ សិស្សទាំងអស់ប្រញាប់រត់ទៅតម្រងជួរមុខថ្នាក់ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃបើកបវេសនកាលដំបូងខ្ញុំឈ្មោះឌីឈ្មោះពេញ សុខ វ៉ាន់ឌី តែគេហៅខ្ញុំតែអាឌីៗខ្ញុំមានអាយុ១៧ជិតចូល១៨ឆ្នាំហើយ! សាលាស្រុកស្រែអញ្ចឹងទោះបីជាពេលបើកបវេសនកាលដំបូងឬពេលរៀនទេគឺសិស្សមិនសូវច្រើនដូចនៅតាមទីក្រុងទេសិស្សសរុបទាំងអស់ត្រឹម១៥០នាក់ចុះ
ខ្ញុំកំពុងឈរតម្រង់ជួរសុខៗស្រាប់តែមានមនុស្សម្នាក់រត់មកបុកពីក្រោយខ្ញុំមួយទំហឹង ស្មាវាប៉ះនឹងស្មាខ្ញុំឈឺខ្លាំងណាស់! ខ្ញុំក៏ងាកទៅរកថានឹងជេវាអោយណាណីម្តងស្រាប់តែwow! អូយ! កូនណាគេស្អាតអីស្អាតយ៉ាងនេះ! សាច់សឡើងខ្ចីមុខវិញមិនបាច់និយាយទេសម៉ដ្ឋខៃមើលគ្មានឃើញមុនសូម្បីមួយគ្រាប់ស្រមុះក៏ស្រួចឯរាងវិញកប់សារីតែម្តង មើលទៅទំនងមិនមែនកូនអ្នកស្រែដូចខ្ញុំទេ ខ្ញុំងើបទៅមើលវាឡើងភ្លឹកមួយសន្ទុះវាក៏ទះស្មាខ្ញុំមួយដៃ
"អូយយូយ!យើងកំពុងឈឺផងមកទះថែមទៀត"
"ចុះឯងមកឈរថ្មឹងដូចម៉ាឡាកាំងមើលមុខយើងធ្វើអី?"
"អ្នកណាមើលឯងយើងគ្រាន់តែងាកទៅរកមើលថាអាណាអ្នករត់បុកយើងតើ"
"អញ្ចឹង!ហ្អ៎ បានហើយមើលឈរអោយត្រង់ជួរទៅតិចប្រធានថ្នាក់មិនអោយចូលថ្នាក់រៀនឥឡូវហើយ"
មួយសន្ទុះក្រោយមកប្រធាន់ថ្នាក់បានស្រែសម្រាក់ ប្រុង តម្រង់ជួរ ហើយគេដើរមើលជួរណាត្រង់ជាងគេអោយចូលថ្នាក់រៀនមុន ខ្ញុំក៏ដើរចូលតាមគេតាមឯង ស្រាប់តែអាបុិនេះចាប់ដៃខ្ញុំជាប់
"ឯងចាប់ដៃយើងធ្វើអីហាស់ឆាប់លែងភ្លាម"
"យើងមិនលែងទេ យើងមិនទាន់ស្គាល់អ្នកណាផងស្គាល់តែឯងមួយនឹង"
"ស្អីគេស្គាល់យើង រត់បុកយើងមិនទាន់សុំទោសយើងផងមកចង់ស្គាល់?"
"ទៅៗៗៗយើងសុំទោសទៅ"(វានិយាយបណ្តើរលើកដៃម្ខាងមកសំពះសុំទោសខ្ញុំឯដៃម្ខាងទៀតចាប់ខ្ញុំណែនស្អិតដូចតុកកែអីចឹង"
"អឺ!អត់ទោសអោយក៏បានហើយឯងមកតាមយើងនឹងចង់បានស្អីពីយើង"
"គ្មានចង់បានអីទេតែយើងមិនទាន់ស្គាល់គេឯងនឹងណា អញ្ចឹងសុំឯងអោយយើងអង្គុយជាមួយផងបានអត់?"
"អឺ!មានអីយើងក៏កំពុងរកគ្នាអង្គុយដែរនឹងណា"
"យេ!អរគុណណាមិត្តសម្លាញ់"(វានិយាយព្រមទាំងយកដៃទាំងសងខាងវាមកអោបក្បាលពោះខ្ញុំ)
"អើយ! បានហើយតិចគេថាយើងនឹងជាស្អីៗនឹងគ្នាទៅ"
"ឆ្កួតមើលរឿងច្រើនពេកហើយឯង"
"នេះតុយើងឯងអង្គុយខាងឆ្វេងទៅ"
"ok"
ពួកយើងក៏នាំគ្នាអង្គុយ ខ្ញុំយកកាតាបញាត់ចូលថតតុ ហើយអង្គុយមិនបាន៥នាទីផងអាបុិនេះវាមិនដឹងជា និយាយរឿងស្អីវាខ្លះទេខ្ញុំស្តាប់ចង់ងងុយដេក រំពេចនោះមានអ្នកគ្រូម្នាក់ដើរចូលមកសិស្សទាំងអស់នាំគ្នាក្រោកឈរ ហើយគាត់ក៏អោយយើងអង្គុយចុះវិញ
"សួស្តីប្អូនៗសុខសប្បាយទេ បែកគ្នាយូរខែអញ្ចឹងនឹកគ្នាអត់"
"បាទ/ចា៎ នឹកអ្នកគ្រូ"(សិស្សទាំងប្រុសទាំងស្រីឆ្លើយព្រមគ្នា)
"អ្នកគ្រូក៏នឹកប្អូនៗដែរ ថ្ងៃនេះអ្នកគ្រូមិនទាន់ចូលមេរៀនទេ គឺអ្នកគ្រូចង់មកនិយាយរឿងវិន័យបន្តិចណាប្អូនៗ ហើយឮថាថ្នាក់ទី១២"B"យើងមានសិស្សប្តូរសាលាមករៀនមែនទេ"
"បាទអ្នកគ្រូ"ខ្ញុំងើបឆ្លើយ
"ឯណាទៅ"
"ម្នាក់អង្គុយជាមួយខ្ញុំនឹងហើយអ្នកគ្រូ"(ខ្ញុំនិយាយបណ្តើរចង្អុលអាបុិដែលអង្គុយជាមួយខ្ញុំបណ្តើរ)
"ចា!អញ្ចឹងប្អូនឡើងមកប្រាប់ឈ្មោះដល់មិត្តយើងទៅ"
អាបុិនេះក៏ងើបឈរហើយដើរសំដៅទៅមុខក្តាខៀន
"សួស្តីបាទមិត្តទាំងអស់គ្នាខ្ញុំឈ្មោះ សុវត្តិ ប្រសិទ្ធ អាចហៅខ្ញុំតែសិទ្ធៗទៅបានហើយ ខ្ញុំអាយុ១៩ឆ្នាំដូរមកពីភ្នំពេញសព្វខ្ញុំថ្ងៃនៅsingle"
ពាក្យចុងក្រោយរបស់អាបុិនេះធ្វើអោយសិស្សក្នុងថ្នាក់សើចពេញនឹង
"អាឡប់នេះគ្មានអ្នកណាសួរផងប្រាប់គេដែរ"(ខ្ញុំគិតក្នុងចិត្ត)
"ok ឥឡូវមិត្តភក្តិទាំងអស់គ្នាបានស្គាល់សិស្សថ្មីរបស់យើងហើយហ្ន!អញ្ចឹងប្អូនអាចទៅកន្លែងវិញបាន" (អ្នកគ្រូគាត់និយាយ)
ជ្រេញណាស់ដំណើរគេដើរមកធ្វើឫកអឿៗធ្វើដូចមួយថ្នាក់មានតែវាអញ្ចឹង ពេលវាដើរមកដល់តុអង្គុយភ្លាមវានិយាយថា
"ហេ!ឯងឈ្មោះអីយើងមិនទាន់ដឹងទេ"
"យើងហ្ន! ឈ្មោះឌី"
"អ៎"
កន្លះម៉ោងក្រោយពីការសំណេះសំណាលសឹងតែបែកពពុះមាត់របស់អ្នកគ្រូសំលេងជួងរោទ៍ឡើង គាត់ក៏អោយពួកយើងសម្រាក១៥នាទី
"តោះឌីទៅរកទិញអីញុាំអត់! ឃ្លានណាស់ណា" (សិទ្ធគេនិយាយទាំងទឹកមុខស្អុយប៉ែ)
"អើ!ល្អតើយើងក៏ហេវដែរតោះ"(ខ្ញុំនិយាយហើយក៏ងើបឈរឡើង)
ប្រុងនឹងនាំគ្នាចេញទៅស្រាប់តែមានមនុស្សមួយក្រុមដើរចូលមកថ្នាក់ខ្ញុំ អ៎!ពួកវាមានគ្នា៣នាក់គឺ អាស្នា អារ៉ា អាដា ពួកវាជាមិត្តខ្ញុំតាំងពីថ្នាក់ទី១រត់លេងទឹកភ្លៀងស្រាតខោជាមួយគ្នាតាំងពីតូចមកម៉្លេះរាល់ឆ្នាំវារៀនថ្នាក់ជាមួយខ្ញុំតែទើបឆ្នាំនេះទេដែលគ្រូដាក់ដាក់លេខរាងតាមត្រកូល ត្រកូលខ្ញុំអក្សរ"ស" អញ្ចឹងហើយបានឃ្លាតឆ្ងាយមកនៅថ្នាក់Bពួកវាវិញបាននៅថ្នាក់A
"មិចហើយអាឌីសុខសប្បាយអត់សម្លាញ់"(អាដាវានិយាយ)
"គ្នានឹកហ្អែងណាស់ហា"(អាស្នានិយាយ)
"ព្រហ្មលិខិតអោយពួកយើងបែកថ្នាក់គ្នាកំសត់ណាស់ហឹហឹ!(អារ៉ាវានិយាយធ្វើដូចកំសត់ណាស់អញ្ចឹង)
"ស្អីពួកហ្អែងនឹង!បែកគ្នាស្អីយើងគ្រាន់តែរៀនថ្នាក់ផ្សេងគ្នាសោះចេញលេងយើងជួបគ្នាបានតើ"(ខ្ញុំនិយាយទាំងអស់សំណើច)
"តែវាមិនដូចកាលមុនយើងធ្លាប់នៅក្បែរគ្នាពេលម៉ោងរៀននាំគ្នាជជែកគ្នារឿងនេះរឿងនោះហើយអីឡូវមកបែកគ្នាអញ្ចឹង"(អាស្នាវានិយាយផងធ្វើសំលេងដូចគេកំពុងយំអញ្ចឹង)
"អើ!ហើយអាមួយនេះជានរណាគេ"(អាដាវានិយាយព្រមទាំងសម្លឹងទៅមើលអាបុិសិទ្ធដែលកំពុងធ្វើមុខដូចមិនដឹងអីមើលពួលយើងនិយាយគ្នា)
"ម្នាក់នេះជាមិត្តថ្មីគ្នាឈ្មោះសិទ្ធជាសិស្សទើបដូរសាលាមករៀនថ្មី"(ខ្ញុំនិយាយព្រមទាំងយកដៃទៅទះស្មាអាបុិសិទ្ធថ្នមៗ)
"អ៎!រីករាយដែលបានស្គាល់បាទ!"(ពួកវានិយាយព្រមគ្នា)
"ពួកឯងនាំយើងនិយាយនឹងហើយមើលសិទ្ធគេត្អូញថាឃ្លានបាយផង"(ខ្ញុំនិយាយហើយមើលទៅមុខសិទ្ធមើលទៅទឹកមុខគេជូៗសម្គាល់ថាកំពុងឃ្លានមែន)
"អញ្ចឹងពួកយើងទាំង៥នាក់នាំគ្នាទៅរកអីញុាំទៅ"(អារ៉ានិយាយ)
"ok "
ថ្ងៃដំបូងមិនទាន់រៀនទេគឺគ្រាន់តែមកជួបជុំគ្នាតែប៉ុណ្ណឹង ឥឡូវម៉ោង១១:០០ថ្ងៃហើយដល់ម៉ោងដែលពួកយើងចេញទៅផ្ទះវិញហើយខ្ញុំរៀបចំខ្លួនចេញពីថ្នាក់រៀនស្រាប់តែអាបុិសិទ្ធគេរត់មកពាំងផ្លូវខ្ញុំ
"ឈប់ៗៗ"
"ស្អីឯងហាស់!"
"អឺ!គឺ!គ្នា!"
"និយាយមកកុំសាំច្រើនពេក"
"អឺ!គ្នាអត់មានកន្លែងស្នាក់នៅទេណា"
ស្អីគេ! អត់មានកន្លែងស្នាក់នៅ(ខ្ញុំនិយាយទាំងបើកភ្នែកធំៗប្រាកដណាស់អាបុិសិទ្ធនេះវានឹងសុំផ្ទះឯងនៅជាពុំខាន)
"អឺ!គ្នាអត់មានកន្លែងនៅមែនណា"(គេនិយាយទាំងធ្វើទឹកមុខស្ងួត)
"ហើយអត់កន្លែងនៅមកប្រាប់យើង យើងនឹងកូនម្ចាស់សណ្ឋាគារផ្កាយ៥មែន"(ខ្ញុំនិយាយហើយក៏គ្រវាសដៃសិទ្ធដែលកំពុងបាំងផ្លូវហើយដើរចេញ)
"ឈប់ៗៗ!យើងមិនអោយទៅលុះត្រាតែឯងអោយយើងទៅស្នាក់នៅផ្ទះឯងជាមុនសិន
"ស្អីៗហើយចុះឯងយប់មិញនឹងប៉ុន្មានថ្ងៃនឹងដេកនៅកន្លែងណាវិញ"(ខ្ញុំនិយាយដូចឆ្ងល់)
"គឺគ្នាសុំផ្ទះអុំមេភូមិនៅ៥យប់ហើយពិបាករស់នៅណាសឯងណាៗសុំនៅផងណា"(គេនិយាយព្រមទាំងអង្រួនដៃខ្ញុំធ្វើដូចកូនក្មេងយំទាស្ករគ្រាប់អញ្ចឹង)
"អឺៗok!ឲ្យនៅក៏បាន"(ខ្ញុំនិយាយដូចធុញទ្រាំនឹងចរឹកអាបុិនេះ)
"ថាមិច!ឯងអោយយើងនៅហើយហ្ន! យេៗ!សប្បាយចិត្តណាស់(សិទ្ធគេនិយាយផងឡូតកញ្ឆាក់កញ្ឆេងដូចអាកូនក្មេងអាយុ៥ឆ្នាំអញ្ចឹង)
"ហើយអីឡូវទៅជាមួយយើងជិះម៉ូតូទៅយកអីវ៉ាន់ឯងនៅផ្ទះអុំមេភូមិមកហើយទៅផ្ទះយើងតែម្តង"
"អឺ!នឹងហើយគ្នាអត់មានអីជិះទេណា"
"ងាប់ហើយចុះមិចបានមកដល់សាលាបាន"
"ហេ!ពាក្យចាស់លោកពោលថាមាត់ជាផ្លូវនោះអី ដើរមកតាមផ្លូវសួរគេសួរឯងគឺមកដល់ហើយ"
"ឯងនេះយ៉ាប់ណាស់ប៉ាម៉ាក់ឯងនៅឯណាបានបណ្តោយកូនអញ្ចឹង"(ខ្ញុំឆ្ងល់)
"អរប៉ាម៉ាក់គ្នាគាត់បើកសិទ្ធឲ្យគ្នាគឺថាគ្នាចូលចិត្តផ្សងព្រេងទៅណាមកណាមិនបាច់យកអីតាមខ្លួនក៏បានដែរសំខាន់យកតែលុយមកបានហើយ"
"អើ!មានអញ្ចឹងទៀត! មនុស្ស១០០នាក់យើងទើបតែជួបឯងមួយនឹងទេប្លែកខុសគេ"
"កុំនិយាយច្រើនតោះទៅយកអីវ៉ាន់"
"អឺៗៗ"
ពួកយើងទាំងពីដើរសំដៅមកកន្លែងចតម៉ូតូស្រុកស្រែគ្មានកន្លែផ្ញើរម៉ូតូដូចទីក្រុងទេគឺមានតែចតក្រោមដើមឈើពាសវាលពាសកាលប៉ុណ្ណឹងមិនខ្ចីខ្វល់រឿងចោរលួចទេបើរគ្មានប្រវត្តិឃើញចោរលួចផង
"មក!ឡើងម៉ូតូមក"(ខ្ញុំបក់ដៃហៅសិទ្ធ)
"ស្អីគេជិះម៉ូតូអាគុបកញ្ចាស់នឹង"(គេនិយាយដូចភ្ញាក់ផ្អើល)
"ហើយកុំមកថាអោយអាគុបសែនជ័យបារមីមានរិទ្ធយើងណា"
"ស្អីឯង?"
"ឈ្មោះម៉ូតូយើង"
"ងាប់ហើយចេះរកនឹកឃើញ" (វានិយាយដូចចង់ចំអកខ្ញុំអញ្ចឹង)
"អីឡូវជិះមិនជិះ មិនជិះទេក៏សូមអញ្ចើញយាងទៅខ្លួនឯងទៅ"(ខ្ញុំនិយាយព្រមទាំងយកជើងទាក់ម៉ូតូឲ្យឆេះ)
"អឺៗទៅក៏បានដែរ"
ម៉ោង១១កន្លះបន្ទាប់ពីខ្ញុំឌុបអាបុិសិទ្ធនេះទៅយកអីវ៉ាន់នៅផ្ទះអុំមេភូមិ អីវ៉ាន់វាមិនដឹងជាវ៉ាលីផងកាបូបផង ស្បោងផងដូចប្រមូលអស់ពីផ្ទះអញ្ចឹង ម៉ូតូក៏ឈប់ងក់ចំពីមុខសញ្ឋាគារដែលមានជញ្ជាំងបាំងក្តារដំបូលប្រក់ស្បូវយ៉ាងកញ្ចាស់លំដាប់ថ្នាក់ផ្កាយ៥នេះហើយផ្ទះខ្ញុំ...
សូមរងចាំអានភាគបន្ត