Gus
I was waiting for his reaction when I told him that I wanted to die kung ayaw niya akong pakawalan. Mahabang katahimikan ang namayani sa amin. Hinihintay ko kung ano magiging sagot niya sa sinabi kong iyon. Pero hindi ko s'ya narinig na nagsalita hanggang sa gumalaw siya at ipinagpatuloy ang paglalakad patungo sa pinto. Nanlumo ako at muling bumalik sa pagkaka-upo.
Matuling lumipas ang mga araw hanggang sa ang isang linggo ay naging dalawa. Nakakulong pa rin sa silid na ito. Nababagot na ako sa pananatili dito sa loob. Wala akong ibang ginawa kundi kumain, matulog at maglinis ng katawan. Sa loob ng dalawang linggong iyon ay hindi ko na siya muling nakita.
Hindi ko alam kung nasaan ang lalaking iyon. I also don't care kung ano ang pinaggagawa niyon kung bakit hindi na nagawi dito. I don't fucking care and I don't want to know what he's up to. Pero sana naman ay palabasin niya ako dito. Nagpapasalamat nalang ako na hindi ako sinasaktan ng mga tao niya. Iba't ibang lalaki ang naghahatid ng pagkain sa nakalipas na mga araw. Dahil kapag naghahatid ang mga iyon ay magalang na bumabati sa akin at agad din namang aalis na para bang takot na takot sa akin. Ni ayaw akong tingnan o mapagmasdan ko man lang sila.
Until one time, I was shocked when I walked to the door and tried to open it. It just opened. Hindi ako makapaniwala nang bigla iyong bumukas pagpihit ko ng doorknob. I walked slowly afraid the someone might hear me. Baka nakalimutang e-lock ng huling naghatid ng pagkain sa akin. May nakita akong isang pinto sa tabi ng silid na aking nilabasan. Dali-dali akong lumayo roon. I tiptoed as I was about to reach the stairs. Tahimik ang buong kabahayan at wala akong makitang tao sa hallway.
Ganoon din sa ibaba nang dumungaw ako. I couldn't see someone downstairs. Wala ang mga tauhan ng damuhong iyon. Did they leave me here alone? Sa isiping iyon, nagmamadali akong bumaba hanggang sa makarating ako sa huling baitang ng hagdan. Nagpalinga-linga ako habang dahan-dahan akong naglakad.
Ngayon ko lang napansin ang kabuoan ng sala. Kung maganda ang silid na pinagkulungan sa akin, mas lalong maganda ang sala ng bahay. Tama nga akong gawa sa native itong bahay. A classy house made of bamboos and amakan. Ngunit ang sahig ay naka-tiles ng kulang light brown.
Dinala ako ng aking mga paa sa kusina. Maging dito ay pwede ring ipagmayabang ang kagamitan. Kodus to the interior designer of this house. Simple yet glamorous and very classy. Ito ang klase ng bahay na palagi kong nakikita sa social media. I bet this was inspired by the beach houses in Maldives. I've been there and wala itong pinagkaiba sa mga malalaking cottages doon. Maliban sa mga gamit na mukhang mamahalin. Mapapansin mo sa mga brand ng bawat gamit na naroroon.
Bumalik ako sa sala ng wala akong makitang tao sa kusina. I was hesitating to go out when I saw the front door. Bukas iyon at kitang-kita ko ang maliit na kubo sa gilid. A nice kubo as well. Of course, alam ko ang hitsura ng kubo dahil palagi ko nga itong nakikita sa social media.
I was about to go out when I saw no one gurading outside. But I was halted and when I suddenly saw a person on the shore. I couldn't move a bit. Nakatalikod siya sa akin at nakasuot lamang siya ng swimming trunks. I did not expect that I will see him here. I thought he's not here. I haven't seen him for two weeks.
Kitang-kita ko ang magandang hubog ng kanyang likuran. I have seen a lot of male models and celebrities same built as the man I was looking. But this kind of man is different. There's something in him that I couldn't name. Is it the sex appeal? Or is it because of the tattoos on his back?
Is he some kind of a gangster? Why is he covered with tattoos? I hate men with tattoos dahil maruming tingnan but not this one. Tila bumagay sa kanyang katawan ang bawat tattoo na nakaguhit sa kanyang likod. His biceps were inviting me to touch him. His muscles were waving at me as if they wanted me to swim with their owner. Hush! Silly mind!
Tumalikod ako at nagtago sa likod ng malaking pinto. Napasandal ako doon at tahimik kong kinastigo ang aking malaswang isipan. But I coundn't help myself to look back and take a peek at the man standing not far from me.
Bigla akong kinabahan nang pagsilip ko ay nakaharap na siya sa akin. Babalik sana ako sa pagkakasandal ngunit napansin kong hindi niya ako nakikita. He keeps on brushing his hair with his hands. At mula sa aking kinatatayuan ay kitang-kita ko ang bawat patak ng tubig alat mula sa kanyang buhok patungo sa kanyang mukha pababa sa kanyang dibdib. And even his chest was covered with the wings of a pigeon? Is it pigeon? Oh, I don't know.
He's handsome, no doubt about that. But my boyfriend is more handsome than him. Iyong tipo ng boyfriend ko ay mukhang hindi gagawa nang masama. Pero itong lalaking 'to ay mukhang kayang gawin lahat ng kasamaan. Why should I keep on comparing them? Hindi ko sila dapat na ikompara in the first place. He's nothing compared to my boyfriend.
Halos mapatalon ako sa gulat nang sa pag-angat ko ng tingin ay masalubong ko ang kulay asul na mga mata. Ngayon lang din ako nakakita ng moreno na may asul na mga mata. Most of them are White Americans with blue eyes. But those pair of eyes are perfect on him.
"Are you watching me?" His baritone voice was pulling me back from assessing him.
"Why should I?" I immediately answered him afraid that he might find out I'm lying.
He smirked. I was waiting for him to say something but after he looked at me with his silly grin, he then walked past me and left. I was left thinking kung tama ba ang aking nakikita.
"What's happening?" Hinabol ko s'ya at sumabay sa paglalakad.
"What do you mean?" Tila nababagot n'yang tanong.
Iminuwestra ko ang aking mga kamay na tila sinasabi ko sa kanya na 'hello?'. Parang nakuha naman niya ang ibig kong sabihin.
"Oh. Don't you like it? Hindi ba ito ang gusto mo? Pakawalan ka?"
"This is not what I'm trying to say." I raised my voice. Tumigil siya sa paglalakad kaya naman tumigil rin ako.
"What is it then?" Ganoon pa rin ang kanyang tono. Tila ba hindi interesado sa aming pinag-uusapan.
"Gusto kong pauwiin mo na ako. I want to be free."
"You're free. Pinauwi ko na ang mga tauhan ko para naman komportable kang gumalaw dito."
"Take me back to Chan. Now!" I gritted my teeth. Hindi ko inaasahan ang kanyang sunod na inasta. Bigla n'ya akong isinandal sa dingding na malapit sa bukana ng kusina. Hawak n'ya ang dalawa kong pulsuhan at ipininid n'ya iyon sa 'taas ng aking ulohan.
"That's not going to happen. 'Wag na 'wag mong mababanggit ang pangalan ng lalaking 'yon sa harap ko." Bagaman mahina ang boses n'ya ay mababakasan pa rin iyon ng poot at galit.
"Baka nakakalimutan mo kung sino ang lalaking 'yon sa buhay ko." Hindi ako nagpasindak sa galit n'ya.
"Ipaalala mo sa'kin palagi nang sa ganoon ay magkaroon ako nang lakas na loob na burahin s'ya sa isip mo." He bent his head and sealed my lips with his. Napamulagat ako. He savagely kissing me. Hindi n'ya ako binigyan nag pagkakataong tumanggi dahil pagbuka pa lang bibig ko ay agad na naman n'ya iyon sinarhan gamit ang kanyang mga labi.
Mahigpit ang pagkakahawak n'ya sa aking palapulsuhan. Nagitla ako nang bigla n'yang idikit ang sariling katawan sa akin. Kung kanina ay hanggang tingin lang ang nagawa ko sa katawan n'ya, ngayon ay narito na sa harap ko at hinaharot ang sarili kong katawan. I was afraid kung bakit biglang nakaganoon ang aking iniisip. Iwinaksi ko 'yon at pilit na kumawala sa kanya.
Ngunit nagkamali yata ako dahil mas lalo lamang nagdikit ang aming mga katawan. I could feel his chest over my breasts. Nanlaki ang aking mga mata nang may maramdaman akong matigas na bagay na nakatusok sa aking puson. I saw his eyes closed while kissing me hard. His tongue explored every inch of my mouth. At tila walang balak na tumigil dahil mas lalo pa n'yang pinalalim ang paghalik sa akin.
He nibbed and then sucked my upper and bottom lips. Paulit-ulit n'ya iyong ginawa habang mas lalo mng idinikit ang ibaba sa akin.
"Hmmm.." He moaned. His hand traveled down and cupped one of my breasts.
"Hmmm.." Mas lalo pang lumakas ang kanyang pag-ungol. Hindi ko malaman ang aking gagawin. I continued pushing him using my free hand but he's like a hard wall na hindi man lamang alintana ang pagtulak ko sa kanya.
Ayaw ko man ngunit bigla ang pagragasa ng sensasyong aking naramdaman noong unang naglapat ang aming katawan. The time when he's moving on top of me. His kissed made me feel like I'm lost a million times to somewhere I don't know where. Like I was floating and just feeling the tingling sensation from my lips down to my body.
Ngayon alam ko na. Katawan ko lang ang kaya n'yang manipulahin ngunit ang aking puso't isip ay iisa lang ang nagmamay-ari. No other than Chan, my fiancé. Sukat sa isipin kong iyon ay agad n'ya akong binitawan. He looked at me.
"You can do all you want. Hindi na kita ikukulong dahil baka totohanin mo ang sinabi mo sa'kin. Sayang naman." Iyon lang at iniwan na akong nakatanga. Ilang sandali akong ganoon. Nakasandal lang sa dingding at inapuhap ang aking sarili sa kabiglaan. Natakot s'yang baka raw totohanin kong magpakamatay? No way! Nang mahimasmasan ay agad akong tumakbo palabas.
I did not stop running hanggang sa mapagod ako. Halos nalibot ko na ang buong isla ngunit wala akong ibang makita. Nag-iisa lang ang bahay na iyon na nakatayo sa gitna maliban sa mga naglalaking puno sa paligid. Nakarating ako sa cliff at halos mapatda ako sa lalim n'yon. Napaatras ako. Where the hell are we?
Ibig sabihin ay kaming dalawa lang ang taong naririto sa islang ito. Hapo akong napa-upo sa bermuda grass. Dahil sa pagod ay napahiga ako. I looked at the bright sun shone over me. Hanggang kailan ba ako rito? Ano ba ang plano n'ya sa akin? Obsess ba ang lalaking 'yon sa akin? Naguguluhan ako. Pero baka naghihiganti s'ya.
Is he Chan's enemy? Hindi kaya? Dahil galit s'ya kay Chan ay ako ang napagbuntunan n'ya. He's taking revenge on my fiancé through me. Dahil alam n'yang mahal ako ni Chan kaya dinukot n'ya ako at ginawang sex slave. Tiyak na masasaktan nga naman si Chan kung ako ang gawan n'ya ng masama.
But my fiancé is a good man. Hindi ko maalala na mayroon s'yang nakaaway. Hindi kaya magkalaban sila sa negosyo? But he said he just wanted to be with me. Or maybe sinabi lang n'ya iyon sa akin dahil ayaw n'yang malaman ko ang totoong dahilan nang pagdukot n'ya sa akin.
I'm so confused right now. Pero mas gusto kong paniwalaan na kalaban s'ya ni Chan sa negosyo. Dahil alam kong mabait na tao ang fiancé ko. Tumayo na ako at muling bumalik sa loob ng bahay ng lalaki. Nagtuloy-tuloy akong umakyat sa kuwartong iyon. I don't like my smell. I am sweating and I want to stay in the bathtub.
Nakapikit ako habang nakasandal ang likod at ulo sa bathtub. Ayaw ko munang mag-isip. Hindi biro ang aking itinakbo kanina. I was tired and I felt drained. Mula isip hanggang katawan. Nang magmulat ako ng mga mata ay nagulat ako dahil madilim na. Agad akong nagbanlaw.
Nang makapagbihis na ay lumabas ako ng silid na iyon. Gusto kong itanong sa lalaking hindi ko alam ang pangalan kung tama ba ang aking sapantaha. Dumeretso ako sa kusina nang maamoy ko ang mabangong aroma ng pagkain. I was halted when I saw the back of the man cooking. Lumingon s'ya sa akin.
"You're awake." Muli s'yang humarap sa niluluto. Bakit kung umasta s'ya ay parang wala lang. Hindi ba n'ya alam na mabigat ang kasong kidnapping?
"What's your name?" I wanted to know his full name nang sa ganoon ay masampahan ko s'ya ng kaso kapag naka-uwi na ako.
"Bigla naman yata ang interes mong malaman ang pangalan ko?" Tumaas ang isang kilay ko.
"What should I call you then? Manong?" Mapang-asar kong sabi sa kanya.
"You can call me baby if you want." I know he's grinning. Kahit hindi ko makita ang kanyang mukha ay mababakas iyon sa tono ng boses n'ya.
"Gago ka ba?" Galit kong sabi sa kanya. Nagkibit-balikat lamang s'ya. "Are you insane? Bakit naman kita tatawaging ganyan?" Nakasunod lang ang tingin ko sa kanya habang kumukuha s'ya ng pinggan at isinalin doon ang kanyang niluluto. He's not wearing any shirt ngunit naka-apron s'ya. He's weird. Hindi naman sexy.
"Because you forgot my name?" Humarap s'ya sa akin at inilapag sa lamesa ang pinggan. S'ya ba ang nagluluto sa mga masasarap na pagkaing Pinoy na natikman ko? Hindi naman siguro. Boss s'ya di'ba?
"If I'm not mistaken, was it Jed?" ani ko.
"It's Jeff." He said with his furrowed brows.
"Yeah, Jeff. Kalaban ka ba ni Chan sa negosyo?" I wanted to confirm what I was thinking.
"I already told you not to mention that name again. You know the consequences very well, don't you?" He seemed like mad.
"Hindi mo mai-aalis sa akin ang magtanong. Because I wanted to know the real reason behind your wrongdoing." He removed his apron and put his shirt on na nakasampay lang pala sa likod ng upuan. The table is set. There's tinolang isda, pritong isda at okrang gulay na pinakuluan lang.
"Let's eat. I'm hungry. You cooked all these?" Iminuwestra ko ang kamay sa mga pagkaing nakahain. Natakam ako bigla.
"Yes. Sit down." Maawtoridad niyang utos sa akin. Kakalimutan ko muna siguro ang tanong ko. I mean ipagpapaliban ko na muna. I need to eat. Or maybe we can talk over the food.
Umupo na ako. I saw him putting rice on my plate. "I can take care of myself." I told him and started to get the tinolang isda. Sobra naman yata kung umasta s'ya ng ganoon. Alam kong paghihiganti ang pakay n'ya kay Chan sa pamamagitan ko.
"It's so unusual for a kidnapped woman to eat with his kidnapper, don't you think?" I couldn't help myself but to ask.
"Let's just eat." I think he's not in the mood to talk to me. Dahil sa inasta n'ya mas lalo n'yong pinagtibay ang aking hinala. He just wanted me to be his sex slave. Maybe if he's tired of me, he will get rid of me. Tama nga ang hinala ko.
I started eating. Hoping na sana madali s'yang magsawa sa akin. Nang sa ganoon ay agad na n'ya akong pakawalan. Sa hitsura niyang 'yan, mas maraming babae ang nagkakandarapa sa kanya. There's a lot of women who can satisfy his needs. Mas mabuti siguro na umayon na lang ako sa gusto n'ya. In that way, he will get tired of me easily. So, I can go back to my fiancé as soon as I can.
The food is great. Pamilyar ang lasa ng mga pagkain. I didn't know that this man can cook. Ang buong akala ko mga masasamang gawain lang ang kaya n'yang gawin. Tahimik kaming kumain. Panaka-naka ang ginawa kong pagsulyap sa kanya. Sa buong durasyon ng dinner namin ay hindi n'ya ako tinapunan ng tingin. Dahil sa tuwing mag-aangat s'ya ng tingin ay saka ko naman ibaba ang aking tingin sa aking kinakain.
We finished eating and he told me to go upstairs and rest. What a good man pero alam kong hindi iyon ang totoo n'yang pagkatao. Tumambay muna ako sa balcony after I brush my teeth. I wanted to drink wine just to get myself to sleep. Napahaba rin ang tulog ko sa bathtub kanina kaya hindi pa ako inaantok.
But then I decided not to drink lalo na at kaming dalawa lang ang narito. Baka patayin n'ya ako bigla. Wala akong kalaban-laban kung ganoon. After how many hours of staying at the balcony, I decided to go inside, turn off the light and lay on the bed. Binuhay ko ang lampshade sa aking gilid. Habang nakahiga, inabala ko na lang ang sarili sa pagbuo ng plano kung paano ko s'ya mapagsasawa sa akin.
Para naman yatang kahalayan na ang patutunguhan sa aking pag-iisip na ito. Nakaharap ako sa balcony kaya kitang-kita ko ang mga bituin sa langit. Palagi kong iniiwang bukas balkonahe nang sa gayun ay makapasok ang sariwang hangin. Napakalamig ng gabi. Iniisip ko kung kumusta na kaya ang mga taong naiwan ko sa syudad? Siguradong hinahanap pa nila ako hanggang ngayon. Saang banda ba ang lugar na ito? Bakit hindi nila ako natutunton?
Nasa kalagitnaan ako nang pag-iisip nang marinig ko ang mahinang pagbukas ng pintuan sa silid. I was alarmed. Hindi ako kumilos o humarap man lang sa pintuan. Alam kong s'ya ang papasok sa silid na ito dahil wala kaming ibang kasama dito. Nakikiramdam ako sa bawat galaw n'ya.
Umabot sa akin ang amoy n'ya. Bagong paligo s'ya at ang bango n'ya. Ano kayang pabango n'ya? Or is it his soap? Kasi iyon palagi ang naaamoy ko sa tuwing malapit s'ya sa akin. Kinakabahan ako. Ngayon ko na ba gagawin ang pinaplano ko? Ang sumang-ayon nalang sa bawat gawin n'ya sa akin? Kasi kahit naman komontra ako ay magagawa pa rin naman n'ya ang gusto n'yang gawin sa akin.
Mas maigi sigurong hindi na ako mag-aksaya pa ng lakas na lumaban sa kanya. Pasasaan ba't magsasawa rin s'ya sa akin. When he turned off the lampshade, tuluyan na akong nagpagapi sa aking binabalak. Naramdaman kong lumundo ang kama sa likod ko, tanda na humiga na s'ya.
After two weeks, ngayon lang s'ya ulit pumasok sa silid na ito. Men are men. May pisikal na pangangailangan talaga sila. At dahil ako ang narito, sa akin s'ya lumalapit. Hindi na ako makapag-isip nang mabuti.
Kumislot ako nang maramdaman ko ang bisig n'yang yumakap sa aking baywang. He's behind me. Niyakap n'ya ako mula sa likod. And then he started kissing my nape. Tuluyan akong napapikit.