"Aba, hindi ka late ngayon huh?" Nginisian ko ito at umupo sa tabi niya.
"Maaga akong nagising eh." Her brows furrowed. Yung mukha niya halatang interesado sa chismis, naghihintay na may masasagap na balita.
"Mom is back. Anyway, punta kayo sa bahay later. Kunin niyo gifts niyo. Chat mo nga sa gc, punta sila." She glared at me but she still obliged. Kunwari pa siya, siya naman itong pinaka masaya pag may gifts si mommy sakanila.
Nasa kapilya kami nila ngayon. Their group is called Born Again. I'm a Catholic, pero dito ako sa kapilya nila nagsi simba. Dati naman sa church kami nila Jean, but since nagpatayo sila rito sa subdivision nila Jean, dito na kami nagsi simba.
It doesn't really matter what church you're attending or what religion you belong, as long as you worship and believe God. That's what matters.
Minsan sa Catholic church ako sa bayan pumupunta, kasama sila mama. Hindi madalas dahil mostly nagtra travel sila o dikaya busy sa work.
"Dadalhin daw ni Zy iyong bagong liniligawan niya." May bago? Ang bilis naman yata...
Kawawa si Hana.
"Sino?" She shrugged and continue playing with her phone.
Kaya pala wala pa si Lleidzy. Edi wow.
"Tawagan mo nga si Hust." Nakangisi niyang sabi, halatang may plinaplano na namang kademunyohan itong babaeng to.
"Busy." Inirapan niya ako pero ngumisi ulit.
"Bahala ka." Sabi niya at kinuha niya ulit ang cellphone niya at nagtitipa tipa doon. Bahala siya diyan, idamay pa ako sa kalokohan niya.
Medyo maaga kasi kaming nandito, tsaka sila Jean ang nagho host sa kapilya. Sila yung mga nag gui guitara , kumakanta, nag pia-piano, basya yung ginagawa ng mga nagcho choire.
Halos kilala kuna nga ang mga tao dito. Lalo na yung mga nagsisimba. Kahit nga iyong masungit na matanda kilala kuna, kahit hindi kami kinaka usap nito.
Balita ko kasi kaya masungit, matandang dalaga raw. Siya iyong tipo ng tao noon na, chill chill lang. Noong dalaga raw hindi naman masyadong focus sa pag aaral hindi rin naman pabaya. Pero hindi na talaga palakaibigan noon, meron man daw pero kaunti lang. Iyong buhay niya iyong inaasam ng lahat, walang pressure, walang prino problema na pera, ok lang ang grades, iyong bang parang ang perfect niya.
Then, everything changed noong nakilala niya ang kasalungat sa buhay niya. Iyong taong seryoso sa lahat ng bagay, working student, napre pressure sa pamilya at bayarin sa bahay. Halos malapit ng bumagsak ang mga grado, pero pinapasa parin. Everyone knew about his situation kaya pinapasa at magaling siya sa recitation, pero pagdating sa test natutulogan niya sa sobrang pagod.
Ang sabi sabi there's this one party na dinaluhan ni lola, na pinagtra trabahuan ng first love niya. And yup, they fell inlove. Dati away sila ng away but then, as time pass by hate turned to love and love turned to sadness.
Iniwan siya nung lalaki, without telling his reason.
Nasira ang buhay niya. Iyong bang tahimik na buhay niya na biglang nagkaroon ng ingay, naging maliwanag tas biglang binawi noong nasanay kana? Ayon yun...
They said, she's still waiting for him. For his explanation.
Kaya raw masungit...
Love is really scary. Kaya hanggat maaari ayoko munang mainlove. Because I really don't know what I can do for love.
Marami na akong nakitang nagpaka tanga para sa pag-ibig, nagawa ang mga bagay na hindi nila inaasahan. Wala sa plano. I even witnessed how my cousins begged, with their knees bended on the floor while tears is streaming down their cheeks.
I witnessed how they broke their self, how they self distract, kung paano sila bumagsak ng sabay sabay. Sabay sabay pang uminom ng alak at biglang nawala.
It was the hardest time for our family. Halos mabaliw na ang buong pamilya at sumabay pa si lola noon. Ilang beses na binisita niya, namin ang hospital dahil sa sakit niya.
Kaya bumaon sa utak at puso ko kung gaano kasama ang epekto ng pag ibig sa isang tao. Yes. Love is the reason why we're happy, sabi nila it would make your dull world, a world that full of colors. But would you take the risk? Kahit alam mong masasaktan ka sa huli? Is it worth it? Ok ka lang naman kahit hindi makulay ang mundo mo. Nakakatawa parin ako, masaya parin ako. So, why would I take the risk? I'm contented with this kind of life.
Ayoko pang mainlove.
I have too much to lost.
Ilang beses ng ipinamukha sa akin na wala akong alam kasi hindi ko pa nararanasan. Siguro nga tama sila, pero kitang kita ko naman ang epekto nito pagkatapos mong sumaya...babawiin din saiyo at double pang sakit ang sukli nito.
Kailangan ko bang maranasan mainlove para maijustify na ang maiidulot ng love masaya lang sa una pero masakit sa huli? Hindi naman diba? Because there are different kind of love. Love for a family and friends.
I think it's enough for me to tell that love is a scary thing, basura. What I've experienced from those two kinds of love is enough for me, already. I can't take another betrayal from any form of love...
I might lost it.
I can't do that.
The mass ended na hindi dumarating sina Lleidzy. Ang masayang masaya na mukha ni Jean kanina ay lukot lukot na. Sayang daw effort niya.
Muntik na ngang pumunta dito si Hutszy! Chinat ba naman na inaapi ako ni Lleidzy, gago talaga itong si Jean. Buti na lang chinat muna ako bago pumunta.
Kaya wala rin akong number niya eh. Sabi ko kasi mas madali pag ig or messenger na lang. Sa una hindi pa niya alam iyon kaya tinuruan ko pa. Aba, noong natuto halos iyon na lang ang gawin! Na addict na rin sa mga novels at comics na nakita niya sa phone ko, kaya pina download din sa cellphone niya. Buti na lang lalaki siya, hindi kami mag aagawan ng asawa!
Ang dami agad ang nagastos niya! Ako nga naghi hintay lang sa mga free coins! Pero siya tudo gastos, iba talaga pag mayaman! Halos pareho kami ng binabasa kaya inispoil niya ako, minsan naman hinihiram ko phone niya para doon magbasa.
Minsan nga naglalaban pa kami ng mga theories, tas kung sino yung mali ang theories niya manlilibre.
"Zhia."
"Oh?"
"Zhia."
"Ano?"
"Zhia!"
"What?!"
"Look at me!" Inis kong binaba ang libro ko at masamang tinignan siya. Ang walang hiya, nakatambay na naman sa bahay namin. Wala naman sina Kuya para kasama niyang mag bike!
I glance at him. "Oh? Ano? Ok na yun?" Sabi ko at binalik ang tingin sa libro.
"Call me." Ano bang pumapasok sa kokote nito at kung ano ano ang sinasabi?!
"Are you crazy? Katabi lang kita, Lleidzy!" Inirapan niya ako at walang hiyang hinila ang baba ko palapit sa kaniya.
Itim na itim ang kaniyang mga mata, ang makakapal niyang kilay ay nagsalubong akala mo'y magdidikit na. Ang kaniyang mapupulang labi ay malapit lang sa baba ko.
"Call me Seiya, Zhia." Call him Seiya? Ayoko.
"No."
"No?" Sinalubong ko ang mga titig niya at nginisian siya.
Ngumisi siya pabalik. Akmang magsasalita ako nang may maramdaman akong malambot na mainit na bagay ang dumikit sa baba ko.
Napahawak ako sa ulo ni Lleidzy dahil sa gulat. I felt how his lips form into a smirk. He put a little distance between my chin and his lips.
"Call me, Zhia."
"Say my name, baby." His voice is husky that it almost made me shiver.
"S-seiya." There is something in his voice that made me follow him. Para bang inaakit ako nito nasundin siya. Na kung bibiguin ko siya ay mapaparusahan ako.
"Again." He commanded with his serious voice but his eyes is playful.
"Seiya." Napapikit ito at tumingala para itago ang kaniyang mga ngiti.
Pinakawalan na niya ang baba ko at biglang tumayo.
"Where's my pretty Zhia?!" Dumistansya sa akin at bumalik sa upuan niya.
"Lolo!" Gulat na tawag ko dito at linapitan siya upang alalayan.
But he gestured me to seat, so I followed.
"Ate, ba't niyo po hinayaang maglakad si lolo? Baka mapano siya." Nag aalalang tanong ko sa nurse na kasama ni lolo. Si ate Mae.
"My pretty, Zhia. Ako may kasalanan apo, don't get mad at the lady." Humingi naman ako nang paumanhin kay ate Mae at sinabing kumuha siya ng meryenda.
"Zy-zy is here too! What are you doing here, apo?" Matagal ng kilala ni Lleidzy ng mga Savillan dahil kay Kuya W. Hindi ko parin alam ang rason bakit sila magkakilala.
"Napadaan lang po, Lolo." He softly said and he stood up to help lolo seat.
"That's good! Ayahin mo si Zhia mag bike, para hindi siya puro pagbabasa ng libro! Aba, apo galaw galaw naman." Napangiwi na lang ako dahil sa sinabi ni Lolo. Feeling teenagers si Lolo.
"Lo, ayoko. Mapapagod lang ako." Nakabusangot kung sabi kaya natawa ito. Pero si Lleidzy ay seryoso akong tinignan bago liningon si Lolo.
"You're right, Lolo! I'll invite her tomorrow." At kailan naman ako umoo na sasama ako?
"No!" Gulat na lumingon sa akin si Lolo dahil sa pagsigaw ko, pero natawa rin ito kalaunan.
Nagusap muna sila ni Lleidzy ng ilang minuto bago nagpaalam si Lleidzy na uuwi na.
Tuwang tuwang si Lolo kay Lleidzy na para bang sarili niya ring apo ito. Sabi ko na nga ba ipagpapalit na talaga si Kuya F sa kalokohan niya.
Kinamusta muna ako ni Lolo bago ako seryosong kinausap.
And since that day, I've doubt things again. It was like a trigger to a bomb that if you pull it... it would explode and destroy things...people.