Brother
I woke up in a room with dimmed lights on, lying in a bed.
In my blurry vision, nakita ko ang pagpasok ng dalawang lalaking walang pang itaas na saplot sa di kalayuang pinto, nagtatawanan ang mga ito habang maligayang hinihithit ang hawak na sigarilyo.
I move a bit and discovered that my hands were both tied up in the headboard of this bed.
Unti-unting gumapang ang takot sa aking sistema habang hindi makapaniwalang binabawi ang aking mga kamay sa telang nakatali rito. My legs were wide apart. They also tied my feet.
Nagpapanic kong tinignan ang aking suot at kaagad na kinabahan nang makitang wala na ang aking suot na fur long sleeves. Tanging natira na lamang ay ang sando na pang-ilalim nito at ang ang aking gray leggings.
What the fuck? My phone isn't with me too!
Mabilis kong inilibot ang aking mga mata upang hagilapin ang aking mga gamit ngunit tanging itong kama at sofa lamang ang laman nitong buong kwarto.
Nagtatangis ang aking panga sa sobrang galit. That fucking traitor wants me to get raped before I die.
"Oh, our tonight's dinner is already awake." nakangising lumapit ang isang lalaki na may malaking pangangatawan.
Marahas ko itong nilingon at nakita ang mapagsamantalang ngiti sa mga labi nito.
"Why the fuck am I here... Let... me go." I said as I pull my hands but I just really can't retrieve it.
Pinagtawanan lamang ako ng mga ito bago lumapit. Ang isang naka army cut sa gilid ay dahan-dahang itinukod ang kanyang tuhod sa kama. I tried to stay away, but the ropes around each of my hands were tightly knotted.
Ang lalaking may malaking pangangatawan ay mabilis na tumalon at pumaibabaw sa aking katawan. Malademonyong tumatawa.
Awtomatiko akong nagreact sa ginawa nito. I badly want to get him off my body to the point na kahit masakit na ang tali sa aking paa ay patuloy parin ako sa pagsipa at paglilikot.
"What a sweet lady. This is the most precious gift our boss given to us." mabilis na sinakop ng palad nito ang aking panga at buong lakas na pinigilan ang aking pag iwas ng tingin.
Madiin ang hawak nito nang iharap ang aking mukha sa kanya.
"Yup. We'll surely enjoy this one." boses noong isa bago ko naramdaman ang pahapyaw na pag dampi ng kamay nito sa aking tuhod.
I bit my lip and move as wild as I can. Kaagad na nanggilid ang aking luha sa naramdamang takot dahil sa ginawa nito. Masakit na ang aking palapulsuhan at maging ang aking paa.
Kaagad akong napasigaw nang biglaan akong uhaw na hinalikan sa aking leeg nitong lalaking nakaibabaw sa aking katawan.
I screamed to death at mas iniwas ang aking sarili. Sari-saring boltahe ng takot ang bumalot sa akin.
Naramdaman ko ang paghawak sa aking dalawang paa dahilan para magwala ako at mauntog sa aking collarbone ang labi nitong manyakis sa aking harapan.
Mariin itong napamura bago may kung anong kinuha.
Maagap na tumulo ang luha sa gilid ng aking mga mata. Mabilis ang pintig ng aking puso sa sobrang takot at pangamba sa mga posibleng gawin ng mga ito sa akin.
I don't want to lose my hope that I will survive pero nang biglang ipasok sa aking bibig ang isang nakabilog na tela ay halos gumuho ang aking mundo.
Mariing isiniksik sa aking bibig ang isang tela dahilan para hindi ako makagawa ng ingay.
Malademonyong tumawa ang dalawa bago ang isa ay unti-unti din sinimulang halikan ang aking hita.
Tuluyan na akong humagulhol nang maramdaman ang lagkit sa aking katawan. Pakiramdam ko ay ang dumidumi ko. Parang ako ang pinakamababang tao sa mundo. Sa bawat paglapat ng kanilang labi sa aking katawan ay mas dinudurog nito ang aking pagkatao. Ang aking dignidad bilang babae. Daig ko pa ang nagpapagulong gulong sa bundok ng basura.
Wala nabang pag-asa na itigil nila ito. Talaga bang mabababoy na ako ng tuluyan.
My heart aches like as if I'm getting stabbed by millions of knives. It's the kind of pain that I can feel straight to my bones. My poor heart is hurting beyond words. The way they harshly kiss me is tearing up my soul.
Please tell me, there's still something I can do to change the the future ahead of me. Or to stop the death after this.
Unti-unting bumaba ang halik ng lalaki sa aking collar bone. I have no enough strength to fight back anymore. And it scares the shit out of me. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko.
Patuloy ako sa paghikbi at mariing pumikit. My ears are wet because of my tears. And I'm starting to lose hope.
Until someone opens the door. I thought there's finally someone who will stop them from doing it. Pero nang makita ko ang tatlo pang lalaki na nagtatanggal ng damit ay mas tuluyan na akong nawalan ng pag-asa.
Gustuhin ko mang manlaban ay wala na akong magagawa. Kaya bahala na ang Diyos sa mga ito.
If I manage to get out of this mess, I will surely tear their dicks apart from their body and fill their heart with bullets.
Kaagad kong naramdaman ang karagdagang bigat ng kama. I pursed my lips tightly and grit my teeth. Waiting for another touch in my body until the ground starts to shake.
I heard an explosion outside.
Bahagya akong nakahinga ng maluwag nang sabay-sabay silang tumigil sa ginagawa.
Muling bumukas ang pintuan at pumasok ang mga armadong lalaki.
"Napasok tayo!" sigaw noong isa bago muling lumabas at tumakbo buhat ang isang high powered gun.
Parang bula na naglaho ang mga tao sa buong kwarto kasama ang mga manyakis na humalik sa akin.
Pinilit ko ikalma ang aking sarili habang ang tanging nakikita lang ay ang kisame. Hindi ko alam kung dapat ba akong makampante sa nangyayaring giyera sa labas o hindi. Dahil doon ay hindi nila ako nahawakan masyado. And I should be thankful for that.
I just really hope na manalo ang kung sinomang sumugod. I want them to kill everyone except Hugh and Ana. Gusto kong ako ang tatapos sa dalawang iyon.
I want Ana to totally experience what just happened to me earlier.
Pero ang gusto ko ay yung matutuloy. Gusto ko yung mandidiri na siya sa sarili niya pagkatapos. And Hugh? I want him to watch his beloved girl. Gusto ko yung makikita niya kung paano babuyin ang taong mahal niya. At hindi lang iyon.
Gusto ko yung unti-unti ko siyang pahihirapan bago ko tapusin ang buhay niya.
Buong lakas kong ibinuga ang tela na ibinara sa aking bibig. But first, how do I get out of this bed, when I'm completely tied up.
Kalagitanaan ng aking pag-iisip ay ang pagkalabit ng kung sino sa door knob ng pintuan.
Mariin ko itong tinitigan habang ang kaba ay muli nanamang gumagapang sa aking sistema. Dahan-dahang bumukas ang pinto at kaagad na nanlaki ang aking mga mata nang makitang si Laurence iyon. Hawak nito ang isa sa pinaka malakas ng handgun na ginawa ng aming kumpanya.
Mabilis na umakyat ang presyon ng aking dugo. Naghalo ang takot at galit sa aking puso habang pinapanuod itong mabilis na naglalakad patungo sa aking direksyon.
"WHAT THE HEL ARE YOU DOING HER-"
Hindi ko natapos ang aking sinasabi nang bigla nitong itutok sa akin ang baril.
Pahapyaw na tumibok ang aking puso habang mariin at pagod na tinititigan ang baril sa aking harapan.
"P-Please... D-Don't!"
Nagbara ang aking lalamunan.
Seryoso at puno ng piligro ang mga emosyon na bumabalot sa mga mata nito. Kunot ang noo at mariing naka igting ang kanyang panga ng biglang kalabitin ang gatilyo at sunod sunod na nagpaputok.
Sa sobrang gulat at bilis ng pangyayari ay hindi ko namalayan na tanggal na ang mga tela at lubid na nakatali sa akin.
Panandalian akong nagulantang sa ginawa ni Laurence at nagtataka itong tinitigan.
The heaviness that I hold in my heart disappeared.
Did he... just shoot those rope and freed me?
"W-What did you just do?" nagtataka kong tanong kasabay ng pagtulo ng isang luha sa aking pisngi.
Tahimik lamang ako nitong nilapitan at tinanggal ang mga natirang lubid sa aking mga paa.
Awtomatikong nalaglag ang aking panga nang marealize na ang mismong binaril niya ay ang mismong buhol nito. No wonder why he's part of our best assassinating troupes.
Pagkatapos hawiin ang mga natitirang tela sa aking kamay ay kaagad ako nitong hinawakan sa balikat at ini-upo sa kama.
Nagtataka ko itong tinitigan habang may hinuhugot ito sa kanyang likuran. And it was a gun.
Mas nagulat ako nang inilahad niya ito sa aking harapan.
Sari-saring reaksyon ang naramdaman ko habang tinititigan si Laurence na inilalahad sa akin ang isang baril. Mabilis na dumaan sa aking isip ginawa nitong pagtatangka sa aking buhay, pati narin ang pagsanib niya sa tunay na kalaban.
"Take this and I will help you leave this place." his authoritative voice before he puts the gun beside me.
"W-Why are you doing this?"
Hindi maproseso ng aking utak kung bakit niya ako tinutulungan. Hindi ko maintindihan ang mga nangyayari. Naguguluhan ako. If He's my enemy, then why the hell is he helping me. When he can be glad enough if he leaves me in this place.
"Malaki ang utang na loob ko kay Luke at Asher. They are like a brother to me. That's why I'm doing this as your brother too." kaagad akong nag-angat ng tingin at nakita ang pagngiti nito.
Tumalon ang aking puso sa narinig.
Parang niyanig ang aking mundo sa gulat.
My eyes widened in shock.
Did I hear it right?
My georgina! Things are getting more complicated!