Ilang gabi ako ay hindi makatulog sapagkat naalala ko pa rin na wala na nga pala akong pamilya iniwan nila akong nag-iisa. Gabi-gabi kong inuubos ang oras ko sa pagpaplano. Alam ko hindi magihing madali para sa akin ang mag imbistiga ngayong ako ay pinaghahanap na ng mga pulis.
"Bro! Halika nandito na ang almusal"
"Masakit ulo ko, pwede dito na lang ako kakain"
"Dalhan na lang kita diyan."
Nakita ng kaibigan ko ang mga nakasulat sa hiniram kong white board niya.
"Kailangan mo ba ng tulong ko?"
"Oo! Ikaw ang nakakalabas kaya ikaw ang gagawa ng pag imbistiga sa labas ang gagagwin ko na naman ay iisipin ko ang plano ng gagawin mo para makapag imbistiga ka doon."
"I mean do you need help kasi may sakit ka diba?"
"Pagkatapos ko kumain itutulog ko lang ito okay na sigurado ako hindi lang kasi ako makatulog simula ng mamatay sila."
"Hayaan mo Chest tutulungan kita sa problema mo, sa ngayon magpahinga ka muna."
"Sige! Kain lang muna ako tawagin kita if I need anything alam kong sabado ngayon wala kang pasok ngayon alam kong nandiyan ka alng sa labas ng room."
"Buti sinabi mo muntik na akong magbihis ng uniform."
"Kahit kelan talaga Raymond lagi ka na lng muntik pumasok sa school pag walang pasok."
"Sorry naman!"
Nang lumbas na sa kwarto ang kaibigan kong si Raymond ay kumain na ako ng aking almusal. Habang ako ay kumakain ay nakarinig ako ng malakas na putok ng baril.
"Raymond?!" Ang tanging nasabi ko sa sobrang gulat ko.
Umikot ako sa buing bahay para hanapin ang kaibigan ko. Nagulat ako ng hawakn ni Raymond ang balikat ko.
"Ayos ka lang ba? May tama ka ba?" May pag-aalalang tanong ko.
"Ayos lang ako! Ano bang pinagsasabi mo?"
"Diba may pumutok na baril? Alam ko baril yun."
Nakita kong mapula ang pisngi habang tumatawa si Raymond.
"Bakit ka tumatawa?"
"Sorry! Nakakatawa ka kasi.."
"Nakakatawa mag-alala?" Inis na sabi ko.
"Hindi sa ganun Chester. Siguro nung nabitawan ko lang yung takip ng kaldero kasi mainit kaya naisip mong may pumutok na baril."
"Yun ba yun?" Sabi ko sabay tawa.
Habang natatawana kami ni Raymond ay biglang may bumato sa bubong.
"Check ko kung nandyan pa yung bumato." Sabi sa akin ni Raymond.
Inabot ni Raymond sa akin ang isang kahon na iniwan sa tapat ng bahay niya.
"No! No! Header Kurt sorry!" Sabi ko habang umiiyak.
"Fuck! U-ulo ni Header kurt yan?!"
"No! Hindi pwedeng u-u-ulo niya ito! Papatayin ko gumawa nito! Mapapatay ko siya." Galit na sabi ko.
"Kalmahan mo lang bro!"
"Hindi ko kaya! Ginagalit ako nung taong pumatay sa mommy at mga kapatid ko." Inis na inis na sabi ko.
"Ganito bro, hindi muna ako papasok ng school para matutulungan na muna kita sa pag-iimbistiga."
"No! Kapag hindi ka pumasok sa school magtataka ang school at makakarating ito sa magulang mo tapos pupunta sila dito para kausapin ka pwede na nila akong makita dito makukulong ako bro!" May pag-aalalang sabi ko.
"Hindi naman ako basta na lang hindi papasok sa school. I will excuse"
"Hindi pa rin ako payag kasi sayang ang araw na hindi ka papasok." Angal ko sa kanya.
"Pero bro! Kapag busy na ako sa school hindi nakita matutulungan sa mga plano mo." Pangangatwiran niya.
"Sabagay, tama ka diyan bro!" Pagsangayon ko.